Που πας ρε Καραμήτρο;

Ούτε αρχή ούτε τέλος είχε η Εθνική ομάδα κόντρα στη Φινλανδία. Και πείτε την αλήθεια: Πιστεύετε ότι μπορούμε να νικήσουμε την Πολωνία στο παιχνίδι-τελικό της Τετάρτης; Ας μας αποδείξουν τουλάχιστον οι διεθνείς ότι πράγματι αξίζουν καλύτερης αντιμετώπισης. Ξεσπαθώνει ο Γιάννης Ψαράκης.

ÅÕÑÙÌÐÁÓÊÅÔ 2017 / ÅËËÁÄÁ - ÖÉÍËÁÍÄÉÁ / EUROBASKET 2017 / GREECE - FINLAND / ÊÁËÁÈÇÓ / (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: EUROKINISSI)
ÅÕÑÙÌÐÁÓÊÅÔ 2017 / ÅËËÁÄÁ - ÖÉÍËÁÍÄÉÁ / EUROBASKET 2017 / GREECE - FINLAND / ÊÁËÁÈÇÓ / (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: EUROKINISSI) EUROKINISSI SPORTS

Ελάτε, πείτε την αλήθεια. Κατά βάθος και εσάς δεν σας λέει τίποτα το ότι το απόγευμα της Τετάρτης μπορεί να έχουμε προκριθεί στα νοκ-άουτ της Κωνσταντινούπολης. Να το θέσω διαφορετικά;

Ελάχιστοι, ειδικά μετά τη νέα εικόνα αποσύνθεσης που είχε στα τρία πρώτα δεκάλεπτα (καρμπόν του αγώνα με τη Γαλλία) το βράδυ της Τρίτης η ομάδα, πιστεύουν ότι αυτή η Εθνική έτσι όπως παίζει και συμπεριφέρεται στο παρκέ αξίζει της πρόκρισης. Να γίνω πιο κυνικός; Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι θα νικήσουμε την Πολωνία;

Μία Πολωνία που κοίταξε στα μάτια τη Γαλλία παίζοντας χωρίς τον «αμερικανό» της (Σλότερ), που δεν έχει τίποτα να χάσει και κανείς δεν θα κατηγορήσει τους παίκτες της αν δεν νικήσουν κοτζάμ (;) Ελλάδα.

Σε αντίθεση με τη δική μας που αν, λέμε αν, καταφέρει να μαζέψει τα κομμάτια της μετά το σφυροκόπημα από τους Φινλανδούς για τους οποίους γίναμε σάκος του μποξ θα παίξει αγώνα για την ύπαρξή της όντας με την πλάτη στον τοίχο. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο που κάθεται στον πάγκο αλλά και μακριά από αυτόν.

Και αναφερόμαστε σε όλους όσους (στο περιβάλλον της ομάδας) είχαν αρχίσει από το βράδυ της Κυριακής κιόλας, μετά την ήττα από τη Σλοβενία, να «δηλώνουν» πως «καλύτερα να βγούμε 4οι για να αποφύγουμε στα προημιτελικά την Ισπανία».

Στο παραπάνω κολλάει γάντι το «που πας ρε Καραμήτρο» και σκέφτεσαι τα προημιτελικά;

ΟΥΤΕ ΑΡΧΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΤΕΛΟΣ

Όλοι λένε ότι οι διεθνείς δεν αξίζουν αυτής της αντιμετώπισης επειδή αφιερώνουν το καλοκαίρι τους για την Εθνική ενώ θα μπορούσαν να είναι διακοπές. Ωραία όλα αυτά αλλά είναι οι διεθνείς ικανοποιημένοι με αυτή τους την εικόνα. Με αυτό το «σκορποχώρι» από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα;

Νιώθουν καλά με τον εαυτό τους όταν τους καρφώνει στα μούτρα ο Λίντμπομ ο οποίος δεν είχε παίξει ούτε δευτερόλεπτο στη διοργάνωση; Όταν ξεκινάνε την 1η περίοδο και έχουν 6/14 βολές και έχουν επιτρέψει στον αντίπαλο να πετύχει 10 πόντους από επιθετικά ριμπάουντ;

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι αυτή η ομάδα δεν έχει ούτε πλάνο, ούτε ψυχολογία, ούτε αρχή, ούτε τέλος. Πολύ βαρύ αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια. Και με αυτή την έως και αποκρουστική εικόνα δεν πιστεύω ότι υπάρχει ίχνος αισιοδοξίας.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά σε θέματα αντίδρασης, νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Τι να το κάνω τη μείωση από το -20 στο -4 όταν την κρίσιμη στιγμή ο Μάντζαρης κάνει το χειρότερο δυνατό (αντιαθλητικό φάουλ). Τι να το κάνω όταν δεχόμαστε τρίποντο και φάουλ (έλειπε από το αμυντικό μας… ρεπερτόριο) ή χρεωνόμαστε με τεχνική ποινή στα ξεκούδουνα και δίχως λόγο;

Αυτό δεν είναι εικόνα Εθνικής ομάδας, δεν είναι αυτό που θέλει να βλέπει ο κόσμος και στην τελική δεν είναι αυτό για το οποίο «χαράμισαν» το καλοκαίρι τους οι διεθνείς…

News 24/7

24MEDIA NETWORK