Ήξερες κι εσύ (από το ημίχρονο) ότι ο Ολυμπιακός θα προκριθεί...

Πες το, ομολόγησέ το. Στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, στα μισά της διαδρομής, είχες κι εσύ, όπως εγώ κι άλλοι πολλοί - σχεδόν όλοι, αυτήν την αίσθηση. Την αίσθηση πως ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ από την ΤΣΣΚΑ ούτε τώρα. Ότι το έργο θα έχει ακριβώς το ίδιο φινάλε με το Λονδίνο, τη Μαδρίτη και την Πόλη (την πρώτη φορά). Ότι ο ήρωας της ιστορίας θα συνεχίσει να φοράει ερυθρόλευκα. Ότι ο θύτης και το θύμα δεν θ' ανταλλάξουν ρόλους σε ακόμη ένα φαϊναλφορικό ζευγάρωμά τους.

Ο,ΤΙ ΕΒΛΕΠΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ

Για ορισμένους μέτρησε πάρα πολύ το (πρώτο) τρίποντο του Αγραβάνη στην εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου. Τους "έψησε" το σουτ που γέμισε αυτοπεποίθηση τον Έλληνα φόργουορντ και μετά την ανάπαυλα τον έκανε το 4-5αρο που... έλειπε όλη τη σεζόν .

Γι' άλλους, ίσως την πλειονότητα, τη διαφορά (θα) έκανε (στο τέλος) το πνεύμα νικητή που έχει περιλούσει όλον τον "ερυθρόλευκο" οργανισμό την τελευταία 5ετία τουλάχιστον.

Για... τρίτους, η λιγοψυχία της ρωσικής ομάδας και η αδυναμία διαχείρισης των οριακών καταστάσεων απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο. Κόμπλεξ το λένε με μια λέξη.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΝΙΚΟΥΣΕ

Ισχύουν όλα, το καθένα αυτόνομα ή και όλα μαζί, δεν αντιλέγω. Προσωπικά πάντως συνάντησα την "αλήθεια" στα όσα γίνονταν ή δεν γίνονταν στο παρκέ, κυρίως δε στους αριθμούς όταν παρέδωσαν τη στατιστική για τα πεπραγμένα των δυο ομάδων, ομαδικά και ατομικά, μέχρι το 20'.

Αντίκρισα το χαρτί σε μια γωνιά, κύκλωσα έναν αριθμό κι άμεσα έγραψα αυτό στο twitter:

Ο Ολυμπιακός νικούσε με τέσσερις πόντους την ΤΣΣΚΑ (25-21), μολονότι... έχανε μ' επτά (40-33)! Με τον Σπανούλη στους τέσσερις πόντους (από βολές), με 3 λάθη για 3 ασίστ, και στο -10 στο +/-, ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά, οδηγούσε.

Οι "ερυθρόλευκοι", άλλωστε, έπαιζαν αρκετά καλά κι ας μην φαινόταν. Γυρνούσαν σωστά την μπάλα, πέρα από κάποιες λίγες πικ εν ρολ συνεργασίες που σπαταλήθηκαν, είχαν έξτρα πάσα στην ανοικτή γωνία και πάλευαν στην άμυνα σαν να μην υπήρχε επόμενη φάση. Κυρίως όμως μάζευαν τα ριμπάουντ, προστατεύοντας μια ανοικτή πληγή που τους ταλαιπώρησε αρκετά μέσα στη σεζόν.

Τι τους έλειπε; Δεν είχαν σκοράρει όσο έπρεπε με τις συνθήκες που βγήκαν οι επιθέσεις. Χάθηκαν ελεύθερα τρίποντα και φάσεις που θα έπρεπε να τελειώσουν με καλάθι..

ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΟΣΑ ΣΟΥΤ

Ήταν δεδομένο πως αυτό το 4/19 σουτ στην πρώτη περίοδο και το 10/31 στη δεύτερη δεν θα μείνει τόσο, μα τόσο χαμηλά ανεξαρτήτως άγχους που φέρει ένας τέτοιος αγώνας.

Ακόμη κι έτσι πάντως ο Ολυμπιακός ήταν φαβορί. Αρκούσε να κρατήσει σε λίγες περιπτώσεις παραπάνω η άμυνα και να βοηθήσουν οι δεύτερες λύσεις (Παπαπέτρού, Αγραβάνης, Γκριν) προκειμένου από τη μία να προστατευτεί το αόρατο +4 και από την άλλη το -7 της... εικονικής πραγματικότητας του παρκέ να σμπαραλιαστεί. Στο τέλος της ημέρας ήταν βέβαιο ότι ο Σφαιρόπουλος θα πήγαινε μ' αυτούς που άρχισε τον ημιτελικό. Και θα νικούσε, όπως κι έγινε. Γιατί τα πράγματα είναι απλά.

Ο Ιτούδης, που είχε πλάνο αντιμετώπισης του Σπανούλη, έδινε επιδεικτικά όλα τα σουτ στον Μάντζαρη. Κι αυτός εκτελούσε παρά το 0/3 στην πρώτη περίοδο. Απ' όταν ευστόχησε στο πρώτο, το ένα έφερε το άλλο. Δεν μάσησε και σούταρε ακόμη και μετά από ντρίμπλα.

Ο Παπανικολάου μια από τα ίδια. Από το 1/5 εντός πεδιάς, τα δύο φάουλ και τους αρνητικούς συντελεστές στα 4/7 τρίποντα με το ένα πιο σημαντικό από το άλλο.

Ο Πρίντεζης, με πολύ ξυλοφόρτωμα στην πλάτη, βρήκε τη δύναμη ν' αντέξει και να φθείρει κάθε φορά και διαφορετικό αντίπαλό του .

Μέχρι τη στιγμή που πήρε δουλειά για το... σπίτι ο Σπανούλης και η -υπέρ του Ολυμπιακού- διαφορά εκτοξεύτηκε.

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΜΕ ΑΠΟΔΕΚΤΗ

Στο σύνολο ο ελληνική ομάδα έφτασε να πάρει 59 πόντους από τους πέντε που άρχισαν το ματς, 6/8 δηλαδή... Έναντι μόλις 40 της ΤΣΣΚΑ, 4/8! Αυτή δεν ήταν νίκη-πρόκριση. Ήταν συντριβή του Ντε Κολό και της συντροφιάς του!

Και ταυτόχρονα προειδοποιητικό μήνυμα για το κλειστό ροτέισον του Ομπράντοβιτς!