Μέχρι εκεί είναι ο Παναθηναϊκός

Ο Γιάννης Ζωιτός γράφει μετά την ήττα από την Μπαρτσελόνα γιατί ο Ντεμάρκους Νέλσον είναι ο παίκτης-καθρέπτης του εφετινού Παναθηναϊκού.

06 ΜΑΡ 2015

Αποδείχθηκε στη διάρκεια του ματς της Πέμπτης πως μια παλικαρίσια εμφάνιση και μια ηρωική ήττα από μια πληρέστερη ομάδα ήταν ό,τι περισσότερο που μπορούσε να πάρει ο Παναθηναϊκός απέναντι στην Μπαρτσελόνα.

Αναπτύσσεται σίγουρα ο αντίλογος των λαθών του Νέλσον που καθόρισαν στο φινάλε τη μοίρα της αναμέτρησης. Αυτός όμως είναι ο Παναθηναϊκός του 2015. Ένα καλοδουλεμένο σύνολο παικτών με συγκεκριμένες αρετές και ξεκάθαρη φιλοσοφία που κυνηγάει υπερβάσεις, ξύνει αλλά αδυνατεί να ξεπεράσει το ταβάνι του και να νικήσει ακόμη και μία Μπαρτσελόνα σε μεταβατική περίοδο.

Το έργο επαναλαμβάνεται σταθερά από την αρχή της ευρωπαϊκής χρονιάς του, ανεξάρτητα από τις ευρείες νίκες του ΟΑΚΑ στην κανονική περίοδο ή στην αφετηρία του Top16. Όταν θέλει δεν μπορεί. Και αυτό κοστίζει τέτοιες απαιτητικές βραδιές. Δεν αρκεί το μαχητικό πνεύμα. Ούτε άμυνες σαν του Γιάνκοβιτς και του Διαμαντίδη πάνω στον Τόμιτς. Πόσο μάλλον τα "σκοτωμένα" τρίποντα.

Αυτός είναι, δεν αλλάζει

Ο Νέλσον είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της εφετινής προσπάθειας των "πρασίνων" στην Ευρωλίγκα. Επιλέχθηκε γιατί ναι μεν ταιριάζει στο στιλ του Ιβάνοβιτς, αλλά ταυτόχρονα διότι δεν υπήρχαν τα χρήματα εκείνα που θα επέτρεπαν την προσθήκη ενός πιο ποιοτικού γκαρντ.

Ο Αμερικανός δεν είναι Διαμαντίδης - ούτε καν Χουέρτας για να δίνει τυφλές ασίστ, από τον Ερυθρό Αστέρα αποκτήθηκε, και είναι ευχής έργον που μπήκε υγιής για να έχει ο Ιβάνοβιτς ακόμη μία καλή επιλογή στον πάγκο του. Στα 29 προς 30 δεν θα βελτιωθεί τόσο ώστε ν' αποτελέσει αντίβαρο του κάπτεν του "τριφυλλιού". Θα είναι σκληρός μαχητής, θα κατεβάζει την μπάλα, θα σκοράρει με λέι απ όχι τρίποντα, δεν θα είναι γενικός κουμανταδόρος και ο παίκτης των κρίσιμων αποφάσεων.

Όταν υπάρχει έλλειμμα λύσεων, το 100άρι βγαίνει, ο μαραθώνιος όχι. Και ο Παναθηναϊκός είναι ένας γρήγορος σπρίντερ που έχει δουλέψει πολύ για να ξεφεύγει στα πρώτα μέτρα, αλλά οι αντοχές του είναι περιορισμένες. Θα πιέσει τον εαυτό του κυνηγώντας το γκρουπ των πρωτοπόρων, αλλά στο τέλος ο χρόνος του θα είναι χειρότερος των υπολοίπων. Έτσι απλά.

Ειλικρίνεια και Ολυμπιακός

Τουλάχιστον η διοίκηση του Παναθηναϊκού υπήρξε ειλικρινής από την πρώτη στιγμή. Δεν ανέβασε τον πήχη, ήξερε πώς είχε κινηθεί το καλοκαίρι, τι διαχείριση επέλεξε να κάνει. Μίλησε ορθολογικά και ακόμη όταν ήρθαν επιτυχημένα αποτελέσματα έγινε περιβόητη παρέμβαση από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για την προσγείωση στην πραγματικότητα. Ο κόσμος το καταλαβαίνει, το αποδέχεται έστω κι αν πάντα θα προκύπτουν νέες απαιτήσεις.

Ό,τι ήταν να δούμε από τον Παναθηναϊκό, το ξέρουμε πλέον. Αυτό που απομένει να μάθουμε είναι η κατάληξη της διαδρομής. Ακόμη κι αν το πρόγραμμα μοιάζει να ευνοεί τους πρωταθλητές Ελλάδας και σε θεωρητικό επίπεδο υπάρχει το περιθώριο ακόμη και για το απόλυτο σε πέντε ματς, οι πιθανότητες κατάκτησης μιας εκ των πρώτων δύο θέσεων έχουν μειωθεί αρκετά. Εκτιμώντας οπότε ότι θα έχουν ντεσαβαντάζ, το πιο προσιτό σενάριο είναι η διασταύρωση με τον Ολυμπιακό σε πέντε ματς λόγω της ιδιαιτερότητας των παιχνιδιών αυτών. Εκτός κι αν η Εφές ανατρέψει τα δεδομένα στο άλλο ταμπλό.