Ο Διαμαντίδης είπε την αλήθεια για τον Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός είχε μόλις επιβληθεί της ΤΣΣΚΑ, είχε αποφύγει τον πρόωρο ευρωαποκλεισμό και ο αρχηγός του Δημήτρης Διαμαντίδης στάθηκε, μία από τις μετρημένες φορές που το έχει κάνει, μπροστά στους δημοσιογράφους για να μιλήσει "ον κάμερα". Ίσως αισθάνθηκε ότι ήταν η τελευταία εφετινή νίκη του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, ίσως όχι.

Ανεξάρτητα από το τι φώλιαζε στο μυαλό του τη στιγμή που αποδέχθηκε το αίτημα να εκφραστεί δημόσια, σημασία και μόνο είχαν τα λεγόμενά του. Το κατάλαβε ή όχι, ο Διαμαντίδης περιέγραψε με λίγες μόνο λέξεις τον τρόπο που οδήγησε τους πρωταθλητές στην πρώτη επιτυχία τους στη σειρά με το μεγάλο φαβορί για τον εφετινό τίτλο στη διοργάνωση. "Είμαι 35 και το κίνητρό μου είναι να ΠΑΙΖΩ ΜΠΑΣΚΕΤ", απάντησε σε ερώτηση που του έγινε για το αν είναι πρότυπο, αν είναι λειτουργεί ως καθοδηγητή των νέων παικτών. Απλά και κατανοητά.

Από μακριά και όπου βγει

Αυτό ακριβώς έκανε το "τριφύλλι", τουλάχιστον μετά τα μέσα της δεύτερης περιόδου και το 31-21 της ΤΣΣΚΑ. Έπαιξε μπάσκετ. Με τον τρόπο που μπορεί, με τον τρόπο που έμαθε από την αρχή της σεζόν: παίζοντας με το πόδι στο γκάζι, τρέχοντας όποτε του δόθηκε η ευκαιρία, και σουτάροντας, σουτάροντας, σουτάροντας. Τρίποντο στο τρίποντο, ασταμάτητα.

Άσχετα με τα όσα χρεώνεται, ένα από τα πράγματα που διακρίνουν χρόνια τώρα τη δουλειά του Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι η δυνατή προπόνηση. Ο καλογυμνασμένος Παναθηναϊκός, και αυτό δεν αμφισβητείται, έβγαλε τη γλώσσα των Μοσχοβιτών και έστειλε το παιχνίδι μακριά από το "πέντε-πέντε", εκεί που ο ίδιος αισθάνεται πολύ-πολύ καλύτερα πιάνοντας ανοργάνωτη την αντίπαλη άμυνα. Το είχε κάνει με τη Φενέρμπαχτσε, με τη Μιλάνο, με τη Ζαλγκίρις, με τη Γαλατάσαραϊ, το έκανε ξανά. Με την ίδια επιτυχία. Δεν ήταν μία νίκη του πλάνου που είχε καταστρώσει το τεχνικό τιμ, γιατί δεν νοείται πλάνο που τα συνολικά σουτ από τα 6μ75 είναι έξι παραπάνω από τα δίποντα (31 έναντι 25).

Ήταν μια νίκη ενστίκτου, καρδιάς, φανέλας.

Οι δύο συντριβές στη Μόσχα είχαν πειράξει πολύ κόσμο εντός ομάδας, ιδίως δε τους παίκτες που έχουν κληρονομήσει ένα θεόβαρο παρελθόν παίζοντας στον Παναθηναϊκό. Ξεχρέωσαν όμως όχι γιατί "πλήγωσαν" (δεν σκότωσαν ακόμη) την αρκούδα, αλλά γιατί απέδειξαν ότι έχουν τσαγανό, διαθέτουν πυγμή και δύναμη ν' αντισταθούν. Δεν περίμεναν μοιρολατρικά τον αποκλεισμό, ανέτρεψαν την εις βάρος τους κατάσταση και πέτυχαν την υπέρβαση.

Έγινε η υπέρβαση

Ήταν ακόμη μία λέξη από αυτές που ξεστόμισε ο Διαμαντίδης. Σαφώς και επιχείρησε να υψώσει ασπίδα προστασίας πάνω από τους συμπαίκτες του, λειτουργώντας ηγετικά, αλλά για δεύτερη φορά σε λίγα μόνο δεύτερα του λεπτού έθεσε τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Ο Παναθηναϊκός ούτε το ρόστερ του παρελθόντος διαθέτει ούτε την ποιότητα να χτυπήσει στα ίσα μια σειρά με την ΤΣΣΚΑ.

Αν όμως οι "πράσινοι" παίζουν μπάσκετ, αυτό το μπάσκετ, κερδίζοντας μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία αυτοπεποίθηση για το παρόν και το μέλλον που έρχεται, θα έχουν κάθε δίκιο να λένε ότι προσπάθησαν και πάλεψαν. Και νίκησαν ποτέ-πότε μια ομάδα που κοστίζει οκτώ και δέκα φορές περισσότερα χρήματα.

Στην περίπτωση πάντως που η τύχη, η οποία μην ξεχνάμε πως βοηθάει τολμηρούς και ικανούς, τούς συντροφεύσει για ακόμη ένα βράδυ, αφού με 16 τρίποντα (ρεκόρ διοργάνωση στα πλέι οφ) και 51% από τη γραμμή δύσκολα θα επαναληφθούν ως επιδόσεις, ποιος μπορεί ν' αποκλείσει ότι η σειρά θα επιστρέψει στη Μόσχα; Λίγες οι πιθανότητες, αφού η ΤΣΣΚΑ θα είναι πιο υποψιασμένη και επίμονη στο σχέδιό της. Μην ξεγράφετε όμως τον πρωταθλητή και τον αρχηγό του. Τον Παππά, τον Γιάνκοβιτς και το Φώτση.

ΥΓ. Το χειροκρότημα της κερκίδας στον Δημήτρη Ιτούδη ήταν αναμενόμενο (και ολοκλήρωση της αποθέωσης που είχε γνωρίσει πέρυσι ο Ομπράντοβιτς). Το παρελθόν έχει διδάξει ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού αναγνωρίζει την προσφορά του καθενός ανεξάρτητα από το τι έχει συμβεί ή ειπωθεί. Είναι σίγουρο πως μεγάλη μερίδα θα τον ήθελε το βράδυ της Δευτέρας στον πάγκο που τον είχε συνηθίσει επί χρόνια.

Διαβάστε ακόμη:

Παναθηναϊκός - ΤΣΣΚΑ 86-85 (VIDEO)

Έγραψε ιστορία: Στο Top10 των σκόρερ ο Διαμαντίδης

Αποκαλυπτικός Διαμαντίδης: "Είμαι εδώ για παίζω μπάσκετ"

Σχόλιο Τάσου Μαγουλά: Judas... Priest