Ο κούκος που φέρνει την άνοιξη

Δεν μας έκανε σοφότερους η χρήσιμη νίκη επί της Μπασκόνια ούτε η ευρεία διαφορά. Επιβεβαίωσε απλώς ένα πράγματα το παιχνίδι στο ΣΕΦ: ότι ο Ολυμπιακός δίχως Σπανούλη είναι καλομαγειρεμένο φαγητό στο οποίο ξέχασε η νοικοκυρά να ρίξει αλάτι. "Τρώγεται" γιατί το στομάχι έχει δεθεί κόμπος από την πείνα, αλλά είναι άνοστο και αναζητάς σε κάθε μπουκιά να αντιληφθείς τι λείπει.

Σε όποια κατάσταση κι αν είναι ο καλύτερος (μέχρι το τέλος της σεζόν) παίκτης της Ευρώπης, έχει τον τρόπο να μεταμορφώνει μια ομάδα συγκεκριμένων δυνατοτήτων, μια ομάδα με ταβάνι, σε σύνολο ικανό να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής - στην προκειμένη περίπτωση στα προημιτελικά.

Δεν είναι μέτρο σύγκρισης το εντός έδρας ματς με το "Κάτω Παρτάλι" του Σκαριόλο, στο οποίο μόνο ο...Γιάννης Τσιμιτσέλης δεν παίζει μπάσκετ. Και μην σταθεί κανείς στο διπλό που η ίδια ομάδα πέτυχε στο ΟΑΚΑ, γιατί ήταν τόσο κακός ο Παναθηναϊκός εκείνο το βράδυ που θα έχανε από οποιονδήποτε αντίπαλο. Ανεξάρτητα όμως από την τελική διαφορά των 30 πόντων, οι "ερυθρόλευκοι" ήταν φανερό πως ένιωθαν πολύ πιο άνετα στο παρκέ με τον στρατηγό μπροστάρη στη μάχη. Έβγαζαν σιγουριά σε κάθε κίνησή τους στο παρκέ, διέθεταν περίσσια αυτοπεποίθηση με ή χωρίς την μπάλα, σε επίθεση και άμυνα. Ούτε που νοιάστηκαν αν οι Βάσκοι ξέφυγαν στην αρχή. Το είχαν δεδομένο.

Πρώτα απ' όλα ο Βαγγέλης Μάντζαρης, αφού με τον αρχηγό δίπλα του είχε πολύ πιο καθαρό μυαλό, δεν χρειάστηκε να αλλάξει ρόλο και μολονότι έπαιξε λιγότερο από τα προηγούμενα ματς, άγγιξε το διψήφιο αριθμό ασίστ (9), ενώ η πίεσή του στην μπάλα έφερε κλεψίματα. Το ίδιο πάνω-κάτω, και ο Σλούκας, αφού αποδεδειγμένα πια δεν είναι όσο έτοιμος πρέπει για να επωμιστεί περισσότερες ευθύνες από εκείνες που του αναλογούν. Κατόπιν ο Λοτζέσκι και οι ψηλοί, οι οποίοι δεν χρειάζονταν να δημιουργήσουν καταστάσεις για να σκοράρουν. Η μπάλα έφτανε στα χέρια τους όταν και όπως έπρεπε.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ευλογημένος που ο Σπανούλης επανήλθε στη δράση πριν από την τελική ευθεία του Top16. Ο ίδιος παραδέχθηκε, παραμονές του ματς, ότι ο εφετινός Ολυμπιακός χτίστηκε γύρω από αυτόν, αποκτήθηκαν παίκτες που του ταίριαζαν αγωνιστικά, που μπορούσαν να εκτελέσουν το δικό του παιχνίδι. Με τον διεθνή γκαρντ στο παρκέ, οι πιθανότητες να ολοκληρώσει η ελληνική ομάδα αήττητη το Top16 και να προκριθεί έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.

Η μοναδική αμφιβολία έγκειται στο αν το γόνατό του θ' αντέξει την καταπόνηση προκειμένου ν' ανταποκριθεί όταν η πίεση θα είναι σαφώς μεγαλύτερη. Όπως στο ματς με τη Μάλαγα ή σε αυτό με τον Παναθηναϊκό. Ύπουλος ο τραυματισμός, τον κράτησε αρκετό καιρό εκτός προπονήσεων και φυσικά τον άφησε πίσω. Παρά τους πόνους πάντως έδειξε να πατάει χωρίς να φοβάται και αφού τον έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός, θα είναι εκεί, όπως κι αν βαστάει, έστω για να κάνει τους υπόλοιπους καλύτερους.

ΥΓ. Η εμφάνιση του Ιωάννη Παπαπέτρου δεν είναι παρά η φυσική εξέλιξη της πορείας του στο μπάσκετ. Όσο του δίνεται χρόνος και εμπιστοσύνη, τόσο θα βελτιώνεται και θα προσφέρει.