Ο Μάντζαρης που αλλάζει επίπεδο γιατί μπορεί. Η ΑΕΚ μπορεί;

Σοφότερους η εξέλιξη και το αποτέλεσμα του ντέρμπι στο ΣΕΦ δεν μας έκανε. Θα ήταν έκπληξη οτιδήποτε άλλο, δεδομένης της εικόνας (και όχι αποτελεσμάτων) του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ στο πρώτο δίμηνο της τρέχουσας σεζόν. Παρά το φαινομενικά εύθραυστο 79-71 ο πρωταθλητής νίκησε (άνετα), διότι ουδείς εκ των διαθέσιμων παικτών του ήταν αναγκαίο ν' αγωνιστεί περισσότερα από 28 λεπτά, χάρη στον καταμερισμό των ρόλων, εν αντιθέσει με την Ένωση που ο Μαυροκεφαλίδης έμεινε στο παρκέ 33:28, ο Κούπερ 31:16 και στο ντεμπούτο του ο Άρμστεντ σχεδόν 22 λεπτά, δίχως να γνωρίζονται καλά-καλά μεταξύ τους!

Ροτέισον και αυτοεξουδετέρωση

Ο Σφαιρόπουλος στερήθηκε τον Σπανούλη και τον Λοτζέσκι και δεν "πίεσε" τον Πρίντεζη, αλλά ήξερε τι και με ποιον τρόπο μπορεί να εκμεταλλευτεί καθέναν απ' όσους έπεφταν κάθε στιγμή στη μάχη. Ήξερε ότι το βάθος που διαθέτει αρκεί για μια επαγγελματική εμφάνιση και μια πειστική επικράτηση. Την ίδια στιγμή ο Σάκοτα χρησιμοποιούσε παίκτες για να αποπροσανατολίσει την αντίπαλη άμυνα, να την μπερδέψει, αφού μετά τις συνεχείς τροποποιήσεις του ρόστερ, τις ήξεις αφίξεις, την τιμωρία που έγινε δεύτερη ευκαιρία, τις εσωτερικές αναταράξεις γενικότερα μετά τα πρώτα επίσημα είναι λογικό να μην ταιριάξει το ένα κομμάτι με το άλλο.

Αν και ο Σέρβος κόουτς επιχείρησε να γίνει απρόβλεπτος για τον αντίπαλο πάγκο, αιφνιδιάζοντας με κοντή περιφέρεια και ψηλή φροντ λάιν, το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο του επιδιωκομένου. Ο Μαυροειδής δεν ταίριαξε με τον Μαυροκεφαλίδη (που έγινε 4), ο Κούπερ κρατούσε πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια του και ο Ολυμπιακός, ομάδα που ξέρει να τιμωρεί τις αντίπαλες αδυναμίες, πήρε αυτό που του προσφέρθηκε απλόχερα. Οι "ερυθρόλευκοι" ένιωσαν από νωρίς άρχοντες στο παρκέ, πίεσαν με μανία κάθε αντίπαλο που δεν κοίταζε να πασάρει γρήγορα την μπάλα και οδήγησαν το παιχνίδι στο δικό τους μονοπάτι.

Ο Μαυροκεφαλίδης, με βδέλλα πάνω του έναν ευέλικτο ψηλό (Αγραβάνη ή Πρίντεζη), έβγαινε πολύ έξω και πέτυχε το πρώτο εντός πεδιάς καλάθι μετά τα μέσα της δεύτερης περιόδου (άρχισε με 0/6), ο Χέρστον δεν βρήκε διόδους για να πάρει μπασίματα και αναγκάστηκε μόνο σε σουτ και ο Μαυροειδής αυτοεξουδετερώθηκε από τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε στο ξεκίνημα, χωρίς να βοηθήσει καθόλου στη συνέχεια. Ήταν εμφανής η έλλειψη εναλλακτικών (πλάνου και λύσεων), με αποτέλεσμα το σταδιακό άνοιγμα της διαφοράς.

Οι Πειραιώτες αντιδρούσαν τουλάχιστον ένα χρόνο πιο γρήγορα στο διάστημα που κρίθηκε το ματς, ο Μάντζαρης σε σκέψη / οργάνωση και ο Στρόμπερι με τον Χάντερ σε πράξη βγαίνοντας πρώτοι στην μπάλα. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα τα πολλά άστοχα τρίποντα να κοστίσουν μόνο ένα ολιγόλεπτο νεκρό διάστημα που δεν είχε αρνητικό αντίκτυπο στην απόδοση των "ερυθρολεύκων". Για κάθε σουτ που έβρισκε σίδερο, οι Πειραιώτες έπαιζαν μια άμυνα, έκαναν ένα κλέψιμο, κυνηγούσαν μια μπάλα. Αυτός είναι ο δηλωμένος τρόπος τους, δεν αλλάζει, με αυτόν θα πορευτούν, ακόμη κι όταν γυρίσουν οι τραυματίες ή μπει στην ομάδα ο Τζέιμς. Ούτως ή άλλως δεν ήταν πολλές οι βραδιές μέχρι τώρα που στα σοβαρά είχαν καλύτερο ποσοστό από το 24% από τα 6μ75 (6/25).

Ο... άλλος Μάντζαρης

Εκείνο που ενδέχεται να διαφέρει εφεξής είναι η συμμετοχή του Βαγγέλη Μάντζαρη στο επιθετικό κομμάτι του Ολυμπιακού. Όσο διάστημα λείπει ο Σπανούλης και ο Λοτζέσκι, ο διεθνής γκαρντ εξελίχθηκε -εξ ανάγκης προφανώς- σ' ένα διαφορετικό παίκτη. Σαν να προόδευσε αναλαμβάνοντας περισσότερες ευθύνες ή αν θέλετε βγήκε από τη γυάλα του, το καβούκι του. Μοιάζει άλλος, άσχετα με το 0/7 τρίποντα.

Για όσους είδαν το ματς και όχι μόνο αυτό το νούμερο, για όσους εστιάζουν στον Μάντζαρη το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούν έναν εντελώς διαφορετικό μπασκετικό χαρακτήρα. Πλέον δεν περιμένει την μπάλα για να εκτελέσει στατικά, βγαίνει από τα σκριν και παίρνει δικές του φάσεις. Δεν είναι εκεί απλά για να δώσει την μπάλα δίπλα, αλλά για να διαβάσει το αντίπαλο παιχνίδι και να λάβει την σωστή απόφαση. Κοιτάει το καλάθι και παίρνει διεισδύσεις, δεν διστάζει να κοντραριστεί με κορμιά, να παίξει ψηλότερους αντιπάλους στα πόδια (όπως με τον Μιλόσεβιτς), να "χτυπήσει" πλάτη και να τελειώσει τις φάσεις (όπως με τον Κούπερ).

Όταν δε η ΑΕΚ επιχείρησε την αντεπίθεσή της, έδωσε δύο εύκολα καλάθια, κέρδισε φάουλ από προσωπική ενέργεια και τέλειωσε (πριν από την ώρα του) το ματς.

Μην οπισθοχωρήσει

Πλούσιο ρεπερτόριο από έναν "κοντό" που έκανε πάντα όσα του ζητούσαν, τίποτα περισσότερο. Τώρα που έφτασε τούτη η στιγμή και τού ζητήθηκαν παραπάνω και ανταποκρίθηκε. Ίσως είναι η λύση για το κενό στην περιφέρεια, ιδιαίτερα αν αποκτήσει την απαιτούμενη σταθερότητα στο σουτ μετά από ντρίμπλα. Γιατί να μην είναι η λύση στην απώλεια του Σλούκα και των όσων έκανε αυτός μέχρι πέρυσι; Οφείλει να παραμείνει το ίδιο θρασύς, με την ίδια νοοτροπία, όταν επιστρέψει ο Σπανούλης και όχι να οπισθοχωρήσει και να μεταβληθεί ξανά σε υποστηρικτική δύναμη. Οφείλουν να τον στηρίξουν από τον πάγκο και όχι να τον "παραγκωνίσουν".

Με τον τρόπο που έχει επιλέξει να παίζει ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από στρατιώτες, ταυτόχρονα όμως και από στρατηγούς. Όσο ο Χάκετ δεν ανταποκρίνεται, τουλάχιστον σε διάρκεια και σε αυτό που είχαν όλοι στο μυαλό τους όταν ερχόταν στον Πειραιά, ο Μάντζαρης έχει την ευκαιρία του. Και πρέπει να την αρπάξει.

Η ΑΕΚ έναν τέτοιο γκαρντ έψαχνε και κατέληξε στον Μάλκολμ Άρμστεντ. Βαρύς όμως εμφανίστηκε ο Αμερικανός στις κινήσεις του, παρά τους πόντους που έδωσε στο φινάλε του ντεμπούτο του - ίσως οφείλειται ο τραυματισμός. Έδειξε πάντως ότι θέλει να "κουβαλάει" την μπάλα προτού πάρει την τελική απόφαση, όπως φυσικά και ο Κούπερ. Πόσο θα ταιριάξουν οι δυο τους είναι το βασικό ζητούμενο πλέον για την Ένωση που αναζητάει φόρμουλα βελτίωσης στην περιφέρεια και αποδοτικά σχήματα που δεν μπερδεύουν τους παίκτες. Εκτός κι αν τα δίδυμα διαφοροποιηθούν ξανά, εσωτερικά αυτή τη φορά.