Το +30 του Ολυμπιακού θ' αλλάξει (και) τον Παναθηναϊκό

Ο Γιάννης Ζωιτός γράφει για το αποτέλεσμα του ντέρμπι, τον Ολυμπιακό που πάτησε γερά στα πόδια του και τον Παναθηναϊκό που είναι αναγκασμένος ν' αλλάξει.

26 ΙΑΝ 2016

Το αποτέλεσμα κάθε αγώνα δεν έχει μονάχα μία ανάγνωση, την προφανή. Υπάρχει δεύτερη και τρίτη που προσφέρουν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Από τη μία σαφώς και το θριαμβευτικό 80-66 του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού, στην τρίτη εφετινή μονομαχία τους, απέδωσε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, αποτύπωσε με ακρίβεια την εικόνα ενός αγώνα που κρίθηκε πολύ νωρίς. Από την επίθεση που ο Βασίλης Σπανούλης σηκώθηκε πίσω από το σκριν του Χάντερ για τρεις και βρήκε στόχο διαμορφώνοντας το 7-4, οι πρωταθλητές ήταν απολαυστικοί. Ισοπέδωσαν το μεγάλο αντίπαλό τους και -όπως παραστατικά αποτυπώθηκε στον κεντρικό τίτλο του Contra.gr- τον κατάπιαν.

Ο άλλος Ολυμπιακός: Χτύπα, σκόραρε, γύρνα

Απέναντι στον πιο "βαρύ" και αμυντικά ευάλωτο Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παρέταξε ένα σύνολο που έτρεχε και εκτελούσε σαν να μην υπάρχει επόμενο ματς στη σεζόν. Στην υλοποίηση του σχεδίου βοήθησαν αφενός τα υψηλά ποσοστά στα μακρινά σουτ που χάρισαν αυτοπεποίθηση σε καθέναν ξεχωριστά για να συνεχίσουν να δοκιμάζουν την τύχη τους απ' έξω, αφετέρου οι χαμένες επιθέσεις των "πράσινων" (ακόμη και σε εύκολες προσπάθειες) μαζί με το απατηλό σχέδιο αναχαίτισης του αρχηγού των "ερυθρολεύκων", που έδωσε προσωπικό σόου για ένα ημίχρονο, αφού ο Ραντούλιτσα είναι, ως γνωστόν, ανεπαρκής στο πικ εν ρολ και δεν αποτελεί εμπόδιο.

Οι Πειραιώτες κυριάρχησαν χωρίς ν' απειληθούν, ανεξάρτητα από το αν το +30 έγινε +9, γιατί παρουσίασαν έναν άλλο εαυτό απ' αυτόν που έχουν εμφανίσει εφέτος. Δεν κυνήγησαν τόσο την άμυνα για να βρουν ρυθμό στην επίθεση. Είχαν ως πρώτο ζητούμενο να προλάβουν να σκοράρουν, αφού απέναντι τους είχαν έναν αντίπαλο που ψάχνει και δεν έχει βρει ακόμη να βρει σταθερές στις δύο πλευρές του παρκέ. Ειδικότερα σ' ένα πολύ κακό βράδυ για τον Καλάθη, με τις όποιες δικαιολογίες συνόδεψαν την εμφάνισή του.

Δεν ήθελαν να πέσουν στην παγίδα της Μπάμπεργκ ή της Ζαλγκίρις. Γι' αυτό και η νίκη είναι βέβαιο πως θα δουλέψει ευεργετικά για τον "πληγωμένο" τελευταία Ολυμπιακό. Φάνηκε από το πόσο ανακουφισμένοι πρώτα και χαμογελαστοί έπειτα ήταν στ' αποδυτήρια όλοι, από τους δύο προέδρους, τους προπονητές, τους παίκτες μέχρι και τον τελευταίο του σταφ.

Δεν ξεπερνιέται το -30

Από την άλλη πάντως οι πρωταθλητές έκαναν ένα τεράστιο... δώρο στον Παναθηναϊκό, καθώς τον "ξεγύμνωσαν" αγωνιστικά και φώτισαν μ' έναν τεράστιο προβολέα μία προς μία τις αδυναμίες του ελλιπούς ρόστερ του. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που δεν επιτρέπεται στασιμότητα. Τα σκαμπανεβάσματα, μια κακή εμφάνιση από τη Μάλαγα και μια (απρόσμενη) ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα στην Ευρωλίγκα ξεπερνιούνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι κραδασμοί που απορροφούνται σ' ένα καλά οχυρωμένο οργανισμό. Όπως και συνέβη μέχρι εδώ.

Μια τέτοια ήττα από τον Ολυμπιακό όμως, ιδίως σ' ένα ματς που η διαφορά έχει φτάσει στους 30 πόντους και το -14 μοιάζει κολακευτικό, θα φέρει αναπόφευκτα αντίδραση. Ήδη από τη διαρροή της επικείμενης συμφωνίας με τον Τζόναθαν Γκίμπσον (ή όποιον άλλο κοντό αποκτηθεί) έγινε ξεκάθαρο ότι τίποτα εφεξής δεν θ' αφεθεί στην τύχη του. Ο εγωισμός πληγώθηκε, η υπομονή εξαντλήθηκε και οι ενέργειες θα είναι χειρουργικές. Θα εξαναγκαστεί ο Παναθηναϊκός να προχωρήσει σε προσθήκες-αντικαταστάσεις, ειδάλλως κάθε νέο στραβό αποτέλεσμα, η αμφισβήτηση θα διογκώνεται. Ήδη από την Τρίτη δρομολογήθηκαν εξελίξεις, με την Δημήτρη Γιαννακόπουλο ν' αρχίζει τα ραντεβού και να μην μένει σε πρόστιμα, και τούτο δεν παραξένεψε κανέναν.

Θα μπορούσε να τεθεί θέμα προπονητή

Καθυστερημένα βέβαια θα γίνει όποια κίνηση χρειάζεται για να διορθωθούν τα λάθη του χθες, κάλλιο αργά παρά ποτέ πάντως, αφού η σεζόν βρίσκεται σ' εξέλιξη και τίποτα δεν έχει κριθεί ή χαθεί ολοκληρωτικά.

Δεν αμφιβάλλουμε πως ακόμη και τον προπονητή θ' άγγιζε όλο αυτό, αν το +30 δεν είχε πέσει και η εικόνα δεν είχε αντιστραφεί άρδην στο δεύτερο μισό χάρη στους ηρωισμούς του Διαμαντίδη, που έφυγε κουτσός, και στη διαφορετική τακτική προσέγγιση από το τεχνικό επιτελείο με τη ταυτόχρονη χρησιμοποίηση δύο 4αριών (Φώτσης, Γκιστ) στην πεντάδα.

Αυτό που οφείλει να εξασφαλίσει το "τριφύλλι" μέσα από τις επιλογές του είναι πως αυτοί που θα έρθουν, γιατί η λογική υπαγορεύει ότι δεν θα περιοριστεί στον γκαρντ, να είναι διαφορετικοί από τους υπάρχοντες. Ο Τζόρτζεβιτς απέφυγε διπλωματικά την ερώτηση στην αίθουσα Τύπου, δηλώνοντας ότι μιλάει μόνο για όσους έχει στη διάθεσή του. Είναι υποχρεωμένος ωστόσο να παραδεχθεί πως έπεσε έξω και να λειτουργήσει σαν καπετάνιος. Γιατί αν ένας νέος ψηλός, που είναι υπεραπαραίτητος, δεν διαφέρει με τους παρόντες, θα δείξει εγκλωβισμένος σε εμμονές. Εκτός κι αν θεωρεί ότι αυτό το στιλ μπάσκετ πρεσβεύει ως κόουτς και αυτό θα παλέψει να εφαρμόσει μέχρι τέλους, δίχως παρεκτροπές.

Ο Σφαιρόπουλος προσαρμόστηκε. Ο Τζόρτζεβιτς;

Είναι φανερό πάντως πως για να έχει τύχη στη μάχη του τίτλου είναι αναγκασμένος να προσαρμοστεί, τουλάχιστον έως ένα σημείο και να ρίξει νερό στο κρασί του. Ο Σφαιρόπουλος το έκανε γι' αυτό το ειδικών συνθηκών ματς και ο Ολυμπιακός, παρότι βγήκε από το καλούπι του, "ανταμείφθηκε", κατά πολύ μεγάλη πιθανότητα, με το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέι οφ. Θα παρουσιαστεί μάλιστα με περισσότερες επιλογές χάρη στην προσθήκη του Παπανικολάου στο ροτέισον, αφού η μετατόπιση του Παπαπέτρου στο "4" έδειξε (σε πρώτη φάση) ν' αποδίδει καρπούς, και την επιστροφή του Λοτζέσκι με το καλύτερο "ερυθρόλευκο" σουτ. Παίκτες δηλαδή που μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτό το στιλ παιχνιδιού στους τελικούς.

Ο Τζόρτζεβιτς και κατ' επέκταση ο Παναθηναϊκός θα τολμήσουν ν' ακολουθήσουν; Ή να ρισκάρουν κάτι άλλο. Πρόβλεψη; Ναι, γιατί δεν έχουν άλλο δρόμο. Το έδειξε ο Σέρβος με την προσέγγιση του β' ημιχρόνου, ενισχύοντας την άποψη ότι υπάρχει πραγματική ανάγκη για ψηλό. Διότι μόνο τότε οι εφετινοί τελικοί θα διεξαχθούν επί ίσοις όροις.