Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μόνο μεταγραφές, αλλά και... κοχόνες

Με τα στραβά και τα θετικά του το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει παρουσιάσει μπόλικες διδακτικές ιστορίες τα τελευταία χρόνια. Δραματικές, ευχάριστες, εκείνες που προκάλεσαν έκπληξη και αυτές που έφεραν λύπη. Ειδικότερα για όσους παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν πέραν των "μεγάλων" συλλόγων, σίγουρα δεν έπεσαν από τα σύννεφα με όσα περνάει τώρα ο Παναθηναϊκός.

Μάλλον... υπάρχει κάτι που όχι μόνο τους κάνει να απορούν, αλλά μπορεί να σε βγάλει και από τα ρούχα σου. Ο τρόπος με τον οποίο δικαιολογούνται τα πάντα. Τα πάντα όμως! "Είναι απλήρωτοι... μισό μήνα οι παίκτες", "δεν υπάρχει διοίκηση", "έχουν φύγει οι φυσιοθεραπευτές", "Δεν έχουμε καν συμπληρώματα διατροφής". Να ρωτήσω κι εγώ κάτι. Πέρσι στον Ηρακλή είχαν τίποτα απ' όλα αυτά;

Όχι "βιταμίνες" δεν υπήρχαν, αλλά ούτε... καοτόνικ για να βάλουν στο γάλα τους. Κι όμως, ο Ηρακλής ήταν ομάδα με... κοχόνες. Ούτε τα βασικά δεν είχαν οι παίκτες. Τρεις-τέσσερις έμπαιναν σε ένα αυτοκίνητο για να πάνε προπόνηση, ορισμένοι έτρωγαν μαζί για να την παλέψουν, κομμένο το τηλέφωνο, ζεστό νερό ούτε για ανέκδοτο. Ας μην πάνε μακριά, να ρωτήσουν τον Χρήστο Δώνη που αγωνίστηκε πέρσι στον Γηραιό να τους πει το... μυστικό της επιτυχίας του Ηρακλή που αγωνιστικά κέρδισε πανάξια την παραμονή του.

Φτάνει πια με την μιζέρια και την έτοιμη δικαιολογία στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα δεν βλέπεται από το ξεκίνημα της περιόδου, όχι τον τελευταίο μήνα. Τον Αύγουστο, Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο δεν έφταιγε κανένα οικονομικό πρόβλημα και η μπάλα είχε ήδη χαθεί. Παντού. Εντός και εκτός αποδυτηρίων.

Για να μην μακρηγορούμε και λέμε τα ίδια. Τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός; Έναν στόχο! Παραμονή; Ας είναι και παραμονή. Όσο ντροπιαστικό κι αν ακούγεται. Στόχο και παίκτες να τον εξυπηρετήσουν. Όποιοι κι αν είναι αυτοί. Ας γίνει ένα ξεκαθάρισμα λοιπόν. Όσοι ΔΙΚΑΙΑ θέλουν να αποχωρήσουν, γιατί στην τελική δεν πήγαν στον Παναθηναϊκό για να είναι απλήρωτοι και να είναι στην 11η θέση, ας φύγουν όπως έπραξαν όμορφα και ωραία ο Σιλά με τον Χουλτ. Έστω κι αν ο δεύτερος το έκανε με άκομψο τρόπο, όμως είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του να διεκδικήσει τα χρήματα τα οποία εργάστηκε και να κουνήσει μαντήλι.

Οι υπόλοιποι δεν ζητάει κανείς να παίξουν μπαλάρα, ούτε καν να κερδίσουν κάθε αγώνα. Αλλά να ιδρώσουν. Να σκυλιάσουν. Να αποδείξουν στην τελική ότι είναι παίκτες με ψυχή και όχι... άνιωθοι. Δεν τσαλακώνεται μόνο το όνομα του Παναθηναϊκού, αλλά και το δικό τους. Μερικοί ψάχνουν ομάδες και ζητούν τρελά συμβόλαια. Η πρώτη ερώτηση που κάνουν στους μάνατζερ τους ξέρετε ποια είναι: “καλά, παίζει στον Παναθηναϊκό και είναι 11ος;”.

Ναι είναι η απάντηση. Ίσως γιατί πολλοί να είναι όντως για επίπεδο 11ης ομάδας στην Super League και έχουν υπερεκτιμηθεί.

ΥΓ: Να ρωτήσει κάποιος και τον Σάββα τον Παντελίδη τι... βουντού έκανε πέρσι στον Ηρακλή και φέτος στον Αστέρα και τους μεταμόρφωσε. Γιατί με αυτά που διαβάζουμε θα τρελαθούμε. Ουδείς αναντικατάστατος σε αυτή τη ζωή. Χωρίς να μειώνουμε την αξία του "μαχητή" Ουζουνίδη.