Η Ατλέτικο που ντύθηκε Ρεάλ

Το θέμα της "AS" ήταν σαφές. Εκατομμύρια - ποδόσφαιρο 0-1. Και μάλιστα έμεινε και για πολύ ώρα ως πρώτο θέμα, για να το εμπεδώσει και ο τελευταίος φίλος των "μερένγκες". Μαζί με κάποιες αποκαλύψεις σχετικά με τον Φλορεντίνο Πέρεθ, η "σκληροπυρηνική" μαδριλένικη εφημερίδα δείχνει να ξεφεύγει από τη διοικητική γραμμή, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν πέφτει πολύ έξω.

Αυτό που δεν εξήγησε, είναι τι είδους ποδόσφαιρο νίκησε την πιο ακριβή αθλητική ομάδα όλων των εποχών. Και η απάντηση είναι τουλάχιστον ειρωνική: το ίδιο το ποδόσφαιρό της. Αυτό που θαύμαζε εκατομμύρια κόσμος τα τελευταία 2-3 χρόνια και που αποδείχθηκε αντίδοτο στο έτερο κυρίαρχο ρεύμα, το passing game στην πιο εξελιγμένη μορφή του, το tiki taka.

Η Ρεάλ του Ζοζέ Μουρίνιο υπήρξε η πιο θανατηφόρα ομάδα στο παιχνίδι αντεπιθέσεων. Τα βιντεάκια με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να διανύει απόσταση από την περιοχή του Ίκερ Κασίγιας στην περιοχή του αντιπάλου μέσα σε 10 δευτερόλεπτα και να σκοράρει είναι διάχυτα παντού στο διαδίκτυο. Αυτός ο τρόπος ποδοσφαίρου, η εκκίνηση μιας επίθεσης χωρίς ακόμα να έχει ανακτηθεί η μπάλα από τον αντίπαλο, ήταν το σήμα κατατεθέν των "μερένγκες" και δη στα δύσκολα παιχνίδια, απέναντι σε αρκετά ποιοτικό αντίπαλο.

Η μαγιά υπήρχε: δυναμικοί αμυντικοί που έκλεβαν την μπάλα, ικανοί χειριστές για να τη μοιράσουν σωστά, τρεχαντήρια για να βρεθούν στην άλλη άκρη της πάσας και εκτελεστές για να σκοράρουν. Αυτό το μότο υιοθετήθηκε σχεδόν αυτούσιο στο Derbi madrileño από την Ατλέτικο Μαδρίτης, την ώρα που η Ρεάλ, του Κάρλο Αντσελότι πλέον, πάσχιζε να αποδείξει ότι έχει προσπεράσει την εποχή Μουρίνιο.

Ο Φιλίπε Λουίς έκοβε, ο Κόκε μοίραζε ο Ντιέγο Κόστα εκτελούσε από τη μία. Ο Πέπε... σκότωνε, ο Άνχελ ντι Μαρία σέντραρε και ο Καρίμ Μπενζεμά έστελνε μακρινή κεφαλιά άουτ από την άλλη. Και στα τελευταία λεπτά, το φαινόμενο εντάθηκε. Η Ρεάλ έπαιξε σαν αγγλική ομάδα του '70, γεμίζοντας για το κεφάλι είτε του Ρονάλντο είτε του Άλβαρο Μοράτα, αφήνοντας στρέμματα γηπέδου στα μετόπισθεν ώστε να τα οργώσουν οι "ροχιμπλάνκος". Λίγο μεγαλύτερη ευστοχία, λίγο χειρότερος Ντιέγο Λόπεθ και η "άλωση" του "Σαντιάγο Μπερναμπέου" θα ήταν πολύ πιο ταπεινωτική σε επίπεδο σκορ.

Αν για το 2013 προκύπτει αλλαγή ισορροπιών στην ισπανική πρωτεύουσα, προς το παρόν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μεμονομένο γεγονός. Η διαφορά μπάτζετ των δύο συλλόγων ξεπερνάει τα 300.000.000 ευρώ, με συνέπεια -πρακτικά- να είναι αδύνατη η ανατροπή της Ρεάλ από την πρωτοκαθεδρία. Ακόμα και σε βάθος μιας σεζόν, οι "μερένγκες" διαθέτουν τα πρόσωπα στον αγωνιστικό χώρο ώστε να αντιστρέψουν την κατάσταση, την ίδια στιγμή που η Ατλέτικο δεν απολαμβάνει το ίδιο βάθος πάγκου όπως η συμπολίτισσά της.

Η πραγματική (αγωνιστική) διαφορά ίσως να έγκειται στον προπονητή. Από τη μία, υπάρχει η ομάδα που παραχώρησε τον πιο αγχωτικό πάγκο του κόσμου σε έναν διακεκριμένο μάνατζερ, αλλά βάσει ιστορικού ανεπαρκή κόουτς, ενώ η Ατλέτικο παρέδωσε τα "ηνία" της σε έναν ελπιδοφόρο προπονητή που ταίριαζε απόλυτα στη μαχητική φιλοσοφία και στο πολεμικό πνεύμα της και που δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να τα αλλάξει. Η 27η Οκτωβρίου (Μπαρτσελόνα - Ρεάλ Μαδρίτης) κι η 12η Ιανουαρίου (Ατλέτικο Μαδρίτης - Μπαρτσελόνα) σαφώς θα προσφέρουν πιο ασφαλή συμπεράσματα.

Το λίφτινγκ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Εάν στην Ισπανία προκαλεί αίσθηση η παρουσία της Ατλέτικο Μαδρίτης στην κορυφή, στην Αγγλία προκαλεί απανωτά σοκ ολόκληρη η τριπλέτα κορυφής: Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Τότεναμ αναγράφει ο πίνακας της βαθμολογίας, έστω και σε ένα επισφαλές δείγμα 6 αγωνιστικών. Όσο για την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην 11η θέση, πίσω κι από τη "νεοφώτιστη" και "άβγαλτη" Κάρντιφ. Οι "κόκκινοι διάβολοι" ποτέ δεν εκκινούσαν καλά τις σεζόν, αλλά φέτος έπιασαν ιστορικό χαμηλό στην Premier League. Η ήττα από τη Γουέστ Μπρομ στο "Ολντ Τράφορντ", όσο αναπάντεχα ήρθε, τόσο καταγράφει την στυγνή πραγματικότητα που εδώ και 2-3 χρόνια θέλει τα προβλήματα των "κόκκινων διαβόλων" περισσότερο να καλύπτονται, παρά να αντιμετωπίζονται από την παρουσία του Άλεξ Φέργκιουσον.

Τα λευκοπλάστ του Σκοτσέζου τεχνικού δεν είναι δυνατόν να αντέξουν τα πάντα. Ο Ρόμπιν φαν Πέρσι δεν ήταν ποτέ ποδοσφαιριστής των 60 αγώνων και η περσινή σεζόν ήταν εξαίρεση στον κανόνα. Τα προβλήματα στο κέντρο έχουν υπεραναλυθεί και ο Μαρουάν Φελαϊνί είναι περισσότερο το κερασάκι παρά η τούρτα που χρειαζόταν ο σύλλογος, ενώ οι φετινές εμφανίσεις καταδεικνύουν αντίστοιχη γύμνια και στην άμυνα, αφού η λειτουργία της είναι προκλητικά στατική. Το δίδυμο Νεμάνια Βίντιτς - Ρίο Φέρντιναντ ήταν το καλύτερο στο κόσμο προ 5ετίας και αντίστοιχα προ 5 τραυματισμών του καθενός. Η ρεαλιστική προσέγγιση του έμψυχου δυναμικού της Γιουνάιτεντ δημιουργεί τεράστια ερωτήματα για το εάν το ρόστερ χρειάζεται απλές προσθήκες ή ολικό λίφτινγκ. Μόνο που ο Φέργκιουσον, ο "πλαστικός χειρούργος" στα προηγούμενα 5 λίφτινγκ του συλλόγου, δεν είναι πια εκεί...

Το αίνιγμα της Ρόμα

Η Τριγκόρια τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ευρέως γνωστή ως κέντρο υποδοχής... οπαδών, αντί για προπονητικό κέντρο της Ρόμα. Οι τιφόζι των "τζιαλορόσι" σουλατσάρουν απ' έξω (ενίοτε και μέσα) ώστε να τα ψάλλουν στους παίκτες μετά από άσχημα αποτελέσματα. Και εσχάτως είναι πολλά αυτά. Το καλοκαίρι τα μηνύματα δεν ήταν αισιόδοξα. Ένας ημι-άγνωστος Γάλλος προπονητής οδηγούσε την ομάδα από αποτυχία σε αποτυχία στα φιλικά, την ώρα που η διοίκηση πουλούσε τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία του ρόστερ.

Όταν αντέδρασαν οι οπαδοί, ο Ρουντί Γκαρσία τους έβαλε χέρι. "Όσοι κριτικάρουν τον σύλλογο ή τους παίκτες δεν μπορεί να είναι οπαδοί της Ρόμα. Στη χειρότερη περίπτωση είναι της Λάτσιο". Αυτή η ατάκα δεν ακούστηκε καλά στα αυτιά των ultras. Στις 29 Σεπτεμβρίου, όμως, η Ρόμα πραγματοποιούσε τη 2η καλύτερη εκκίνηση συλλόγου στην ιστορία της Serie A, υστερώντας μόνο στη διαφορά τερμάτων (+16 αντί για +18) από τη Μίλαν του 1950-1951. Χωρίς κανείς να πολυπιστεύει αυτό που έβλεπε...

Μία ομάδα που στην αντίστοιχη περίοδο της περσινής σεζόν είχε την 2η χειρότερη άμυνα ελέω αγωνιστικής νοοτροπίας του Ζντένεκ Ζέμαν, φέτος έχει δεχθεί μόλις ένα τέρμα, ενώ έχει σημειώσει 17. Ακόμα κι αν έχασε τον κορυφαίο αμυντικό της (Μαρκίνιος) και τον κορυφαίο επιθετικό της (Έρικ Λαμέλα). Η αλλαγή συστήματος δεν ήταν ο μοναδικός παράγοντας. Ο πρώην τεχνικός της Λιλ επιλέγει ένα παιχνίδι εξουθένωσης του αντιπάλου, με τους "τζιαλορόσι" να έχουν τον έλεγχο και να χτυπούν κυρίως στο 2ο ημίχρονο. Εξάλλου, τα 3 πρώτα γκολ στον θρίαμβο επί της Μπολόνια ήταν τα πρώτα που σημείωσε φέτος η Ρόμα στο 1ο ημίχρονο των αγώνων της.

Όταν ανεβάζει "στροφές", η Ρόμα μοιάζει ασταμάτητη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πόσο θα αντέξει σε αυτό το τέμπο, όταν μιλάμε για ένα πρωτάθλημα 38 αγωνιστικών. Η απουσία ευρωπαϊκών υποχρεώσεων μπορεί να την ευνοήσει σε σχέση με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές, ωστόσο ομάδες όπως η Γιουβέντους, η Νάπολι ή ακόμα κι η Φιορεντίνα διαθέτουν πολύ πιο πλούσιο ρόστερ. Οι Ρωμαίοι καλούνται να σταθεροποιηθούν στα υψηλά κλιμάκια της βαθμολογίας, με περιορισμένα "βέλη" στη φαρέτρα τους. Και όλα αυτά, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί σε παιχνίδι μεγάλων αξιώσεων, μιας και το Derby della Capitale απέναντι σε μία Λάτσιο που πέρυσι τερμάτισε 7η και φέτος διαθέτει την ίδια ομάδα, δεν μπορεί να θεωρηθεί τόσο κρίσιμο τεστ.

Περισσότερη συζήτηση για το ξένο ποδόσφαιρο στο @bratsos_