Κόπιασε, πέρασε και... τώρα κοπιάστε

Αρχίζουμε μ' ένα ερώτημα: έχει ένας πρωταθλητής Ευρώπης το δικαίωμα να πανηγυρίζει για την πρόκριση στο Final Four; Η απάντηση μάλλον περιττή: σαφέστατα!

EDITORIAL

27 ΑΠΡ 2013

Ο εφετινός Ολυμπιακός έχει κάθε λόγο να γιορτάζει γι' αυτήν του την επιτυχία, η οποία -μετά τον περυσινό θρίαμβο του εκτός κι εντός συνόρων- χτίστηκε μέσα στην αμφισβήτηση για τον... χουζούρη κόουτς Μπαρτζώκα και τους... σκουντούφληδες ξένους (Πάουελ, Πέρκινς) που επιλέχθηκαν χωρίς σκέψη και πλάνο.

Απόψεις που κυριαρχούσαν (ιδίως στο διαδίκτυο που δουλεύουμε) μέχρι και πριν από το πέμπτο παιχνίδι με την Εφές στο ΣΕΦ (τουλάχιστον αυτή τη φορά γέμισε ακόμη και από τους... γκρινιάρηδες).

Η κριτική χρειαζόταν...

Λάθη έγιναν σίγουρα στη διάρκεια της χρονιάς, μοιραία και στο προηγούμενο παιχνίδι της σειράς. Η κριτική χρειαζόταν, αλλά η υπερβολή υπερίσχυσε, σε κάποιο σημείο, της λογικής. Άλλωστε τίποτα εξ αυτών δεν θα μπορούσε ν' αλλάξει μέσα σε 40 λεπτά. Ή για να ακριβολογούμε στα 20 από αυτά, αυτά δηλαδή που έκριναν τη μάχη και έφεραν το 82-72 μετά το 21-36.

Θέληση και παλικαριά...

Ούτε ο Μπαρτζώκας έγινε καλύτερος προπονητής από αυτόν που ήταν μέχρι το βράδυ της Παρασκευής ούτε οι παίκτες μεταμορφώθηκαν. Επαναλήφθηκε μονάχα αυτό που συνέβη σε πολλά από τα καθοριστικά ματς στην πορεία μέχρι το Λονδίνο. Ήθελε κόπο και ιδρώτα, όχι τρόπο για να επιστρέψουν οι "ερυθρόλευκοι" από το -15 και να πετάξουν εκτός την πανάκριβη Εφές. Ήθελε, θέληση, ήθελε παλικαριά, ήθελε πίστη στην ανατροπή, ήθελε ενέργεια και τρέξιμο στο παρκέ. Στοιχεία που έλειψαν για δύο δεκάλεπτα ως αποτέλεσμα του άγχους. Ήθελε ο Σπανούλης να ηγηθεί της προσπάθειας, ήθελε ο Πάουελ να πιστέψει στον εαυτό του, να βάλει ακόμη και τρίποντο, και ο Λο με τον Περπέρογλου να μην κρυφτούν στα κρίσιμα.

Ο Φάρμαρ και ο ρυθμός...

Ήθελε βέβαια να χτυπήσει ο Φάρμαρ (έτσι τουλάχιστον επικαλέστηκαν) για να επηρεαστεί εμφανώς ο ρυθμός της Εφές, αλλά μέσα στο παιχνίδι δεν είναι και αυτό; Ο Ολυμπιακός άδραξε την ευκαιρία που απλόχερα του δόθηκε με Γκιουλέρ και Λούκας στο κουμάντο, έβαλε σκληράδα στο παιχνίδι του, ανέβασε το τέμπο, πίεσε την περιφέρεια της τουρκικής ομάδας, δεν άφησε την μπάλα να περάσει στον Ερντέν που εξουδετερώθηκε.

Τα όνειρα δεν απαγορεύονται...

Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός είναι ήδη στο Λονδίνο και αυτό έχει σημασία τούτη τη στιγμή. Τι μπορεί να συμβεί σε δύο παιχνίδια, πρώτα στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, μετά από δύο εβδομάδες είναι παρακινδυνευμένο να προβλέψουμε έχοντας ζήσει από κοντά τον άθλο της Κωνσταντινούπολης πριν από 12 μήνες. Το σίγουρο είναι πως τα όνειρα δεν απαγορεύονται, δεδομένου ότι οι "ερυθρόλευκοι" έχουν μάθει να επιβιώνουν στα δύσκολα, βγαίνοντας μάλιστα ατσαλάκωτοι. Μέχρι τις 10/5 εξάλλου είναι οι πρωταθλητές.