Η μεταμόρφωση της Ατλέτικο δια χειρός Σιμεόνε

Ο Κώστας Μπράτσος γράφει για την "καμένη γη" που παρέλαβε ο Ντιέγκο Σιμεόνε και περιγράφει τον τρόπο που τη μεταμόρφωσε στο θαυμάσιο σύνολο, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση δική του, ικανό να υποτάξει Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και όποιον αντίπαλο βρεθεί στο δρόμο του.

10 ΑΠΡ 2014

Σαράντα τέσσερις (ναι, 44) προπονητές σε 17 χρόνια. Και 141 παίκτες. Αυτός ήταν ο απολογισμός του Χεσούς Χιλ από το 1987, όταν πήρε παράνομα τα "ηνία" της Ατλέτικο Μαδρίτης, μέχρι το 2004, όταν και πέθανε. Τα "ηνία", τότε, τα είχε παραδώσει ήδη στον πρόεδρο Ενρίκε Θερέθο και στον γιο του και μέτοχο του 67%, Μιγκέλ Άνχελ Χιλ Μαρίν. Το δίδυμο δεν άλλαξε τακτική. Η περιστρεφόμενη πόρτα του "Βιθέντε Καλδερόν" γύριζε για όλους, εκτός από εκείνους, όσο κι αν άκουγαν από τις εξέδρες το περίφημο "¡Gil, cabrón fuera del Calderón!" (σ.σ. "Χιλ, μπάσταρδε, έξω από το 'Καλδερόν'"). Προπονητές πήγαιναν και έφευγαν, αφού κανείς δεν πλησίαζε τον θρίαμβο του Ράντομιρ Άντιτς, το νταμπλ του 1996.

Έκτοτε, κανείς αρχηγός των "ροχιμπλάνκος" δεν σήκωσε κούπα. Από το 1999, κανείς δεν πανηγύρισε ούτε νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ομάδα δεύτερης διαλογής, ενίοτε και δεύτερης κατηγορίας. Αντιθέτως, τα χρέη ήταν ανωτάτου επιπέδου. Άνω των 300.000.000 ευρώ τα γενικά χρέη, άνω των 200.000.000 ευρώ τα χρέη στο Δημόσιο.

Η στάχτη στα μάτια του Κίκε Φλόρες και τα χρέη

Με τον Κίκε Φλόρες στον πάγκο, η κατάκτηση του Europa League μετέφερε μία πλασματική εικόνα. Εκείνη τη σεζόν στην Ευρώπη, η Ατλέτικο έδωσε 17 παιχνίδια και νίκησε μόλις τα 5, εκ των οποίων τα 2 στα προκριματικά του Champions League απέναντι στον Παναθηναϊκό και το τελευταίο, ο τελικός στην παράταση απέναντι στη Φούλαμ. Έφτασε στον τελικό του Copa del Rey αποκλείοντας μόλις μία ομάδα από την Primera Division και τον έχασε από τη Σεβίλλη.

Ο Κίκε Φλόρες δεν ήταν η λύση. Αλλά ούτε ο Γκρεγκόριο Μανθάνο που ακολούθησε. Το... ξαναζεσταμένο φαγητό του έμπειρου προπονητή δεν έφερε τα αναμενόμενα (;) αποτελέσματα. Η πώληση των Σέρχιο Αγκουέρο, Ντιέγκο Φορλάν και Νταβίδ ντε Χέα μεταξύ άλλων, δεν ενίσχυσαν το μεταγραφικό μπάτζετ, αφού τα χρήματα αξιοποιήθηκαν σε αποπληρωμή χρεών.

Το ρόστερ, καλά καλά, δεν ήταν πλέον δουλειά του προπονητή, αλλά της επενδυτικής εταιρίας " Doyen", με μέτοχο τον κορυφαίο μάνατζερ Ζόρζε Μέντες. Πλήρωνε μέρος των δικαιωμάτων των παικτών που ενδιέφεραν τους "ροχιμπλάνκος", η Ατλέτικο κάλυπτε το υπόλοιπο κι έτσι ο "βασιλιάς του Europa League", Ρανταμέλ Φαλκάο, κατέληγε στο "Καλδερόν".

Τα Χριστούγεννα του 2011, η 48η θητεία προπονητή επί Χιλ έφτασε στο τέλος της. Ο Μανθάνο αποτελούσε παρελθόν και 8 υποψήφιοι εξετάστηκαν μέσα σε μία ημέρα για τον διάδοχό του. Μίκαελ Λάουντρουπ, Πέπε Μελ, Λουίς Γκαρθία και πολλοί ακόμα. Ο κόσμος, όμως, ήθελε να ακούσει μόνο ένα όνομα πλέον: Ντιέγκο Σιμεόνε.

Η νομοτελειακή πρόσληψη Σιμεόνε

Ο άνθρωπος που εντύπωσε στην ομάδα τα χαρακτηριστικά του στο νταμπλ του 1996 είχε αρχίσει μία πετυχημένη θητεία ως προπονητής. Τίτλο με την Εστουδιάντες της πατρίδας του, τίτλο με τη Ρίβερ Πλέιτ, τον τελευταίο μέχρι και σήμερα της πιο πετυχημένης ομάδας της Αργεντινής. Στη Σαν Λορένσο δεν τα κατάφερε κι έφυγε τον Ιανουάριο του 2011, στην Κατάνια έσωσε την ομάδα μέχρι το καλοκαίρι εκείνου του έτους και στη Ράσινγκ δεν πρόλαβε να "στεριώσει", αφού στις 23 Δεκεμβρίου του 2011 αποδέχθηκε το κάλεσμα της Ατλέτικο.

"Μέσα σε δύο ώρες" από την επισημοποίηση του γάμου, ένας εκ των πιο ακριβοπληρωμένων παικτών της ομάδας, ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγες, τον έπιασε σε τετ α τετ και του ζήτησε να τον αφήσει να φύγει. Η Ατλέτικο που παραλάμβανε ήταν κάτι παραπάνω από "καμμένη γη", ακόμα κι αν 18 μήνες νωρίτερα είχε κατακτήσει το Europa League.

Η πρώτη συνέντευξη Τύπου ήταν ενδεικτική του τι θα ακολουθούσε. Η "Marca" έγραψε ότι "η λέξη που ο Σιμεόνε χρησιμοποίησε περισσότερο στην παρουσίασή του ήταν η λέξη 'ομάδα'". Δεν ήταν τυχαίο. "Η ομάδα είναι πιο σημαντική από το άτομο", εξήγησε αναφερόμενος στο πλάνο του. Η Ατλέτικο πλέον θα γινόταν "επιθετική και οργισμένη".

"Ο Τσόλο ενώνει όσο λίγοι. Ίσως μόνο ο Λουίς Αραγονές θα μπορούσε να είχε τέτοιον αντίκτυπο", έγραφε ο Σιντ Λόου στο " Sports Illustrated". Ο 41χρονος προπονητής είχε όλη τη στήριξη του κόσμου. Ήταν ίσως πιο δυνατός ακόμα και από τους παράγοντες της ομάδας. Και το αξιοποίησε με κάθε τρόπο.

Μεταμορφώνοντας τον Φαλκάο

Στεγανά στα αποδυτήρια, ώστε οι παίκτες και το προπονητικό επιτελείο να γίνουν ένα ομοιογενές σύνολο. Οικογένεια, η μαγική λέξη. Πέταξε εκτός όλα τα στοιχεία που δεν ταίριαζαν στο σχέδιο που είχε στο νου του και προσάρμοσε όλα τα δεδομένα προς όφελός του. Η Ατλέτικο απέκτησε ταυτότητα. Μία ομάδα γεμάτη ενέργεια, που θα μπορούσε να "σκοτώσει" οποιονδήποτε αντίπαλο στην κόντρα και που δεν σήκωνε τίποτα και από κανέναν.

Η μεταμόρφωση του Φαλκάο δεν ήταν τυχαία. Ο Κολομβιανός άρχισε με 3η ταχύτητα τη σύντομη περιπέτειά του στην Ατλέτικο και όταν ανέλαβε ο Σιμεόνε, έβαλε 6η. Ο Αργεντινός, προπονητής του και στη Ρίβερ, του έμαθε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αγωνίζεται μέσα στην περιοχή και να μην ξοδεύει την ενέργειά του σε άσκοπες κούρσες. Ο Φαλκάο έγινε ο γνωστός "τίγρης", η παραγωγή μηχανής γκολ που οδήγησε την Ατλέτικο στο Europa League 2012 και του Σούπερ Καπ Ευρώπης 2012.

Ακόμα κι αν ο Κολομβιανός μοσχοπουλήθηκε το καλοκαίρι του 2013, τίποτα δεν άλλαξε στην Ατλέτικο. Ο Σιμεόνε συνέχισε να σηκώνει τα χέρια ψηλά όταν η ομάδα δεν τραβούσε ώστε να λάβει την στήριξη του κοινού, που με κάθε νεύμα του σηκωνόταν όρθιο, σαν μαγεμένο φίδι που υπακούει πιστά τις εντολές του φακίρη.

Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση

Οι παίκτες εφάρμοζαν κατά γράμμα τις αγωνιστικές εντολές. Ο Χουανφράν Τόρες αποκτήθηκε ως δεξιός εξτρέμ, κατακρίθηκε ως δεξιός μπακ, αλλά όταν ανέλαβε ο Σιμεόνε μεταμορφώθηκε στον αναπληρωματικό δεξιό μπακ της εθνικής Ισπανίας. Ο Μιράντα και ο Φελίπε Λουίς άρχισαν να γίνονται αντικείμενο συζήτησης για την εθνική Βραζιλίας, έστω κι αν οι μετοχές τους στη χώρα του καφέ χτυπούσαν limit down. Ο Ντιέγκο Γκοδίν έγινε κι αυτός μέλος της κορυφαίας αμυντικής τετράδας στην ιβηρική χώρα, έστω κι αν δεν περιλαμβάνει κορυφαία ονόματα. Σημασία, εξάλλου, έχει το άθροισμα του συνόλου και όχι το άθροισμα των μονάδων.

Τιμπό Κουρτουά, Ντιέγο Κόστα και ο κορυφαίος Ισπανός στην ηλικία του μαζί με τον Ίσκο, ο Κόκε, έγιναν από πολύτιμα γρανάζια, παίκτες που θα διεκδικούν θέση σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου. Ο περίγελος της Γιουβέντους, Τιάγκο Μέντες, ο άτεχνος Γκάμπι και η... χρυσή μετριότητα Ραούλ Γκαρθία, έκρυψαν τις αδυναμίες τους στη δυναμική του συνόλου και προσφέροντας στην ενδεκάδα τα στοιχεία του προπονητή τους, ψυχισμό, νεύρο, τσαμπουκά, ενέργεια, μετέτρεψαν την Ατλέτικο σε ένα έργο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Σιμεόνε.

Ίδια συνταγή, ίδιο αποτέλεσμα

Ο ποδοσφαιριστής Σιμεόνε κατάφερε να σπάσει το "δίπολο" της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης της δεκαετίας του '90, ακόμα κι αν εκείνη η Ατλέτικο, θεωρητικά, δεν είχε τα μέσα. Ο προπονητής Σιμεόνε, ακολουθώντας πάνω κάτω την ίδια συνταγή, αποδεικνύει ότι η Ατλέτικο πάντοτε είχε τα μέσα, απλώς δεν ήξερε πως να τα αξιοποιήσει. Έγινε ο πρώτος προπονητής που νίκησε τη Ρεάλ Μαδρίτης τη νέα χιλιετία. Μέσα στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου". Στον τελικό του Copa del Rey 2013. Και το ξανάκανε φέτος, στο ντέρμπι του πρώτου γύρου, δένοντας "κόμπο" τον Κάρλο Αντσελότι.

Σε 5 παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα, δεν έχει γνωρίσει ήττα φέτος. Μετράει τέσσερις ισοπαλίες, μόλις 2 γκολ παθητικό και μία πρόκριση που τα Χριστούγεννα του 2011, έμοιαζε πέρα από κάθε φαντασία. Ο Αργεντινός δεν σταμάτησε την Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα, αλλά και πάλι, απέκλεισε μία ομάδα που είχε στις τάξεις της τον πιο φορμαρισμένο επιθετικό του κόσμου για το 2014, Λιονέλ Μέσι, τον Τσάβι των 98/98 μεταβιβάσεων, τον Αντρές Ινιέστα των 500 συμμετοχών και τον Νεϊμάρ που την είχε "πληγώσει" στο προηγούμενο παιχνίδι.

Το πείσμα, η αμεσότητα και η οξύτητα που έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο η Ατλέτικο, νίκησαν κατά κράτος όλα τα ατού των Καταλανών. Εδώ και 6 χρόνια, όποια ομάδα αποκλείει την Μπαρτσελόνα στο Champions League, κατακτά το τρόπαιο. Στην Primera Division, η Ατλέτικο είναι πρωτοπόρος. Εάν ούτε με τον Σιμεόνε αυτή η ομάδα δεν γράψει ιστορία, τότε πολύ απλά δεν υπάρχει λόγος για 50ή πρόσληψη...