Ο Στραματσόνι έγινε Γιάννης Αναστασίου...

ΤΟ να πάει να κάνει μαρς στα αποδυτήρια των διαιτητών, ο Σπανός, το καταλαβαίνεις. Γι' αυτό ζει ο Έλληνας παράγοντας. Γι' αυτο ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Για να μπαίνει στα αποδυτήρια και να μυρίζει την ποδαρίλα, από τις κάλτσες. Για να πηγαίνει στην προπόνηση και να κοζάρει πως πάει η δουλειά. Για να ορμάει στον διαιτητή έτσι και πειράξει την ομάδα του. Για να έχει γνώμη για τη σύνθεση και τις μεταγραφές. Αυτός είναι εννιά στις δέκα φορές, ο Έλληνας παράγοντας κι όπως έχει πει ο Αισχύλος, στις Ικέτιδες, "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω".

Όλα αυτά μπορεί να μην είναι αποδεκτά, αλλά είναι απόλυτα κατανοητά. Το να θέλεις να κουνήσεις το τάβλι, πριν ακόμα μετρηθείς, ποιος θα ρίξει πρώτος, ποια είναι η σκοπιμότητα; Κερδίζεις όταν το κάνεις, ή μπερδεύεσαι; Ο ίδιος ο Στραματσόνι από την προετοιμασία είχε αναφερθεί στο... κουσούρι των ποδοσφαιριστών του.

Να ασχολούνται με τη διαιτησία και να διαμαρτύρονται. "Έτσι αντί να παίζουμε ποδόσφαιρο, αποσυντονιζόμαστε και χάνουμε το μυαλό μας". Κι είχα γράψει τότε, μπράβο στον Ιταλό που θέλησε φόρα παρτίδα να μιλήσει γι' αυτή την αρρώστια που δέρνει τα τελευταία χρόνια τον Παναθηναϊκό.

Το αυτονόητο κι η κοινή ποδοσφαιρική λογική, λένε, ότι όλα αυτά είναι δουλειά της διοίκησης. Και ξαφνικά ο Στραματσονι γίνεται Γιάννης Αναστασίου. Τελειώνει το ματς με τον Ηρακλή (για το Κύπελλο) κι αυτός μιλάει για τον Ολυμπιακό και πρωτάθλημα: "Είδατε τι συνέβη και σήμερα... Μια ομάδα παίρνει μονίμως το πλεονέκτημα κι είναι πολύ δύσκολο να τη συναγωνιστείς". Δεν ήταν, όμως, κάτι αποσπασματικό και τυχαίο. Μια έκρηξη της στιγμής που συμβαίνει και θα συμβαίνει στο ποδόσφαιρο.

ΤΩΡΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΆ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ

Καπάκι έρχεται ο Γουακάσο: "Πρέπει να είμαι προσεκτικός και να μάθω περισσότερα για τις αποφάσεις των διαιτητών εδώ". Εντελώς αυθόρμητα, ακολουθεί δήλωση του Μάρκους Μπεργκ: "Οι διαιτητές προσπαθούν να μας σκοτώσουν πνευματικά. Αυτή τη φορά, όμως, δεν πρόκειται να μας σταματήσουν. Έχουμε μάθει απ όσα μας έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια". Τα παλιά χρόνια, πριν απο κρίσιμα παιχνίδια, απαγορεύονταν οι δηλώσεις. Για να είναι συγκεντρωμένοι οι ποδοσφαιριστές. Σήμερα τους βγάζουν μπροστά. Όπως έχει πει, βέβαια, ο Χένρικ Ίψεν στη Νόρμα, όποιος "έχει τα γένια έχει και τα χτένια". Δικό τους είναι το μαγαζί, δικιά τους είναι η επιλογή πως θα το κουμαντάρουν και ποια πολιτική θα ακολουθήσουνε.

Εντελώς τυχαία και συμπτωματικά, μετά το ματς με τη Στάνταρ στη Λιέγη, ακολούθησε μπαράζ δημοσιευμάτων κατά του Θόδωρου Θεοδωρίδη. Ότι αυτός είναι υπεύθυνος για το "στήσιμο" που τρώει ο Παναθηναϊκός, από τους διαιτητές στην Ευρώπη.(A propos όταν ο Χρήστος Παναγοπουλος πήρε τηλέφωνο και ζήτησε από την ΑΕΚ, να συστρατευθεί στον επικοινωνιακό πόλεμο κατά του Θ.Θεοδωρίδη, έφαγε πόρτα).

Όπως βέβαια, εντελώς αυθόρμητα, στηλιτεύθηκαν από τα κόκκινα φύλλα, οι απειλές του Σπανού, στη μπούκα στα αποδυτήρια των διαιτητών μετά το ματς με τον Ολυμπιακό στο Περιστέρι. Σημεία των καιρών. Φίλοι, λένε ότι είναι, Σαββίδης-Μελισσανίδης και κάθε φορά που θα βρεθούνε, αρχίζουν τις αγκαλιές και φιλιά. Από την Κυριακή το βραδυ, όμως, πόλεμος. Όλος ο επικοινωνιακός μηχανισμός της ΑΕΚ, πυρ ομαδόν στον βοηθό Ευθυμιάδη που υπέδειξε λανθασμένα κόρνερ στη φάση που προηγήθηκε του 1-0.

Ότι από τούδε και στο εξής πρέπει να σηκώνει σημαία, μόνο στις παρελάσεις. Για να πάρει στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ το βοηθό υπό τη προστασία του...: Ότι είναι έντιμος και καθαρός και κάρμπον-κοπι δημοσιεύματα οτι επρόκειτο περι ανθρώπινου λάθους. Σ' αυτό το επίπεδο, το "παιχνίδι" το καταλαβαίνεις. Να έχουν δουλειά και οι δημοσιογράφοι σ' αυτές τις δύσκολες εποχές. Το να μπαίνουν, όμως, στο κόλπο προπονητής και ποδοσφαιριστές, ζημιά προκαλεί. Όχι κέρδος. Αν στον Παναθηναϊκό θεωρούν ότι κάνει καλό στον Μπεργκ (και στη ομάδα γενικότερα) πριν από τα παιχνίδια με Σταντάρ και Ολυμπιακό να ασχολείται με τη διαιτησία, πάσο.

Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ "ΞΑΝΘΟΥ"

Ο "καθηγητής της αλητείας" -όπως έχει αυτοαναγορευθει- Γιάννης Ιωαννιδης) είναι που το έχει πει πρώτος: "Δώσε μια δικαιολογία στον παίκτη για να χάσει κι αυτός θα βρει εκατό". Πράγματι, η διαιτησία στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο. Ξαναλέμε ότι η κάθε ομάδα, έχει δικαίωμα να ασκήσει οποία πολιτική κρίνει σωστή. Γούστο της και καπέλο της. Να υπερβάλει. Να βρίσκει φανταστικούς εχθρούς. Να αμύνεται. Να επιτίθεται. Να φωνάζει για να βρει το δίκιο της. Να βρίσκει άλλοθι. Να κάνει το άσπρο-μαύρο. Υπάρχουν ειδικευμένα στελέχη που πληρώνονται (και) γι' αυτή τη δουλειά. Έτσι παίζεται το παιχνίδι και δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Και με τη πάροδο των χρόνων, μάλιστα, αγριεύει. Δεν λασκάρει. Μήπως δηλαδή κάνουν κάτι διαφορετικό, ή σε μικρότερη κλίμακα, οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί των κομμάτων;

Τα ίδια κι ακόμα χειρότερα. Για ένα οφσάιντ, άλλωστε, ή μια κίτρινη στον Γουακάσο, στη μπάλα, δεν πρόκειται να χαθεί ο κόσμος. Οι άλλοι κάνουν το άσπρο-μαύρο παίζοντας με τις ζωές των ανθρώπων. Δικαίωμα τους, λοιπόν, στο ποδόσφαιρο να ξηγιούνται όπως γουστάρουν. Αρχές και κανόνες, άλλωστε, δεν υπάρχουν. Το να μπαίνουν, όμως, σ' αυτό το παιχνίδι, ποδοσφαιριστές και προπονητής είναι αυτοκαταστροφικό. Όλη η ομάδα, η κάθε ομάδα, βολεύεται. Μαθαίνουν να έχουν τη δικαιολογία στο στόμα. Κάθε φορά που χάνουν θα φταίει κάποιος άλλος. Ένα ματς έχασε εφέτος ο Ολυμπιακός στη Λάρισα (στο οποίο δεν βλεπόταν) κι έφταιγε ο διαιτητής που σφύριζε συνέχεια κι έκοβε το ρυθμό. Άνθρωπος του ποδοσφαίρου είναι ο Στραματσόνι. Δεν είναι κανένα κορόιδο. Τα ξέρει αυτά.

ΠΩΣ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Γι' αυτό και το καλοκαίρι είχε κάνει ολόκληρη ανάλυση, πόσο κακό κάνουν στην ομάδα, οι διαμαρτυρίες των ποδοσφαιριστών. Όταν ακόμα ήταν Αύγουστος. Κι ήταν νηφάλιος. Τώρα που είναι Νοέμβριος, τα ξέχασε. Τώρα που βρίσκεται στο -4 από την κορυφή (επειδή έχασε πέντε πόντους από Ξάνθη-Βέροια, χωρίς να φταίει κανένας διαιτητής ή βοηθός) τώρα που αισθάνεται ανασφαλής, μίλησε για "μια ομάδα που παίρνει μονίμως το πλεονέκτημα κι είναι δύσκολο να τη συναγωνιστείς".

Αυτό που κυριαρχεί δηλαδή πριν απο το ντέρμπι δεν είναι πώς θα συγκεντρωθούμε και θα δουλεψουμε, αλλά πως (προπονητής και ποδοσφαιριστές) θα βρούμε δικαιολογίες, στην περίπτωση που θα χάσουμε. Το πόση απήχηση έχουν όλα αυτά έστω και για εσωτερική κατανάλωση, το δείχνουν τα 5.946 εισιτήρια στο ματς με τον Ηρακλή, στην (ανακαινισμένη) Λεωφόρο. Πόσοι οπαδοί του Παναθηναϊκού δηλαδή, έχουν πεισθεί ότι για όλα φταίει η διαιτησία κι είναι ικανοποιημένοι από το θέαμα που παρουσιάζει η ομάδα τους.

Στο τραγούδι της ημέρας, Rosa Balisteri και Terra ca nun senti.