Διεφθαρμένο πρωτάθλημα με κερκίδες - εκκλησία

Η βία δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. 'Η μάλλον δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα τώρα. Είναι εδώ και χρόνια. Υπάρχει δεκαετίες, απωθεί τους σοβαρούς ανθρώπους που έχουν σταματήσει να πηγαίνουν γήπεδο και μας έχει κοστίσει μέχρι και ανθρώπινες ζωές!

Κι ωστόσο, δεν πρόκειται ούτε για κάτι καινούριο, ούτε για κάτι που χρειάζεται αναστολή ή ακόμα και διακοπή του πρωταθλήματος για να διορθωθεί. Αρκεί η απόλυτη, αταλάντευτη θέληση της πολιτείας και η εφαρμογή μέχρι κεραίας, δίχως εκπτώσεις και δίχως εξαιρέσεις των υφιστάμενων νόμων. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο αποτελεί μέτρο από το παρελθόν αλλά μακάρι να εφαρμοστεί. Η διάλυση των συνδέσμων έχει υπέρμαχους, έχει και πολέμιους. Προσωπικά ανήκω στους πρώτους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όλα είναι θέμα βούλησης.

Οι αιτίες του χουλιγκανισμού

Οι χούλιγκαν όπως έγραψε ο Θέμης Καίσαρης από την πρώτη στιγμή, μετά τη λήξη του ντέρμπι της Λεωφόρου , και όπως επιμένω να γράφω κι εγώ από πέρυσι ακόμα, έχουν γίνει χούλιγκαν ανεξαρτήτως αφορμών. Θέλω να πω, ο τύπος που σημάδεψε με φωτοβολίδα το κεφάλι του Μαρινάκη, δεν "οπλίστηκε" από όσα συμβαίνουν στο βρώμικο παρασκήνιο της Σούπερ Λίγκας. Είναι επικίνδυνο να πιστεύουμε κάτι τέτοιο.

Πρώτον, έτσι εμμέσως πλην σαφώς τους δικαιολογούμε. Δεύτερο, το backround και οι ρίζες του χουλιγκανισμού δεν απλοποιούνται τόσο εύκολα. Καλά θα ήταν. Αλλά το πρόβλημα πηγαίνει βαθύτερα από τέτοιου είδους "εκλογικεύσεις".

Και επειδή οι αιτίες του δεν θα μας βρουν σύμφωνους όλους, η θεωρία "διορθώστε την πηγή του κακού και θα διορθώσετε και το κακό", κάπου χωλαίνει. Ποια είναι η πηγή του κακού; Εγώ λέω η νεοελληνική νοοτροπία δήθεν μαγκιάς και ψευτοτσαμπουκά που συναντάμε σε πάρα πολλά άλλα πεδία γύρω μας, σε συνδυασμό με την ατιμωρησία. Εσύ λες η ΕΠΟ ή οι κακές διαιτησίες. Δεν θα συμφωνήσουμε. Οπότε, ας συμφωνήσουμε στο εξής: Η απομάκρυνση της βίας από τις κερκίδες μπορεί να επιτευχθεί και δίχως (ή έστω προτού) εξυγιανθούν οι υπόλοιπες παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Στην Αγγλία, το παράδειγμα που χρησιμοποιούμε όλοι, δεν εξαλείφθηκαν οι κοινωνικές αιτίες του φαινομένου. Απλώς ξεριζώθηκε το φαινόμενο από τα γήπεδα. Μπορεί να συμβεί το ίδιο και εδώ; Φυσικά! Θα συμβεί; Μου αρέσει η διαφαινόμενη τρέλα του κ. Κοντονή, μου άρεσαν εν μέρει και οι σχετικές δηλώσεις του, εύχομαι να μην αρκεστεί στα τετριμμένα ευχολόγια και έχω την πρόθεση να περιμένω.

Η παραγοντική διαφθορά

Ωστόσο, όπως είπα και στην αρχή, η βία δεν είναι το μόνο μας πρόβλημα. Το πρωτάθλημα μας δεν κατέληξε κωμωδία (ή τραγωδία, εξαρτάται πώς το βλέπει κάποιος) -μόνο- εξαιτίας των οπλισμένων κάφρων. Το πρωτάθλημα μας κατέληξε κωμωδία και για μια σειρά άλλους λόγους. Την καθοδηγούμενη "δημοσιογραφία" για παράδειγμα και τη συστηματική διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Την οικονομική εξαθλίωση πολλών ΠΑΕ που τις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομική εξάρτηση ή και ομηρία. Και πάνω από όλα την παραγοντική διαφθορά. Την απέραντη, παραγοντική διαφθορά που σταδιακά διάβρωσε τα πάντα και έφτιαξε ένα πλαίσιο όπου μονάχα άνθρωποι, είτε βαθιά ανήθικοι, είτε διατεθειμένοι να κάνουν εκπτώσεις στην ηθική τους, καταφέρουν να επιβιώσουν (προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις οι οποίες εν προκειμένω επιβεβαιώνουν απολύτως –και το σχετικό κλισέ και – τον κανόνα). Και η οποία, παρότι υπήρχε πάντα, δεν είχε φτάσει ποτέ άλλοτε στο σημερινό χάλι.

(Εδώ εντοπίζω εγώ και την έμμεση σύνδεση της διαφθοράς με τη βία: Δεν θεωρώ ότι την υποθάλπει και την πολλαπλασιάζει η "οργή" του πλήθους για τις χρόνιες αδικίες. Την υποθάλπτει και την πολλαπλασιάζει η ανηθικότητα των Ελλήνων παραγόντων, η αντίληψη των οποίων για τον κόσμο έτσι κι αλλιώς στηρίζεται στη βία. Αλλά σας είπα και πριν, δύσκολα θα συμφωνήσουμε...).

Διακοπή μέχρι νεοτέρας

Να γιατί διαφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι "η οριστική διακοπή του πρωταθλήματος δεν συνιστά λύση, λύση συνιστά η εφαρμογή των νόμων". Η εφαρμογή των νόμων δεν θα διώξει από το χώρο εκείνους που τον καταδυναστεύουν. Η διακοπή, μαζί με κατάργηση του αυτοδιοίκητου (του άλλοθι δηλαδή για τον εκάστοτε ισχυρό να μετατρέπει σε τσιφλίκι του το ποδόσφαιρο) και το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων (και της κάνουλας του Τσάμπιονς Λιγκ) για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ενδεχομένως να τους διώξει. Επειδή, όπως έγραψα και την Τρίτη, θα τους πονέσει στην τσέπη.

Ο νέος υφυπουργός αθλητισμού έχει μπροστά του δυο εξαιρετικά δύσκολες αποστολές. Να απομακρύνει τους κάφρους από τα γήπεδα και τους νταβατζήδες από τα γραφεία. Δυο αποστολές συνδεδεμένες άρρητα μεταξύ τους και ταυτόχρονα ανεξάρτητες. Μπορεί να καταφέρει το πρώτο δίχως το δεύτερο και ,ναι, μπορεί να καταφέρει το δεύτερο (την πάταξη της διαφθοράς) αλλά η βία να συνεχίσει να κυκλοφορεί στα πέταλα, συχνά και στο χορτάρι.

Η μάχη με τη βία , κατά τη γνώμη μου είναι και η ευκολότερη. Η μάχη με τους νταβατζήδες χρειάζεται διάθεση για σύγκρουση μέχρις εσχάτων με μερικά από τα μεγαλύτερα συμφέροντα στην Ελλάδα.

Δίχως αυτήν όμως, ακόμα κι αν πετύχει απόλυτα με το ζήτημα της βίας (μακάρι), θα έχει κάνει μισές δουλειές. Ένα απολύτως διεφθαρμένο πρωτάθλημα με ήρεμες εξέδρες παραμένει προτιμότερο από το σημερινό αλλά- ένα απολύτως διεφθαρμένο πρωτάθλημα.