Εσείς, τι θα διαλέγατε: Πρωτάθλημα ή... ευρωπαϊκό;

Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που βρίσκεται ακόμα σε τρεις διοργανώσεις. Με αφετηρία τον αγώνα κόντρα στην Ντνίπρο, οι "ερυθρόλευκοι" μπαίνουν σε μια περίοδο συνεχών καθοριστικών παιχνιδιών που σε μεγάλο βαθμό θα κρίνουν τη σεζόν. Την Κυριακή, μην ξεχνάτε τους περιμένει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο για να ξαναμπεί, με νίκη, πολύ δυνατά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Και κάπου στο βάθος υπάρχει και η ρεβάνς με την ΑΕΚ.

Δεν γνωρίζω πως θα διαχειριστεί ο Περέιρα την κατάσταση, που θα δώσει βάρος και που όχι, ήδη το σφάλμα του εκτεταμένου rotation απέναντι στην Ένωση του κόστισε πόντους δημοφιλίας. Το ερώτημα μου έτσι κι αλλιώς δεν αφορά εκείνον. Αφορά τον κόσμο.

Ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια από εκείνες τις ομάδες που λειτουργούν καλύτερα στα ευρωπαϊκά ματς ως αουτσάιντερ παρά στα εγχώρια ως φαβορί. Τα κατασκευαστικά πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του, του δίνουν τη δυνατότητα να πιστεύει πώς δεν υπάρχει αντίπαλος στο Europa League τον οποίο δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια. Οι τρεις από τις τέσσερις εμφανίσεις κόντρα σε Ατλέτικο Μαδρίτης και Γιουβέντους το αποδεικνύουν. Το Europa, υπολείπεται σε λάμψη αλλά πλεονεκτεί σε πιθανότητες διάκρισης.

Τι θα επέλεγαν;

Και φτάνουμε στο προκείμενο: Ας υποθέσουμε χάριν συζήτησης ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να θυσιάσει το πρωτάθλημα και το κύπελλο για να φτάσει, δε λέω μέχρι την κατάκτηση, αλλά τουλάχιστον μέχρι την τετράδα της διοργάνωσης, οι οπαδοί του θα χαρούν ή θα ξενερώσουν; Τι θα διάλεγαν, έναν συνηθισμένο Μάιο με φιέστες και χλιαρά πανηγύρια ρουτίνας ή ένα τρίμηνο γεμάτο αγωνία και μεγάλα όνειρα;

Θυμίζω ότι μιλάμε για την ομάδα που έχει πάρει καμιά... πεντακοσαριά πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα. Μιλάμε επίσης για την εξής κατάσταση. Ο Ολυμπιακός σηκώνει κούπα, οι πιο πωρωμένοι οπαδοί πανηγυρίζουν, χαίρονται γεμίζουν τα social media με "δώσε πόνο ρε Βαγγέλα", κάποιοι άλλοι, ψιλοξενερωμένοι λένε "εντάξει, έχουμε εύνοια αλλά φτιάξτε ομάδα να μας κερδίσετε" και ένα ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι απλώς έχει σταματήσει να ασχολείται με τις ελληνικές διοργανώσεις. Μέσα σε τέτοιο "εσωτερικό" κλίμα κατακτούν τίτλους τα τελευταία χρόνια οι Πειραιώτες.

Ο Μαρινάκης, με την απόλυση Μίτσελ έδωσε στίγμα: Τον ενδιαφέρει πρωτίστως το πρωτάθλημα. Και από επιχειρηματικής πλευράς, έχει τα δίκια του. Αλλά ο κόσμος;

Προσωπικά (ως ΠΑΟΚτσής και όχι ως δημοσιογράφος) θα αντάλλαζα πέντε ελληνικά τρόπαια για κάθε μια από τις βραδιές με Ατλέτικο, Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κ.λ.π. Αυτά έχω ζηλέψει. Όχι τα πρωταθλήματα.

Αλλά βέβαια, εγώ χάρηκα και περισσότερο με το διπλό του ΠΑΟΚ επί της Τότεναμ απ' όσο για την πρόκριση στον περυσινό τελικό του κυπέλλου Ελλάδος (για την οποία, με τον τρόπο που ήρθε, περισσότερο στεναχωρήθηκα έτσι κι αλλιώς...).

Οπότε, μην ασχολείστε μαζί μου. Εσείς πείτε μου, τι θα διαλέγατε;

Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε πριν το μπάχαλο με τη ρεβάνς ΑΕΚ - Ολυμπιακός. Το οποίο μπάχαλο δείχνει ότι η ΕΠΟ κάνει ότι μπορεί προκειμένου να διευκολύνει τους "ερυθρόλευκους" ώστε για να μη χρειαστεί να διαλεξουν...