Ο Αντσελότι δεν είναι διαχειριστής, είναι δάσκαλος!
Ο Κώστας Κεφαλογιάννης γράφει για τον "δάσκαλο" των Μαδριλένων, Κάρλο Αντσελότι.
Το γεγονός ότι ο Κάρλο Αντσελότι δέχεται τις μεταγραφικές ιδιοτροπίες του Φλορεντίνο Πέρεθ από πολλούς θεωρείται μειονέκτημα. Σου λέει ο άλλος, τι είδους προπονητής είναι αυτός που αφήνει το αφεντικό του να πουλήσει τον κορυφαίο περυσινό του παίκτη (Ντι Μαρία), να του φέρει έναν άλλο σε θέση που δεν χρειαζόταν (Χάμες) και στο φινάλε των μεταγραφών να του διώχνει και τον καλύτερο του αμυντικό χαφ (Τσάμπι Αλόνσο); Ένας προπονητής με τεράστια αυτοπεποίθηση και κανένα απολύτως τακτικό κώλυμα, να τι είδους.
Ο Καρλίτο έχει κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του, έχει αποδείξει επανειλημμένα την αξία του και γενικώς, παρότι δεν απολαμβάνει το στάτους ενός μέγκασταρ όπως ο Μουρίνιο, θεωρείται πια δικαιολογημένα ένας από τους κορυφαίους τεχνικούς στον κόσμο. Κι ωστόσο έχω την εντύπωση, δίχως να υποτιμώ τη δουλειά του στη Μίλαν κυρίως και αλλού ότι τα τελευταία δυο χρόνια, με όσα κάνει στη Ρεάλ Μαδρίτης έχει ανέβει επίπεδο!
Κυρίως επειδή φανερώνει κάτι που ελάχιστοι άλλοι, ίσως και κανείς, προπονητές της δικής του κλάσης διαθέτουν: Ευελιξία. Ο Αντσελότι γνωρίζει ότι η Ρεάλ και ο Πέρεθ, λειτουργούν με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν πήγε εκεί με την διάθεση να τον αλλάξει. Δεν έχει τον εγωισμό να θεωρεί εαυτόν μεγαλύτερο του συλλόγου (όπως ο Ζοσέ). Πήγε να δουλέψει με τα υλικά που θα του δοθούν. Πανάκριβα και ποιοτικότατα έτσι κι αλλιώς. Άρα ικανά να δημιουργήσουν ένα καλό σύνολο εφόσον μπουν στη σωστή σειρά. Αυτό έκανε πέρυσι. Αυτό κάνει και φέτος.
Ο Μπέιλ παίζει καλύτερα αριστερά αλλά αριστερά βρίσκεται ο Ρονάλντο; Κανένα πρόβλημα. Ο Μπέιλ θα πάει δεξιά αλλά στα μεγάλα ματς θα γίνει αριστερό χαφ και ο Κριστιάνο δεύτερος φορ. Τραυματίζεται ο Κεντίρα και το κέντρο δεν βγάζει ενέργεια; Κανένα πρόβλημα. Εσωτερικός χαφ ο Ντι Μαρία στο πλευρό του Μόντριτς και να πως πάει η decima στη Μαδρίτη. Πωλείται με τρελά λεφτά ο ο Αργεντίνος και φεύγει και ο Αλόνσο; Κανένα πρόβλημα. Μόντρις και Κροος δίδυμο στα χαφ, σε σύστημα 4-4-2 όταν η ομάδα αμύνεται και 4—3-3 όταν επιτίθεται. Έτσι ήρθε το 3-1 επί της Μπαρτσελόνα που θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο αν ο Κριστιάνο βρισκόταν σε στοιχειωδώς καλή μέρα. Έτσι ήρθε κυρίως η επιβλητική εμφάνιση της Ρεάλ η οποία από ένα σημείο και μετά (και αφού γλίτωσε το 0-2 στο ανεπανάληπτο τετ α τετ του Μέσι) κυριάρχησε αγωνιστικά της αιώνιας αντιπάλου της με τρόπο που είχε χρόνια να το κάνει.
Ο Κάρλο Αντσελότι αποτελεί το αντίθετο του Πεπ Γκουαρδιόλα. Δεν διδάσκει αποκλειστικά ένα πράγμα, υπέροχο στην ιδανική εφαρμογή του, αλλά σε κάθε περίπτωση εμμονικό και κουραστικό όταν μπατάρει. Ο Κάρλο Αντσελότι διδάσκει ότι τα συστήματα τα κάνουν οι παίκτες. Οι προπονητές βρίσκονται εκεί για να τους αναδείξουν. Κάποια στιγμή οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι και το δικό του μάθημα δεν είναι λιγότερο υπέροχο. Και ότι ο ίδιος δεν είναι ένας απλός διαχειριστής. Είναι ένας δάσκαλος του ποδοσφαίρου, από τους σημαντικότερους της εποχής μας...
