Ο επόμενος προπονητής της Εθνικής

Η διαδοχή του Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της Εθνικής είναι ακόμη σημαντικότερη από την προ τετραετίας διαδοχή του Ότο Ρεχάγκελ. Τότε, η ομοσπονδία ουσιαστικά βρήκε την ιδανική λύση στην αυλή της και δεν χρειάστηκε να ψάξει ούτε και για πολύ, ούτε μακριά. Το γεγονός ότι ο Σάντος γνώριζε άριστα το ελληνικό ποδόσφαιρο, καλύτερα από όσο το γνώριζε ο Ρεχάγκελ όταν ανέλαβε, ήταν εξαιρετικά σημαντικό.

Επιπλέον, ο κορμός που είχε δουλέψει πολύ με τον Γερμανό και εγγυόταν την ομαλή συνέχεια του - αναμφίβολα επιτυχημένου αγωνιστικού (και όχι μόνο) - μοντέλου λειτουργίας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος παρέμεινε ίδιος.

Πάμε για αλλαγή σελίδας

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κατ΄αρχήν δεν υπάρχει καμία λύση τόσο προφανής όσο Σάντος. Όχι μπροστά στα μάτια μας. Κατά δεύτερον, μια σειρά σημαντικότατων ποδοσφαιριστών είτε σταμάτησε είτε γράφει τα τελευταία της χιλιόμετρα με τη φανέλα της Εθνικής.

Στην περίπτωση Ρεχάγκελ – Σάντος είχαμε απλώς αλλαγή προπονητή. Τώρα πάμε για αλλαγή σελίδας.

Το σημαντικότερο είναι η ΕΠΟ, προτού αποφασίσει το πρόσωπο, να αποφασίσει για το job description, σε άψογα νεοελληνικά. Για τα προσόντα που πρέπει να έχει δηλαδή ο καινούργιος ομοσπονδιακός τεχνικός. Το να είναι καλός προπονητής, προφανώς δεν αρκεί.

Χρειάζεται επίσης:

- Να διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα.

- Να διαθέτει τεράστια προσαρμοστικότητα.

- Να είναι διπλωμάτης.

- Να προτιμάει το ασφαλές ποδόσφαιρο του μηδενικού ρίσκου.

- Να γνωρίζει από Ελλάδα. Όχι μονάχα από ελληνικό πρωτάθλημα. Από Ελλάδα γενικώς. Ειδάλλως κινδυνεύει να πάθει πολιτισμικό σοκ.

- Να μην επηρεάζεται από τα ελληνικά ΜΜΕ που πάντα ξέρουν καλύτερα.

- Να αποκτήσει άμεσα ένα σκληρό πυρήνα Ελλήνων θαυμαστών – δημοσιογράφων που θα υμνεί με πάθος ακόμα και τα χασμουρητά του στον πάγκο.

- Να κάνει δηλώσεις που να μοιάζουν με σοφιστείες.

- Να μιλάει ελληνικά μονάχα μετά από μεγάλες νίκες.

- Να καλεί τον Μάνο Σέργιο.

- Να καλεί τον Κατσουράνη μέχρι να αποφασίσει εκείνος να σταματήσει.

Θα χρειαστούμε τύχη...

Στα σοβαρά, πρόκειται για μια πολύ δύσκολη απόφαση. Με τον Ρεχάγκελ ο Γκαγκάτσης ήταν τυχερός και προσέφερε στο ελληνικό ποδόσφαιρο τη μοναδική θετική του υπηρεσία.Με τον Σάντος ο Πιλάβιος ήταν έξυπνος και έκανε το προφανές. Εν προκειμένω, ο Σαρρής δε μου φαίνεται ικανός να διαχειριστεί την κατάσταση. Οπότε ας ελπίσουμε και πάλι στην τύχη. Με τα ονόματα που ακούγονται, θα την χρειαστούμε.