Ο κοσμοπολιτισμός που θα μας λείψει

Ο Μίτσελ είναι σταρ. Όχι αστεράκι τύπου ημιδιάσημος κάγκουρας ποδοσφαιριστής με πλατινέ γκόμενα. Κανονικός σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς. Καλός, κακός, μέτριος, εξαιρετικός ή απλώς μυρωδιάς, ό,τι απ΄όλα κι αν ήταν ο Μίτσελ σαν προπονητής, σαν άνθρωπος του ποδοσφαίρου θα μας λείψει.

07 ΙΑΝ 2015

Καλός, κακός, μέτριος, εξαιρετικός ή απλώς μυρωδιάς, ό,τι απ΄όλα κι αν ήταν ο Μίτσελ σαν προπονητής, σαν άνθρωπος του ποδοσφαίρου θα μας λείψει. Υπήρξαν φορές που η άνεση και η ατάκα του cool Ισπανού κουβαλούσαν ίσως λίγη επιτήδευση. Σαν την έψαχνε την ωραία απάντηση που θα έφτιαχνε ωραίο τίτλο. Κανένα πρόβλημα. Σε σχέση με τα αφόρητα, βαρετά κλισέ των περισσοτέρων προπονητών, παικτών και παραγόντων στην Ελλάδα, χίλιες φορές καλύτερα μια δόση εξυπνάδας παραπάνω από όση έχουνε συνηθίσει να αντέχουμε.

Ο Μίτσελ είναι σταρ. Όχι αστεράκι τύπου ημιδιάσημος κάγκουρας ποδοσφαιριστής με πλατινέ γκόμενα. Κανονικός σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς. Έχει μέσα του παραστάσεις και ποσότητες ποδοσφαιρικού πολιτισμού, απολύτως ασύμβατες με την ημεδαπή μιζέρια. Και έναν διάχυτο κοσμπολιτισμό που τον ξεχώριζε από τον πιο χαμηλών τόνων Ερνέστο Βαλβέρδε. Το φωτογενές χαμόγελο του, το ωραίο ντύσιμο, το καλοκαιρινό του μαύρισμα, η έμφυτη άνεση του με την κάμερα, έδωσαν την εντύπωση αρχικά ότι νοιάζεται κυρίως για την μόστρα και λιγότερο για την ουσία. Νομίζω ακόμα και τώρα που φεύγει αφήνοντας πίσω του μια κατά κοινή ομολογία προβληματική ομάδα, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πια κάτι τέτοιο.

Ο Μίτσελ δούλεψε, δούλεψε πολύ, προσέφερε στον Ολυμπιακό και τον κόσμο μερικές αναμνήσεις που κρατήσουν για πάντα (οι νίκες επί της Γιουνάιτεντ, της Ατλέτικο, της Γιουβέντους) και στο τέλος χρεώθηκε μεγαλύτερο μερίδιο από όσο του αναλογεί για τα λάθη του περασμένου καλοκαιριού. Σε κάθε περίπτωση όμως, παρέμεινε κύριος μέχρι τέλους. Οι καυγάδες του στα αποδυτήρια (με τον Αφελάι ο τελευταίος) δεν είχαν το χαρακτήρα ξεκατινιάσματος. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, που ίσως τώρα επιστρέψει ,υπήρξε ένας από τους λίγους που έκραξαν τον Μίτσελ δημοσίως. Ο Μίτσελ δεν απάντησε ποτέ στο ίδιο ύφος. Πιθανόν, όπως του καταλογίζουν, να έχασε τον έλεγχο. Συμβαίνει καμιά φορά. Ωστόσο στην περίπτωση του Ισπανού και η όποια απώλεια ελέγχου διέθετε... φινέτσα. Όχι ρουφιανιλίκια και άλλου είδους συνηθισμένες ασχήμιες.

Στην πραγματικότητα ο Μίτσελ φεύγει και το 99% όσων συνεργάστηκαν μαζί του δεν του προσάπτει το παραμικρό μικρό. Σπάνιο έως σπανιότατο. Θα λείψει λοιπόν. Ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός φέρει στη θέση του κάποιο μεγάλο όνομα, ο πρώην πια ερυθρόλευκος τεχνικός διέθετε κάτι που στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει ακριβώς σε αφθονία: Στιλ! Και ασφαλώς δε μιλάω μονάχα για τα ρούχα...