Ο κόσμος ανεβάζει τον ΟΦΗ

Την εποχή που ο ΟΦΗ είχε πραγματικά σπουδαία ομάδα, με τον Ευγένιο Γκέραρντ στον πάγκο του, Νιόπλια, Σαμαρά, Ίσις, Βέρα και ένα κάρο ακόμα παιχταράδες στην ενδεκάδα, στο Ηράκλειο συνέβαινε ό,τι συμβαίνει (σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό) στις περισσότερες πόλεις της περιφέρειας. Ο κόσμος ναι μεν στήριζε τους "μελανόλευκους" και γέμιζε το γήπεδο, ωστόσο το φαινόμενο του «είμαι ΟΦΗ και Ολυμπιακός», «είμαι ΟΦΗ και Παναθηναϊκός» εξακολουθούσε να παρατηρείται. Και, για να ξέρετε, όταν κάποιος λέει κάτι τέτοιο, κατά 99% ισχύει η αντίθετη φορά: "είμαι Ολυμπιακός (ή Παναθηναϊκός) πρωτίστως και λίγο ΟΦΗ".

Μετά οι καιροί πέρασαν, ο ΟΦΗ άρχισε να παρακμάζει αγωνιστικά για να φτάσει εν τέλει στον -αδιανόητο μέχρι πριν από λίγα χρόνια- υποβιβασμό. Τότε, λοιπόν, συνέβη το πιο παράδοξο ποδοσφαιρικό φαινόμενο που έχει υποπέσει στην αντίληψή μου, τουλάχιστον όσον αφορά την Ελλάδα. Οι οπαδοί του ΟΦΗ άρχισαν να πολλαπλασιάζονται! Μιλώ για τους απολύτως καθαρούς "Ομιλήτες", εκείνους που δηλώνουν ΟΦΗ και τίποτε άλλο. Μέσα από τις κακουχίες, τις κατραπακιές και τα αλώνια της Β' Εθνικής, οι Κρητικοί κατόρθωσαν όχι μόνο να μη χάσουν τη δυναμική που ούτως ή άλλως είχαν, αλλά να την αυξήσουν και μάλιστα θεαματικά, δημιουργώντας μια καινούργια γενιά "ορκισμένων" φιλάθλων.

Η βασική αιτία για το συγκεκριμένο γεγονός ήταν ο αγώνας για την –διοικητική και ιδιοκτησιακή- ανεξαρτησία. Ο κόσμος δεν συσπειρώθηκε γύρω από έναν επενδυτή και την προοπτική ενός νέου γηπέδου, όπως π.χ. συμβαίνει τώρα στην ΑΕΚ. Ο κόσμος συσπειρώθηκε γύρω από το όραμα ενός συλλόγου δυνατού, ανεξάρτητου και υπερήφανου, που θα αντιπροσωπεύει σε ποδοσφαιρικό επίπεδο τα ιδανικά της Κρητικής κουλτούρας.Ο κόσμος επίσης δεν είχε τίποτα και κανέναν να πιαστεί ώστε να στηρίξει την ελπίδα του σε ένα καλύτερο αύριο. Και έτσι, έγινε ο ίδιος στήριγμα.

Ο ΟΦΗ επέστρεψε στη Σούπερ Λίγκα, σώθηκε εύκολα πρόπερσι, δύσκολα πέρσι, άνετα εφέτος, και βρίσκεται στους «4» κυπέλλου Ελλάδος (με σοβαρές ελπίδες πια για τελικό). Και όλα αυτά προφανώς όχι χάρη στο εξαιρετικό ρόστερ του. Αλλά χάρη στο «Γεντί Κουλέ».Το οποίο, θα μου επιτρέψετε να σας πω, πλησιάζει πια πάρα πολύ στον ορισμό της τέλειας έδρας, με βάση πάντα τα ελληνικά δεδομένα: έχει πληρότητα και παλμό σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια, τα συνθήματα και η παρότρυνση δεν σταματούν ποτέ ενώ, ακόμα και στην αρχή της σεζόν όταν οι νίκες δεν έρχονταν με τίποτα, το χειροκρότημα και η στήριξη στους ποδοσφαιριστές ήταν δεδομένα σε κάθε ματς. Επίσης, σφύζει από ωραία τυπάκια (και ωραίες τύπισες, όπως ίσως θα έχετε διαπιστώσει). Αν έλειπαν μερικά νεοελληνικά φαινόμενα (ρίψεις αντικειμένων, τα ατελείωτα μπινελίκια σε μανάδες και οικογένειες, τα «γαλλικά» στους βοηθούς που έχουν την ατυχία να κάνουν τη δουλειά τους σε απόσταση ...ροχάλας από τις κερκίδες), τότε θα μιλούσαμε για παράδειγμα προς μίμηση.

Σε όλα ετούτα, ήρθε κι έκατσε γάντι η καλύτερη κίνηση που έχει κάνει ο Μάνθος Πουλινάκης όσον καιρό βρίσκεται στην προεδρία του ΟΦΗ: η πρόσληψη του Ρικάρντο Σα Πίντο. Ο Πορτογάλος με το μαλλί αλά...Ριτζ Φόρεστερ μεταμόρφωσε σε χρόνο ρεκόρ το συνονθύλευμα που βλέπαμε στις πρώτες αγωνιστικές και του έδωσε τα χαρακτηριστικά που είχε και ο ίδιος ως παίκτης: πάθος, αγωνιστικότητα, άγνοια κινδύνου και νοοτροπία «είμαι ΟΦΗ και ειδικά στο Ηράκλειο θα κάνω παιχνίδι εγώ». Τα χαρακτηριστικά δηλαδή που λατρεύει να βλέπει η Κρητική εξέδρα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Έτσι γεννήθηκε ένας έρωτας μεγάλος. Οι οπαδοί των "μελανόλευκων" αγάπησαν τον Σα Πίντο όσο κανέναν προπονητή μετά τον Γκέραρντ. Και εκείνος ανταποκρίνεται, δείχνει να τους γουστάρει από καρδιάς.

Το αποτέλεσμα είναι, στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό ο ΟΦΗ να ζήσει ένα απόγευμα βγαλμένο από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του. Και ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στη ρεβάνς, αν ο Πουλινάκης κρατήσει στο Ηράκλειο τον Σα Πίντο και του χρόνου, η δυναμική που -σε συνδυασμό με τη δημοφιλία-- έχει αναπτύξει ο Όμιλος δεν πρόκειται να σταματήσει σε έναν ημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος...

ΥΓ: Ο ΟΦΗ αντιμετωπίζει τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες ομάδες της Σούπερ Λίγκας. Η υπομονή των παικτών και το γεγονός ότι δεν έχουν επηρεαστεί αγωνιστικά πιστώνεται ασφαλώς στον Σα Πίντο, τον κόσμο που τους «ζεσταίνει», αλλά κυρίως πιστώνεται στους ίδιους.

ΥΓ2: Όσοι σπεύδουν με την ελαφρότητα του Ολυμπιακο-παναθηναϊκού οπαδού να χαρακτηρίσουν τον ΟΦΗ «παράρτημα» ας σκεφτούν το εξής: Όντως υπήρξε τέτοιο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Και οι οπαδοί του έδωσαν λυσσαλέο αγώνα για να απαλλαγούν από το προηγούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς και να πετάξουν από πάνω τους το στίγμα. Ο Μάνθος Πουλινάκης,λοιπόν, είναι αρκετά έξυπνος για να ρισκάρει να πετάξει όλη αυτή την προσπάθεια στα σκουπίδια, προκειμένου να «δέσει» και πάλι τον ΟΦΗ σε κάποιο άρμα. Είμαι βέβαιος ότι πρώτος απ' όλους το καταλαβαίνει ο ίδιος - είπαμε, έξυπνος άνθρωπος είναι.