Ούτε οι θυρωροί στου Ρέντη

Η μετατροπή του Ολυμπιακού σε selling club μεσαίας τάξεως για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ( και εντελώς first class για το ελληνικό) χαιρετίστηκε και από εμένα και από αρκετούς άλλους δημοσιογράφους, ως απολύτως ορθή. Για μια σειρά από λόγους που έχουν αναλυθεί εκτενώς στο παρελθόν οπότε δεν έχει νόημα να επανέλθουμε.

Μέχρι και πριν από λίγο καιρό, ο Βαγγέλης Μαρινάκης συνέχισε να βαδίζει στο μονοπάτι που έχει χαράξει εδώ και καιρό: Πουλούσε εξαιρετικά, αγόραζε φτηνότερα ως επί το πλείστον και σε μεγάλες ποσότητες αυξάνοντας τις πιθανότητες να του «κάτσουν» κάποια καινούργια λαχεία και προσέφερε στον Μίτσελ τα υλικά για να φτιάξει εκ νέου μια ομάδα με πιθανότητες ευρωπαϊκής διάκρισης. Και μετά συνέχισε να πουλάει. Και να αγοράζει. Και συνέχισε. Και συνέχισε. Μέχρι που χάθηκε η μπάλα!

Αυτό που συνέβη το τελευταίο δεκαπενθήμερο στο λιμάνι δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν έχει και στην Ευρώπη. Στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου, εννιά στους δέκα οπαδούς του Ολυμπιακού, βάζω στοίχημα δεν γνωρίζουν ποιοι έμειναν, ποιοι έφυγαν και ποιοι ήρθαν στον Πειραιά. Θα μπει στο επόμενο παιχνίδι ο Γιαννούλης (αν δεν έχει πουληθεί εντωμεταξύ) και οι μισοί θα αναρωτιούνται «ρε συ, πότε τον πήραμε αυτόν;». Μη σας πω για τον Μιλιβόγεβιτς που δεν θα τον ξέρουν ούτε οι θυρωροί στου Ρέντη.

Ξεπέρασε το όριο

Σε όλα υπάρχει ένα όριο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο Βαγγέλης Μαρινάκης το ξεπέρασε. Όσο σωστά είχε λειτουργήσει στον συγκεκριμένο τομέα τα περασμένα χρόνια, τόσο λάθος λειτούργησε φέτος. Τα σύγχρονα κλαμπ επιτυγχάνουν όταν βρίσκουν την ισορροπία ανάμεσα στα οικονομικά και τα αγωνιστικά οφέλη. Είναι πιο δύσκολο από όσο ακούγεται ακόμα και για τους πιο μεγάλους (η Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα, νομίζω ότι φέτος προέταξε τα κέρδη από την αγωνιστική βελτίωση). Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός κλείνει τη μεταγραφική περίοδο με μεγάλα οικονομικά οφέλη. Αγωνιστικά εντούτοις ότι συνέβη είναι ξεκάθαρα αντιποδοσφαιρικό Στις επόμενες προπονήσεις οι μισοί δεν θα γνωρίζουν πώς λέγονται οι άλλοι μισοί. Πως να προλάβει να δημιουργήσει ένα στοιχειωδώς ομοιογενές σύνολο ο Μίτσελ μέχρι το ξεκίνημα του Τσάμπιονς Λιγκ; Αν τα καταφέρει θα είναι πραγματικά άξιος συγχαρητηρίων.

Επιπλέον, ουδείς έχει καταλάβει ποιος ο λόγος για όλα αυτά; Πέρυσι, ο Ισπανός μετά από λίγους μήνες στον πάγκο του Ολυμπιακού είχε αποφανθεί για την ποιότητα του ρόστερ και είχε ζητήσει την πλήρη αναδόμηση του. Του έγινε το χατήρι κι εκείνος παρουσίασε έναν από τους καλύτερους Ολυμπιακούς που είχαμε δει ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί έπρεπε να γίνει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν κάτι αντίστοιχο ή και χειρότερο;

Με ποιον να δεθούν;

Κι έπειτα, τίθεται και το άλλο ζήτημα: Πώς να δεθούν, να γουστάρουν, να αγαπήσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού ένα ρόστερ στο οποίο:

Πρώτον: Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι Έλληνες.

Δεύτερον: Δεν γνωρίζουν ακόμα ούτε τις φάτσες των νέων παικτών.

Τρίτον και σημαντικότερον: Δεν υπάρχει καμία σταθερά. Όταν ο οπαδός γνωρίζει ότι ο ποδοσφαιριστής που σήμερα έκανε όργια, αύριο ενδεχομένως να ετοιμάζει βαλίτσες για άλλα μέρη, γιατί να επενδύσει συναισθηματικά πάνω του; Καλές οι πωλήσεις,, αλλά οι μεγάλοι σύλλογοι χρειάζονται και ινδάλματα μακράς διαρκείας. Όχι μονάχα περαστικούς.

Εν πάση περιπτώσει, όλα τα παραπάνω θα φανούν στο γήπεδο. Η ποιότητα δεν λείπει, ο χρόνος λείπει για να μετατραπεί το σούσουρο,σε αξιόμαχο σύνολο επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Μίτσελ για να συμφωνήσει με τις κινήσεις της διοίκησης, προφανώς πιστεύει ότι προλαβαίνει. Ακόμα κι αν έχει δίκιο εντούτοις, το γεγονός παραμένει: Η φετινή θυελλώδης καλοκαιρινή δραστηριότητα του Ολυμπιακού δεν βασίζεται σε καμία ποδοσφαιρική λογική. Βασίζεται μονάχα σε απλή λογιστική.

Και στην ακλόνητη πεποίθηση του Βαγγέλη Μαρινάκη βεβαίως ότι ακόμα κι αν διώξει 50 παίκτες και αγοράσει 60 την τελευταία μέρα των μεταγραφών, το πρωτάθλημα στην Ελλάδα και κατ΄επέκταση τα εκατομμύρια των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν τα χάνει με τίποτα.

Υ.Γ. Μια γενική τοποθέτηση σε κάποια από τα σχόλια των αναγνωστών στο άρθρο με τίτλο: " Γκέλαρε ο Ολυμπιακός; Να πέσει η κυβέρνηση" . Απαντήσεις τύπου: "Γιατί δεν έγραψες τα ίδια και την περασμένη εβδομάδα όταν ο Παναθηναϊκός διαμαρτυρήθηκε για το ματς με τον Λεβαδειακό;" είναι επιπέδου δημοτικού. Σταματήστε να γράφετε τη συγκεκριμένη ανοησία. Όταν καταφέρουμε να συζητάμε πάνω στην ουσία του κειμένου να ξεφύγουμε από το " ναι εμείς, αλλά κι εσείς τότε" κ.λ.π. η επικοινωνία μας, ακόμα και οι διαφωνίες μας θα γίνουν σαφώς καλύτερες.

Επίσης, σταματήστε τις προκάτ μπηχτές. Εφόσον προφανώς δεν γνωρίζετε τι είχα γράψει για τον ημιτελικό του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό π.χ. ή την μπουνιά του Ινσαουράλντε, μην υποθέτετε ότι σας βολεύει. Είτε ψάξτε το πρώτα είτε -αν βαριέστε (εγώ στη θέση σας θα βαριόμουνα)- μην τον αναφέρετε καν.

Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ όσους προσπάθησαν να καταλάβουν τι ήθελα να πω, είτε είτε συμφώνησαν είτε διαφώνησαν.