Υπάρχει ζωή στον ΠΑΟΚ;

Την ώρα που ο Ολυμπιακός θέλει να φέρει στην Ελλάδα τον Ερίκ Αμπιντάλ (δε με ενδιαφέρει πόσο μπορεί να βοηθήσει αγωνιστικά, με ενδιαφέρει ότι πρόκειται για προσωπικότητα που ανεβάζει επίπεδο το ελληνικό πρωτάθλημα), ο ΠΑΟΚ ζει ένα καλοκαίρι πιο εσωστρεφές και από 16χρονο κοριτσάκι με σιδεράκια!

Μέχρι στιγμής έχουν φύγει πάρα πολλοί παίκτες των οποίων τα συμβόλαια ολοκληρώθηκαν, χάθηκε ο Στοχ που αποτελούσε έναν εκ των βασικών μεταγραφικών στόχων, ετοιμάζει βαλίτσες ο Λούκας, ο Γλύκος ψάχνεται για το εξωτερικό ακόμα και ο Κλάους δεν μοιάζει τόσο πρόθυμος να ανανεώσει το συμβόλαιο του. Στον αντίποδα, ήρθε ο Γκολάσα. Αυτό. Τίποτα άλλο. Θα έγραφα και για τον Ρατ αλλά αυτή η υπόθεση είναι τόσο περίεργη (η προφορική συμφωνία με τον Ρουμάνο ανακοινώθηκε πριν από ένα μήνα, ωστόσο υπογραφές δεν έχουν πέσει ακόμα) που δεν αποκλείεται να αποδειχθεί φιάσκο.

Ταυτόχρονα, στα περιβόητα κέντρα αποφάσεων, ο ΠΑΟΚ ψήφισε Αγραφιώτη. Την πρόταση Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού για την προεδρία της Σούπερ Λίγκας. Επειδή, λέει, δεν ήθελε να χαλάσει το κλίμα! Η΄κάποια αντιστοίχως αστεία δικαιολογία.

Επιμένει σε ένα αποτυχημένο μοντέλο λειτουργίας

Θα μπορούσα να αναφερθώ ακόμα στο θέμα των χρεών ή του προπονητικού, όπου επίσης παρουσιάζονται μεγάλες αστοχίες, ωστόσο δε νομίζω ότι χρειάζεται. Και δίχως τις συγκεκριμένες παραμέτρους (που άλλωστε έχουν και πολιτική χροιά) είναι ολοφάνερο ότι ο ΠΑΟΚ δεν πάει καλά. Καθόλου καλά.

Ο Ιβάν Σαββίδης επιμένει σε ένα παντελώς αποτυχημένο μοντέλο λειτουργίας με ευνουχισμένους υπαλλήλους να τρέχουν έναν υποτυπώδη σχεδιασμό και τον ίδιο να παίρνει τις αποφάσεις, όταν και εφόσον ευκαιρεί. Η απόσταση με τον κόσμο ολοένα και μεγαλώνει. Ακόμα και η απόσταση με τους ποδοσφαιριστές μεγαλώνει. Την εποχή της φτώχειας, παίκτες όπως ο Πάμπλο Γκαρσία, ο Βιεϊρίνια, ο Βλάνταν Ίβιτς, ο Μουσλίμοβιτς δέθηκαν με τον ΠΑΟΚ και ανέχθηκαν πολύμηνες καθυστερήσεις σε πληρωμές. Τώρα, ο Λούκας ή ο Γλύκος ψάχνουν την πόρτα της εξόδου. Ο αφορισμός «ας μείνουν μονάχα όσοι θέλουν» είναι σωστός μονάχα αν συνδυαστεί με τον ανάλογο προβληματισμό: Γιατί δεν θέλουν να μείνουν;

Να πούμε ότι ο Λούκας αποτελεί ένα αχάριστο κουτσαβάκι που δεν εκτίμησε όσα του έδωσε ο ΠΑΟΚ; Και ο Γλύκος ένα λιπόψυχο παιδί που λύγισε στις πρώτες αποδοκιμασίες; Ας πούμε αυτά κι άλλα τόσα. Αρκεί να μην τα πιστέψουμε κιόλας.

Οι Ασπρόμαυροι θα έπρεπε να αποτελούν έναν εκ των πιο επιθυμητών προορισμών στην Ελλάδα, για κάθε παίκτη. Αντιθέτως, αδυνατούν να κρατήσουν ακόμα κι εκείνους που βγήκαν απ’ τα σπλάχνα τους ( Αθανασιάδης). Οι οπαδοί σαφέστατα έχουν τις δικές τους ευθύνες. Τα ντου στις προπονήσεις δεν βοηθούν τους παίκτες να «καταλάβουν σε ποια ομάδα παίζουν». Αντιθέτως, τους σπρώχνουν μακριά, σε πιο ήρεμες καταστάσεις. Εκεί που η ήττα είναι απλώς ήττα και όχι καταστροφή.

Aυτός έχει την ευθύνη

Τη βασική ευθύνη βέβαια, την έχει ο Σαββίδης. Αυτός κρατάει την ΠΑΕ δεμένη στις δικές του, ελαφρώς «τσαρικές» μεθόδους διοίκησης, αυτός δεν έχει βρει δίοδο επικοινωνίας με τους οπαδούς, αυτός αδυνατεί να συνδυάσει την οικονομική με την αγωνιστική αναγέννηση του ΠΑΟΚ, εξαιτίας αποκλειστικά προσωπικών του εμμονών.

Ο χρόνος περνάει, τα αποθέματα υπομονής εξαντλούνται και ο ΠΑΟΚ κινδυνεύει να χάσει τη μεγαλύτερη ευκαιρία της ιστορίας του. Επί σειρά ετών, οι φίλοι του ονειρευόταν να βρεθεί ένας επενδυτής με πολλά χρήματα που θα τους βοηθήσει να κοιτάξουν τους μεγάλους της Αθήνας στα μάτια. Ο επενδυτής βρέθηκε. Αλλά αν δεν αλλάξει ριζικά τον τρόπο που κινείται, πολύ σύντομα θα ακούσει τέτοιες αποδοκιμασίες, όσες δεν είχε ακούσει ούτε ο ...Μπατατούδης!