Κρείττον το σιγάν

Νέος "ανθρωποφαγικός" κύκλος άνοιξε μετά την απόφαση για αναβολή των αγωνιστικών δραστηριοτήτων του Σαββατοκύριακου. Μια απόφαση που πάρθηκε, σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη που έχασε τη ζωή του μετά από εγκληματική εις βάρος του ενέργεια σε αγώνα ποδοσφαίρου.

Κάποιες φορές σε τέτοιες περιπτώσεις η σιωπή έχει μεγάλη δύναμη και είναι πολύ μεγάλη απόφαση. Εμπεριέχει σεβασμό και υποδηλώνει σκέψη και περισυλλογή. Σεβασμό στον πόνο των οικείων του νεκρού που βιώνουν τη μεγάλη απώλεια. Σκέψη και περισυλλογή για τις ολιγωρίες και τις συμπεριφορές που οδήγησαν στο τραγικό περιστατικό.

Εν προκειμένω πάρθηκε, καλώς ή κακώς, μια απόφαση – θα γίνει αναφορά παρακάτω. Ποιος είναι ο αντίκτυπος στην κοινή γνώμη;

Ψάχνει να βρει το νόημα πίσω από τις γραμμές, που λένε.

Ποιος ωφελείται από την απόφαση; Ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ που ίσως παίξει με κόσμο εναντίον του Ολυμπιακού; Ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο που έχει τραυματίες; Ο Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο που θα έχει νωρίτερα τον Μπέργκ; Ο ΠΑΟΚ που θα προλάβει, ενδεχομένως, να ετοιμάσει τον Τζαβέλα;

Ποιος ζημιώνεται; Ο ΠΑΟΚ που είναι σε φόρμα και έτοιμος να κερδίσει τον Ολυμπιακό στο Φάληρο; Ο Ολυμπιακός που ήταν έτοιμος να ανακάμψει και θα πετύχαινε τον ΠΑΟΚ μετά την επιστροφή – Παρασκευή ξημερώματα – από τη Γαλλία; Ο Παναθηναϊκός που σημειώνει πρόοδο;

Πότε θα γίνει η αγωνιστική; Θα πάνε όλες μια εβδομάδα πίσω, θα γίνει εμβόλιμη; Πότε και πως; Ποιόν θα συμφέρει;

Αυτά και άλλα παρόμοια τεράστια "ερωτήματα" δημιούργησε η απόφαση της Πολιτείας. Αυτός είναι ο αντίκτυπος: καχυποψία, υστεροβουλία, φθόνος. Και όλα αυτά μαζί δημιουργούν προϋποθέσεις εκτροπής.

Όποιος διακρίνει σε όλη αυτή την ποταπή διαδικασία οδύνη για τη ζωή που χάθηκε και σεβασμό στη μνήμη του νεκρού, να σηκώσει το χέρι να τον δουν και οι υπόλοιποι. Δυστυχώς πίσω από τα συλλυπητήρια των πάσης φύσης "φορέων", που εκφράζονται με έτοιμες τυπικές ανακοινώσεις και επιστολές, αρχίζει το πάρτι της πάρτης του καθένα.

Οσο για την απόφαση της Πολιτείας για την αναβολή, είναι ενδεικτική της στάσης της απέναντι στο πρόβλημα της βίας στα γήπεδα ή γενικότερα της κοινωνικής βίας. Προσπαθεί να δείξει ότι κάτι κάνει, έστω και αν αυτό είναι επί της ουσίας το απόλυτο τίποτα.

Τα ίδια πράγματα γίνονται όποτε προκύπτουν σοβαρά περιστατικά βίας. Προκύπτει η ανάγκη στην κυβέρνηση και στα κόμματα να πουν τα ίδια πράγματα και να δείξουν ότι κάτι κάνουν. Πολύ περισσότερο αν προκύψει το τραγικότερο που μπορεί να συμβεί, η απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο υφυπουργός και ποιοι οι τομεάρχες των κομμάτων, κάθε φορά. Το θέμα είναι πως όλες τις φορές αντιδρούν το ίδιο.

Ο εκπρόσωπος βγάζει ανακοίνωση που λέει ότι η κυβέρνηση βρίσκεται "απέναντι στις εκδηλώσεις βίας και υπάρχει βούληση για την πάταξή της".

Τα κόμματα αφού καταδικάσουν τη βία, υπερτονίζουν την ανάγκη "να ληφθούν μέτρα για την πάταξη της βίας".

Προκύπτει και μια αναβολή στις αγωνιστικές δραστηριότητες και τέρμα. Διότι και αυτό "επαναλαμβανόμενο" μέτρο είναι. Έχει εφαρμοστεί κι άλλη φορά, ενώ κάποιες ακόμα, προέκυψε ως σκέψη και πρόταση προς συζήτηση, άσχετα αν δεν έγινε πράξη.

Και μην σκεφτεί κανείς πως η απόφαση της αναβολής εμπεριείχε και φόβο, μην και προκύψουν άμεσα κι άλλα φαινόμενα βίας στην αγωνιστική του Σαββατοκύριακου, που έχει και ντέρμπι Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ.

Μην σκεφτεί κανείς πως οι "αρμόδιοι", χαμένοι μεταξύ του "αν μπορεί και αν θέλει" το εκάστοτε σύστημα να ασχοληθεί σοβαρά με το φαινόμενο της βίας, απλά προσεύχονται να μην τους προκύψει θύμα. Παρακαλάνε όταν φεύγει η φωτοβολίδα να περάσει δίπλα από τον ανυποψίαστο που κάθεται στη θέση του, όταν σηκώνεται η σιδερογροθιά να μην βρει στόχο, όταν φεύγει η πέτρα να μην βρει κεφάλι.

Το γεγονός πως σε χώρους όπως τα γήπεδα πέφτει ξύλο, πέτρες, φωτοβολίδες, σιδερογροθιές και πάσης φύσεως "πολεμοφόδια", θεωρούνται "ελεγχόμενη βία". Και θεωρούνται εξαίρεση περιστατικά χωρίς επιστροφή, όπως η απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Ίσως είναι τρομακτικά δύσκολο για τον εκάστοτε υπουργό, υφυπουργό ή γραμματέα, να τιμήσει τη μνήμη ενός ανθρώπου που χάθηκε άδικα, διασφαλίζοντας μια ήρεμη αγωνιστική και εξασφαλίζοντας τη συναίνεση όλων (ή απαιτώντας την από όλους), να τελειώσει αυτή η ιστορία που κρατάει χρόνια. Και επαναλαμβάνεται. Και μαζί της επαναλαμβάνονται τα ίδια λόγια και οι ίδιες πράξεις, αποσπασματικά και χωρίς αποτέλεσμα. Με ποντάρισμα στη λήθη. "Σε τρεις εβδομάδες θα το έχουν ξεχάσει όλοι…"

Αλίμονο από τους ανθρώπους που βιώνουν την απώλεια. Δυστυχώς ο κυνισμός της εποχής δεν χρειάζεται εβδομάδες ή μέρες για να εκδηλωθεί. Χρειάστηκαν μόνον λίγες ώρες για τη λήθη. Για να αρχίσει η παράνοια του "ποιος ωφελείται" από μια απόφαση που πάρθηκε επειδή έφυγε ένας άνθρωπος από τη ζωή, χτυπημένος στα καλά καθούμενα και εν ψυχρώ από ανθρώπους.

Κρείττον το σιγάν. Με περισυλλογή και σκέψη. Και φόβο για το ποιος και πότε θα είναι ο επόμενος.

Και για αυτοκριτική...

Διαβάστε ακόμη:

Poll: Συμφωνείς με την αναβολή;

Σχόλιο Άρη Ασβεστά: Αλλάξτε το ή κλείστε το!

Σχόλιο Σταύρου Καραΐνδρου: Ας σταματήσουμε να πενθούμε