Υπερβάσεις με τη σφραγίδα των "Νούμερο 1"

"Ο φόβος του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι", είναι ένα θέμα που στο ποδόσφαιρο δεν στέκει. Το πέναλτι είναι η στιγμή που ο γκολκίπερ μπορεί να γίνει ήρωας αν το αποκρούσει και να μην του πει κανείς κουβέντα αν φάει γκολ. Εκείνος που έχει το φόβο και το άγχος είναι ο παίκτης που εκτελεί.

Σαν κινηματογραφικό θέμα όμως ήταν υπέροχο, αφού σηματοδότησε το ξεκίνημα του Βιμ Βέντερς που βασιζόμενος στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Πέτερ Χάντκε, έφτιαξε μια εξαιρετική ταινία για την περιπλάνηση ενός ανθρώπου, ενός επαγγελματία τερματοφύλακα που εγκατέλειψε ξαφνικά την ομάδα του στη διάρκεια ενός αγώνα.

Η ταινία είναι του 1971. Τη χρονιά που ο ορισμός του αουτσάιντερ στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών, ο Παναθηναϊκός, έφτασε στον τελικό, με αγώνα "κλειδί" εκείνον απέναντι στην Έβερτον στο "Γκούντισον Παρκ".

Ήταν ο αγώνας του Τάκη Οικονομόπουλου, που χωρίς κανέναν φόβο, όχι κάποιο πέναλτι, αλλά τη βροχή από σέντρες και σουτ των παικτών της αγγλικής ομάδας.

Για την παρουσία και τις επιτυχίες των ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα ο Οικονομόπουλος ήταν ο πρώτος που καταγράφτηκε να "κάνει ξόρκια" στη μπάλα. Όταν αυτή πήγαινε προς το τέρμα, κατέληγε στα χέρια του. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις περνούσε δίπλα από τα δοκάρια του.

Η ΑΕΚ, ο Μουρίνιο και ο Βάντζικ

Το 1977 στη μεγάλη πορεία της ΑΕΚ στο ΟΥΕΦΑ και στην επική της ανατροπή απέναντι στην Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, μεγάλοι πρωταγωνιστές αναδείχθηκαν και οι δύο τερματοφύλακές της.

Ο Στεργιούδας με εξαιρετική απόδοση κράτησε το "μηδέν" στην εστία του, κατοχυρώνοντας το 3 – 0 που χρειαζόταν η ΑΕΚ να πάει στην παράταση και μετά στα πέναλτι. Εκεί που ο Φράντισεκ Φάντροκ τον αντικατέστησε με τον Χρηστίδη, που χάρισε την πρόκριση στην ομάδα του, αντιμετωπίζοντας χωρίς κανέναν φόβο τις εκτελέσεις των Άγγλων.

Κάθε υπερβατική ευρωπαϊκή πορεία ελληνικής ομάδας, "κρύβει" μια μαγική βραδιά από τους ποδοσφαιριστές που κάθονται κάτω από τα γκολπόστ.

Ο Μουρίνιο ακόμα θυμάται τη βραδιά που ο Βάντζικ έκανε "βουντού" στη μπάλα στο 1-0 επί της Πόρτο στο "Ντας Αντας" όταν ο Παναθηναϊκός έφτασε στους "4". Είχε εμφανιστεί στη συνέντευξη Τύπου, ως αναλυτής του Ρόμπσον τότε και διάβαζε από μια κόλα χαρτί τις τελικές της ομάδας του. Οι μισές πήγαν πάνω στον Πολωνό και οι άλλες δίπλα στα δοκάρια.

Εκείνη η νίκη ήταν η πλέον καθοριστική για να κάνουν οι "πράσινοι" τη διαδρομή ως το Άμστερνταμ.

Ο "γίγαντας" του Ολυμπιακού, Ρομπέρτο

Κάποιοι άλλοι Πορτογάλοι, αυτοί της Μπενφίκα θα πετάγονται ακόμα στον ύπνο του από το παιχνίδι που έκανε πέρσι ο Ρομπέρτο. Ο τερματοφύλακας που απαξίωναν τους "πέταξε έξω" από το Τσάμπιονς Λιγκ και χάρισε την πρόκριση στον Ολυμπιακό.

Το ξανάκανε ο Ισπανός το βράδυ της Τετάρτης απέναντι στη Γιουβέντους. Από το 60΄και μετά όποιο σουτ πήγαινε προς την εστία σταματούσε στα χέρια του.

Οι ελληνικές ομάδες έχουν σχεδόν πάντα το ρόλο του αουτσάιντερ στα κύπελλα Ευρώπης. Ισχύει απόλυτα για τη φάση των ομίλων και πολλές φορές σε νοκ άουτ αγώνες.

Στις επιτυχίες τους είχαν πάντα καλούς τερματοφύλακες. Εξ άλλου οι καλά δομημένες ομάδες ξεκινούν από το "νούμερο 1".

Ελευθερόπουλος, Σαργκάνης και τα άλλα παιδιά

Ο Ελευθερόπουλος αναδείχθηκε ο καλύτερος νέος γκολκίπερ του Τσάμπιονς Λιγκ, τη σεζόν 98-99 που ο Ολυμπιακός προκρίθηκε από τον όμιλο.

Ο Σαργκάνης, που απογειώθηκε από την εμφάνισή του στο αξέχαστο ματς της Ελλάδας με τη Δανία, είχε τις μεγάλες του στιγμές στα κύπελλα Ευρώπης. Το ίδιο και ο Νικοπολίδης, τόσο με τον Παναθηναϊκό, όσο και με τον Ολυμπιακό.

Υπάρχουν όμως κάποια ματς, που ο τερματοφύλακας μοιάζει άτρωτος. Είναι σαν να ελέγχει όλη την ενέργεια του αγώνα. Προκαλεί αμηχανία και εκνευρισμό σε ικανότατους επιθετικούς που βλέπουν όλες τις προσπάθειές τους να σταματούν πάνω του. Που αρχίζουν να αισθάνονται πως οι "νούμερο 1" είναι Θεοί όταν αποκρούουν και Δαίμονες όταν η μπάλα πάει στα δοκάρια τους ή δίπλα από αυτά.

Ένας επιθετικός στην καλή του μέρα γράφει ιστορία. Ένας τερματοφύλακας δημιουργεί έπος.

Ο επιθετικός μπορεί να χάσει ένα τσουβάλι γκολ, αλλά να γίνει ήρωας με ένα αλλά νικητήριο.

Ο τερματοφύλακας για να γίνει πρωτοσέλιδο πρέπει να τα πιάσει όλα.