Μία "Χρυσή Μπάλα" που μας βγάζει τρελούς και τυφλούς

Για κάποιον, ανεξήγητο κατ' εμέ, λόγο, το να κατακτήσει ο Γάλλος ακραίος μεσοεπιθετικός τον τίτλο του παίκτη με την καλύτερη απόδοση και τα μεγαλύτερα επιτεύγματα μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2013 και 31ης Δεκεμβρίου 2013 θεωρείται εφάμιλλο με το να αναδειχθεί πρωταθλήτρια κόσμου η εθνική Βελγίου το επόμενο καλοκαίρι. Ή, για να γίνω πιο κατανοητός, να κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα Ελλάδας ο ΠΑΟΚ. Τόσο πιθανή κρίνουν (και ρισκάρουν χρήματα κατά μία... ευρεία έννοια) οι μπουκ αυτήν την περίπτωση.

Ένας εκ των πυλώνων της Μπάγερν, που μέσα στο έτος πανηγύρισε με θριαμβευτικό τρόπο το πρωτάθλημα Γερμανίας, το κύπελλο Γερμανίας, το Champions League και πιθανότατα το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, είναι απίθανο να θεωρηθεί κορυφαίος σε απόδοση και επιτεύγματα παίκτης του κόσμου, επαναλαμβάνω, μόνο για την περίοδο 01/01/2013 με 31/12/2013.

Αντιθέτως, ένας παίκτης που από τον Απρίλιο του 2013 έχει αγωνιστεί ελάχιστα (όπως λέμε στις κριτικές ενός αγώνα για παίκτες που έχουν μπει ως αλλαγή: "δεν έπαιξε αρκετά, δεν μπορεί να κριθεί), μόνο και μόνο για ένα 4μηνο, θεωρείται από τους μπουκ 5 φορές πιο πιθανός νικητής της "Χρυσής Μπάλας". Το πρωτάθλημα της Primera Division, που κατά παραδοχή του Ζοζέ Μουρίνιο, του μοναδικού συνδιεκδικητή του τίτλου, είχε κριθεί από τον Νοέμβριο του 2012, καθώς και ο τίτλος του 1ου σκόρερ της κατηγορίας, μοιάζουν αρκετά ώστε ο Λιονέλ Μέσι να θεωρείται ο (πάμε πάλι) κορυφαίος σε απόδοση κι επιτεύγματα ποδοσφαιριστής από την Πρωτοχρονιά του 2013 μέχρι την Πρωτοχρονιά του 2014.

Όσο για το απόλυτο φαβορί του βραβείου, είναι ένας ποδοσφαιριστής που μέσα στο 2013 έχει πανάξια στη συλλογή του το "Trofeo Santiago Bernabéu", αλλά ούτε που πλησίασε τρόπαια όπως το πρωτάθλημα Ισπανίας, το Champions League ή κάποιο σούπερ καπ, ενώ το Κύπελλο Ισπανίας το έχασε μέσα στο σπίτι του από την "αιώνια" αντίπαλο. Αυτός ο παίκτης, λοιπόν, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ρεάλ Μαδρίτης με την εξαιρετική ατομική απόδοση μέσα στο 2013, αλλά και με τη χαρακτηριστική αδυναμία να οδηγήσει τους "μερένγκες" στην κατάκτηση έστω ενός εκ των στόχων τους, σύμφωνα πάντα με τους μπουκ, θα κατακτήσει "αέρα" την σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διάκριση.

Κι επειδή είμαι βέβαιος ότι υπάρχει αρκετός κόσμος που δεν έχει καταλάβει τι εννοώ: σύμφωνα με τους όρους του βραβείου, ψάχνουμε τον ποδοσφαιριστή που είχε την καλύτερη απόδοση και διακρίθηκε με σημαντικά ατομικά και ομαδικά επιτεύγματα μέσα στο έτος 2013 με τον σύλλογό του και με την εθνική του. Ως εκ τούτου, εάν υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που σημείωνε 5 γκολ ανά αγώνα μέσα στο 2013, αλλά αγωνίζεται σε ομάδα 3ης κατηγορίας της Ινδονησίας, δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την κατάκτηση της "Χρυσής Μπάλας". Εάν πχ. ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς ή ο Αντρές Ινιέστα θεωρούνται καλύτεροι παίκτες από τον Ριμπερί, δεν μπορούν να είναι συνυποψήφιοι για το βραβείο, αφού τα επιτεύγματά τους δεν είναι παρόμοια με αυτά του ιδιόρρυθμου Γάλλου μέσα στο έτος που ολοκληρώνεται σε λίγες εβδομάδες. Εάν ο Τόνι Κρόος κατέκτησε τα ίδια τρόπαια με τον Ριμπερί (και μέχρι τον Απρίλιο ήταν ο MVP της Μπάγερν), δεν μπορεί να θεωρηθεί ανώτερος από τον Γάλλο σε αυτήν την κατάταξη, αφού εξαιτίας τραυματισμών, απουσίασε για πολλούς μήνες.

Και πάμε στο πιο σημαντικό: ακόμα και εάν οι Μέσι και Ρονάλντο είναι καλύτεροι ποδοσφαιριστές... Ξανά: ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ οι Μέσι και Ρονάλντο είναι καλύτεροι ποδοσφαιριστές, μέσα στο έτος όπου ήρθε η ανάπτυξη στην Ελλάδα, πέτυχαν περισσότερα πράγματα ή πέτυχαν πράγματα που μετρούν περισσότερο; Η απάντηση των μπουκ είναι "ναι". Για την ακρίβεια, είναι "σαφώς ναι". Και με ανησυχεί ιδιαιτέρως αυτό, διότι δεν είναι τυχαία. Προκύπτει από κάπου. Εάν αυτό είναι η FIFA, τότε η παγκόσμια ομοσπονδία -για πολλοστή φορά- παίζει με το κύρος και την αξιοπιστία που θα έπρεπε να διαθέτει ένας τέτοιος οργανισμός, ο οποίος μεταξύ άλλων διαχειρίζεται δισεκατομμύρια ευρώ και (κυριολεκτικά) μεταβάλλει το σύνταγμα χωρών που φιλοξενούν το σπουδαιότερο προϊόν τους, το Μουντιάλ.

Ο θεσμός της "Χρυσής Μπάλας", που εδώ και 3 χρόνια διεξάγεται με την αρωγή τόσο της FIFA όσο και του γαλλικού περιοδικού "France Football", δεν φαίνεται να ξεφεύγει από τις γλαφυρότητες του παρελθόντος. Αν και δεν ψηφίζουν παράγοντες της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας ή οι διευθυντές του περιοδικού, οι επιλογές των προπονητών, αρχηγών εθνικών ομάδων (209 για την ακρίβεια) και 92 δημοσιογράφων από όλον τον πλανήτη θα μπορούσαν να είναι πιο αντιπροσωπευτικές. Τα κριτήρια του καθενός είναι ιερά, αλλά δεν έχω πειστεί ότι οι 510 άνθρωποι που καλούνται να εκλέξουν τον κορυφαίο του έτους αντιλαμβάνονται ακριβώς τι πράττουν.

Όταν για παράδειγμα ο αρχηγός της εθνικής Γεωργίας δεν συμπληρώνει ποτέ τη φόρμα και αντ' αυτού το κάνει ένας υπάλληλος της ομοσπονδίας, όταν ο Λιονέλ Μέσι ψηφίζει τον Σέρχιο Αγκουέρο στην 3η θέση και ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ τον Ρόμπιν φαν Πέρσι στην 1η για το 2012, όταν ο δημοσιογράφος των Μπαρμπέιντος δίνει ψήφο μόνο σε έναν παίκτη αντί για τρεις που οφείλει, όταν από τους 92 δημοσιογράφους, μέχρι την καταληκτική ημερομηνία είχαν ψηφίσει μόνο 16, τότε ναι, υπάρχει θέμα με τη διαδικασία και η επιλογή Ρονάλντο ή Μέσι δικαιολογείται να είναι 5-6 φορές πιο πιθανή από αυτήν του Ριμπερί. Και όλα αυτά, εάν δεχθούμε ότι στην καταμέτρηση δεν υπάρχουν "μαγειρέματα', που προσωπικά το δέχομαι, αλλά έχω ακούσει πολλές ενστάσεις και αμφιβολίες.

Σε μία διαφορετική πραγματικότητα, όπου 510 άνθρωποι καλούνται να ψηφίσουν τον καλύτερο παίκτη σε απόδοση κι επιτεύγματα μέσα στο 2013 (και όχι σκέτο "τον καλύτερο παίκτη το 2013"), ο Ριμπερί, ο Φίλιπ Λαμ, ο Άριεν Ρόμπεν και ο Τόμας Μίλερ θα έπρεπε να ερίζουν για τον τίτλο, με τους Ιμπραχίμοβιτς, Ρονάλντο, Κάρικ, Χάβι Μαρτίνεθ, Μάρκο Ρόις, Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι, Ματς Χούμελς, Ρανταμέλ Φαλκάο, Έντινσον Καβάνι και Αρτούρο Βιδάλ να έπονται, ως οι υπόλοιποι (αρχικά παρόντες όλο το 2013 και ακολούθως) σταθεροί παίκτες στο ίδιο πολύ υψηλό επίπεδο.