Για ένα κούτελο ζούμε!

Ο Νίκος Γιαννόπουλος εξηγεί γιατί δεν κατανοεί ακριβώς τα σχεδόν λυσσώδη σχόλια για τη συντριβή του Παναθηναϊκού στη Μόσχα από την καταφανώς ανώτερη ΤΣΣΚΑ αλλά παράλληλα ζητά για το άμεσο μέλλον περισσότερη αξιοπρέπεια.

15 ΑΠΡ 2015

Τα social media κατακλύστηκαν από μηνύματα αγανάκτησης φίλων και οπαδών του Παναθηναϊκού για την ήττα και κυρίως την εικόνα των "πράσινων" στη Μόσχα. Και αναρωτιέται κανείς γιατί;

Αν θέλουμε να είμαστε απολύτως τίμιοι με τους εαυτούς μας, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η πραγματική αγωνιστική διαφορά των δύο ομάδων πλησιάζει τα επίπεδα των 25-30 πόντων. Ακούγεται σκληρό για τον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης αλλά αποτελεί πραγματικότητα.

Το βασικό λάθος ήταν ότι ο Παναθηναϊκός επέτρεψε στην ΤΣΣΚΑ να κάνει από νωρίς το παιχνίδι της χωρίς να προβάλλει καμία ιδιαίτερη αντίσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η "αρκούδα" έφτασε το εφετινό μέσο όρο της στις ασίστ από το πρώτο ημίχρονο αφού ουδείς στην πράσινη άμυνα είχε το καθαρό μυαλό (αλλά και τη διάθεση) να μαρκάρει αποτελεσματικά.

Ο δε ανταρτοπόλεμος που επρόκειτο να παίξει ο Παναθηναϊκός για να κόψει το ρυθμό των Ρώσων και να τους εξαναγκάσει σε σετ επιθέσεις έμεινε σχέδιο στο πινακάκι του Ιβάνοβιτς. Με τη διαφορά να καλπάζει πάνω από τους 20 πόντους από το μέσο του δευτέρου δεκαλέπτου, οι πράσινοι έψαχναν εναγωνίως σκορ, άρα δεν ήθελαν, ακόμη και αν μπορούσαν, να χαμηλώσουν το τέμπο.

Ο,τι πάντως και αν δοκίμαζε ο Παναθηναϊκός την Τρίτη, μάλλον δεν θα τον βοηθούσε και τόσο. Φάνηκε ξεκάθαρα πάνω στο παρκέ ότι τη μοίρα αυτής της σειράς θα την ορίσει σε απόλυτο βαθμό η ΤΣΣΚΑ λόγω κλάσης, λόγω μεγέθους και ύψους των παικτών της, λόγω των αυξημένων επιλογών από τον πάγκο, κοντολογίς λόγω ποιότητας.

Αυτό που περιμένει κανείς από τους "πράσινους" ενόψει του δεύτερου ματς είναι περισσότερο προσήλωση στο πλάνο και μεγαλύτερη διάθεση, ειδικά στο κομμάτι της άμυνας. Πολλά από τα σουτ των Ρώσων την Τρίτη ήταν σε... προκλητικό βαθμό ξεμαρκάριστα αφού οι αλλαγές δεν λειτούργησαν καθόλου μα καθόλου καλά. Επειδή ο συγκεκριμένος τομέας έχει να κάνει και με τη συγκέντρωση, απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια και σ' αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Είναι λάθος να λέμε πάντως ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει να χάσει τίποτα σ' αυτή τη σειρά. Μία μεγάλη ομάδα οφείλει πάντα να διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού την αξιοπρέπειά της, το μύθο της και τον εγωισμό της έστω και αν δεν διάγει τις καλύτερες αγωνιστικές ημέρες της. Ολοι, ακόμα και οι αθλητικοί σύλλογοι, ζουν για ένα κούτελο βρε αδερφέ! Πέρυσι οι πράσινοι, ως προς αυτό, τα κατάφεραν μια χαρά οδηγώντας τη σειρά στο 5ο ματς. Εφέτος πρέπει να παλέψουν περισσότερο για να το κατορθώσουν αλλά η προσπάθεια συνιστά μονόδρομο.

ΥΓ: Είχε πάντως και κάτι θετικό το ναυάγιο της Τρίτης. Ο Λούντζης, από το πουθενά, πήρε 12 λεπτά συμμετοχής και έπεσε στα πολύ βαθιά πριν καν κλείσει τα 17 του χρόνια. Και προς τιμήν του έδειξε ακομπλεξάριστος και τολμηρός με 2 πόντους, 3 ασίστ και 2 ριμπάουντ. Πάρε τα πάνω σου μικρέ, πάνω τα πάνω που τραγουδούσε και ο Σαββόπουλος στον Αλκίνοο...