Γιατί έπαψε ομάδα να θυμίζει...
Ο Νίκος Γιαννόπουλος εξηγεί από το Μπέλφαστ τη νέα αποκαρδιωτική εμφάνιση της Εθνικής που δεν είναι ομάδα.
Μάταιος κόπος, δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα στο να περιμένει κάποιος την ανάσταση από τη συγκεκριμένη Εθνική ομάδα. Γιατί, πολύ απλά, έχει πάψει να είναι ομάδα. Όχι μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου -αυτό είναι το λιγότερο- αλλά κυρίως έξω από αυτές.
Όταν ο Χρήστος Αραβίδης παρακαλά τον Χοσέ Χολέμπας να παραμείνει στο γήπεδο ώστε όλοι μαζί, συντεταγμένα, να χαιρετίσουν τους περίπου 100 Έλληνες που έκαναν τον κόπο και πήγαν στο γήπεδο να τους δουν αγωνιζόμενους και ο Χοσέ αρνείται (μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου), συγγνώμη αλλά η κατάσταση έχει πιάσει πάτο.
Η Εθνική οφείλει να ξαναπιάσει το κουβάρι απολύτως από την αρχή στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018. Λείπουν ακόμα και τα στοιχειώδη, ο αμοιβαίος σεβασμός, η σύμπνοια μεταξύ των ποδοσφαιριστών, ένα κοινό όραμα. Τα στοιχεία, δηλαδή, που μαζί με τη σοφή προπονητική καθοδήγηση είχαν φέρει την Εθνική ομάδα στις πρώτες 10 του ranking της FIFA τα αμέσως προηγούμενα χρόνια.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν μόνο δικές μας διαπιστώσεις. Τα είπε μόνος του ο Βαγγέλης Μόρας στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης, δεν αποκλείεται να τα πει και ο Βασίλης Τοροσίδης ο οποίος θα μιλήσει το Σάββατο για το επικείμενο παιχνίδι με την Ουγγαρία στο "Καραϊσκάκη" που κλείνει τις υποχρεώσεις αυτού του βασανιστικού προκριματικού ομίλου.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο δεξιός μπακ της Ρόμα, πλέον από τα πολύ παλιά στελέχη της ομάδας, ήταν ίσως ο παίκτης που έδειχνε να έχει ενοχληθεί περισσότερο από την ήττα στο Μπέλφαστ. Όχι ότι οι άλλοι χάρηκαν που έχασαν, αλλά ο "Τόρο" έβγαζε προς τα έξω την εικόνα του ανθρώπου ο οποίος δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τίποτα μ' αυτήν τη μίζερη πραγματικότητα. Γι' αυτό και οι τοποθετήσεις του το Σάββατο αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Εικόνα... soft
Το ματς, όσοι δεν το παρακολουθήσατε, πολύ καλά κάνατε. Μέσα σ' ένα και μόνο 90λεπτο η Εθνική συμπύκνωσε το σύνολο της αρνητικής παρουσίας σ' αυτά τα προκριματικά. Κανένα νεύρο από τους διεθνείς, που στα πρώτα 70 λεπτά της αναμέτρησης είχαν κερδίσει μόλις ένα φάουλ. Εύκολα αμυντικά λάθη, άνευ ουσίας κυκλοφορία της μπάλας και μία σχετική διστακτικότητα στις μονομαχίες ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών του Τσάνα. Soft, κοντολογίς.
Ακόμα και έτσι όμως, με την Εθνική να θυμίζει τον... Τιτανικό λίγο πριν αυτός βυθιστεί (στην πόλη όπου ναυπηγήθηκε ο πραγματικός), η ομάδα έβγαλε στο χόρτο κάποια ψήγματα ποιότητας που έχουν να κάνουν κυρίως με την ατομική ποιότητα και κατάρτιση των ποδοσφαιριστών της. Δεν θα σταματήσουμε να το γράφουμε ότι η Εθνική διαθέτει πλούσιο ταλέντο, ποδοσφαιριστές με παραστάσεις από το κορυφαίο επίπεδο και συμμετοχές στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Τι δεν έχει; Εκτός από το team spirit, δεν διαθέτει την προσωπικότητα στον πάγκο που θα εμπνεύσει. Και εδώ έρχονται να φανούν, ίσως πιο δυνατά από ποτέ, οι ευθύνες της ΕΠΟ η οποία μετά το "διαζύγιο" με τον Μαρκαριάν δεν έχει φροντίσει ώστε να υπάρξει έγκαιρα η αλλαγή σκυτάλης.
Αν και εφόσον είχε προσληφθεί ο νέος ομοσπονδιακός, οι διεθνείς θα είχαν ένα κίνητρο παραπάνω να δείξουν πράγματα στον νέο κόουτς και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του. Αντ' αυτού, προτιμήθηκε η... μη πρόσληψη και η μονιμοποίηση του υπηρεσιακού Τσάνα μέχρι νεωτέρας. Η προχειρότητα σε όλο της το θλιβερό μεγαλείο.
Διαβάστε ακόμη
Σταύρος Καραΐνδρος: Μια ωραία πεταλούδα
