Ξένους που θα κάνουν ό,τι ο Γκριν. Όχι όσο ο Γκριν

Ήταν ντέρμπι το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό. Παραμένει άγνωστο πάντως, αν θα ήταν... ντέρμπι στην περίπτωση που οι "κιτρινόμαυροι" δεν είχαν αλλάξει προπονητή και οι "ερυθρόλευκοι" δεν έρχονταν από σκληρό παιχνίδι στην Ευρωλίγκα.

Ο λόγος είναι απλός: ο δικέφαλος έπιασε το ταβάνι του, ο Μανωλόπουλος στη...δεύτερη πρεμιέρα του στον πάγκο της ΑΕΚ, πήρε πολλά περισσότερα απ' όσα ο προκάτοχός του, μεταδίδοντας ηρεμία στους παίκτες του οι οποίοι ακολούθησαν όλα όσα έχουν δουλέψει όλη την σεζόν. Μόνο που δεν έφτανε. Δεν ήταν αρκετό.

Ο Ολυμπιακός πήγε λογικά πιο χαλαρά, μόλις ζορίστηκε, πήρε διαφορές και ουσιαστικά ήλεγξε τον επίλογο όπως ήθελε, διότι πολύ απλά δεν είναι μόνο καλύτερη ομάδα είναι πιο αθλητική, πιο γρήγορη.

Οι "κιτρινόμαυροι" θα μπορούσαν να πάρουν ένα ντέρμπι, αν εκτός από δουλειά, είχαν και τέσσερις - πέντε ξένους που θα έφερναν φρεσκάδα, ταχύτητα, αθλητικότητα. Αν διέθεταν ένα σύνολο που αποπνέει φρεσκάδα. Για κάποιο λόγο ο Ζντοβτς δημιούργησε μία απίστευτα "βαριά" ομάδα και βεβαίως δεν γινόταν να έχει καλύτερους Έλληνες, αντίθετα ο ελληνικός κορμός μπορεί να λειτουργήσει. Όχι όμως με ξένους που είναι κατ' αρχήν αργοί κι εν συνεχεία... πολυφορεμένοι. Αθλητές γυρολόγοι που συνήθως τούς καλούν να κάνουν μία δουλειά είτε παραμονής είτε αντικατάστασης και δεν διεκδικούν τίτλους.

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ

Το αν είναι καλός προπονητής ο Μανωλόπουλος, αυτό το γνωρίζουμε όλοι από τον Παναθηναϊκό. Είτε ως συνεργάτης του Πεδουλάκη και του Αλβέρτη, ακόμα και όταν ανέλαβε την ομάδα που έχασε τον τίτλο εύκολα μεν, παίζοντας με την μισή ομάδα δε.

Το ίδιο συνέβη πέρυσι όταν η πολύ κακή ΑΕΚ επί Σάκοτα, άλλαξε σε δύο εβδομάδες την εικόνα της με την έλευση του Μανωλόπουλου ως συνεργάτη. Προτιμήθηκε ο Ζντοβτς και ακούστηκαν αρκετοί λόγοι γι' αυτό. Παρά το γεγονός πως υπήρχαν Έλληνες κόουτς διαθέσιμοι, με σαφέστατα πολύ καλύτερο βιογραφικό, ο Σλοβένος έθελξε προφανώς με όσα είχε κάνει ως αθλητής και ουσιαστικά δικαίωσε το γεγονός πως ερχόταν από μία μέτρια τουρκική ομάδα χωρίς στόχους.

Αυτό που ουδείς περίμενε ήταν οι εκρήξεις από πέρυσι και οι ευκαιρίες που πήρε για να διορθώσει την συμπεριφορά του, η οποία κόστισε όχι μόνο παίκτες, αλλά και μία πρόκριση στην Ευρώπη. Ουδείς μπορεί να αφαιρέσει κάτι από την διαδρομή του αθλητή Ζντοβτς, η προπονητική καριέρα του αντίθετα επιβεβαιώθηκε και στην ΑΕΚ.

Ο ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τώρα; Ο δικέφαλος του Μάκη Αγγελόπουλου που δίνει μεγάλες μάχες έχει έναν... ιδιαίτερο ελληνικό κορμό, αλλά διαθέτει πια κορμό, οπότε του μένει το εύκολο: να βρει τους 5-6 ξένους που θα απογειώσουν την ομάδα. Παράλληλα, κάποια νέα παιδιά θα βγουν και η ΑΕΚ θα πάει μόνο προς τα πάνω.

Είχε το παράδειγμα απέναντί του την Δευτέρα. Ένα σύνολο το οποίο στηρίζεται στον ελληνικό κορμό και εφέτος έκανε τις απαραίτητες ενέσεις ταχύτητας, εκρηκτικότητας, αθλητικότητας. Το σύγχρονο μπάσκετ δεν μπορεί να έχει πολλούς παίκτες με αργά πόδια. Και ο Ολυμπιακός καταφέρνει να είναι γρήγορος όταν χρειάζεται για να ξεμπερδεύει με αντιπάλους που μπορούν να γίνουν ενοχλητικοί.

ΜΙΑ ΕΞΥΠΝΗ ΟΜΑΔΑ

Δεν ήταν το καλύτερο παιχνίδι της ομάδας του Σφαιρόπουλου, αλλά ήταν το πιο έξυπνο σε διαχείριση καθώς δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως μιλάμε για τον τελευταίο τελικό επί ελληνικού εδάφους μέχρι τα πλέι οφ. Ο Ολυμπιακός έπαιζε όλη τη χρονιά του στο ΟΑΚΑ και παράλληλα με τρεις αγώνες Ευρωλίγκας να έρχονται σε μία εβδομάδα, όφειλε να κάνει διαχείριση.

Έμπειρη ομάδα, αφού μελέτησε και όσα έβαλε ο νέος κόουτς της ΑΕΚ για ένα ημίχρονο, έπαιξε με την αμυντική ανωτερότητά της και τελείωσε χωρίς πληγές κοιτώντας μόνο την Ευρωλίγκα και την κατάληψη μίας εκ των τριών πρώτων θέσεων.

Ο Γιανγκ ήταν πάλι απογοήτευση, ενώ ο Μπιρτς επιβεβαίωσε πως μπαίνει στην κατηγορία των "ευχαριτώ τον Σπανούλη για τα συμβόλαιά μου" οπότε δεν είναι πια ο... μισός παίκτης.

Ουσιαστικά η σεζόν έκλεισε στην Α1 για τον Ολυμπιακό με επιτυχημένο τρόπο, έχοντας κινδυνεύσει πολύ ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο, αλλά με την σοβαρότητα μεγάλης ομάδας στο δεύτερο μέρος της σεζόν.

Το θέμα είναι η ΑΕΚ, η οποία οφείλει να βρει την ηρεμία της, να πορευτεί με πλάνο και κυρίως να μην φοβηθεί να... ρισκάρει, κάτι που δεν έκανε τα δύο τελευταία χρόνια έχοντας δύο τρομερά συντηρητικούς κόουτς από την τέως γιουγκοσλαβική σχολή. Ο "δικέφαλος" έχει μία μόνο ελπίδα για να ενοχλήσει τους "αιωνίους" και αυτή έρχεται από τις επιλογές παικτών που θα κάνουν τη διαφορά χωρίς να κοστίζουν όσο ο... Γκριν. Κάτι σαν τον Ντίξον αλλά σε καλύτερη έκδοση. Ο δρόμος της πάντως, θα είναι ανοδικός.