Να ναυπηγήσουν τη φρεγάτα που θα τους στείλει στη Ρωσία

Αν θέλει κανείς να γράψει Μπέλφαστ στην Ιρλανδική γλώσσα, θα γράψειBeal Feirsteπου σημαίνει στόμα της αμμουδιάς.

Η Εθνική, Οκτώβρη μήνα, δεν έχει όρεξη να μπει στο στόμα κανενός αλλά εδώ στη Βόρειο Ιρλανδία φαίνεται ότι ήρθε να μπει στο στόμα του λύκου. Πεινασμένου κιόλας δεδομένου ότι οι συμπαθείς Βορειοιρλανδοί έχουν να προκριθούν σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Έκτοτε και για 33 χρόνια βολεύονται με την τηλεόραση.

Εκ πρώτης όψεως η Εθνική δεν έχει κίνητρο, τουλάχιστον όχι ανάλογης ποιότητας και ισχύς μ' αυτό του αντιπάλου ο οποίος βρίσκεται μία ανάσα πριν τσεκάρει το εισιτήριο της πρόκρισης. Σε μία άλλη ανάγνωση όμως οι διεθνείς επιθυμούν σίγουρα να μην τελειώσουν αυτήν την πικρή προκριματική φάση μ' έναν ακόμα πιο πικρό τρόπο.

Το γεγονός ότι η Βόρειος Ιρλανδία έχει 17 βαθμούς στον όμιλο και η Ελλάδα... 2 δεν λέει, απαραίτητα κάτι. Σίγουρα δεν λέει για τη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων. Το ερώτημα όμως είναι το εξής. Μπορούν οι διεθνείς να τα δώσουν όλα σε ένα παιχνίδι που επί της βαθμολογικής ουσίας δεν σημαίνει τίποτα γι' αυτούς;

Να δώσουν απαντήσεις

Αν θέλουν να δώσουν απαντήσεις, σαφώς και μπορούν. Τους δίνεται μία μεγάλη ευκαιρία κόντρα σε μία ομάδα που καίγεται για τη νίκη και θα παίξει μπροστά στο διψασμένο για διακρίσεις κοινό της να δείξουν ότι δεν ξέχασαν την μπάλα που ήξεραν. Να θυμήσουν ότι μόλις πριν από 15 μήνες αυτή η ομάδα βρισκόταν μεταξύ των 16 καλύτερων του κόσμου, να θυμηθούν και οι ίδιοι ότι δεν έχει περάσει δα και τόσο καιρός από την εποχή που τέτοια ματς, όπως αυτό της Πέμπτης, ήταν βούτυρο στο ψωμί τους.

Αν μην τι άλλο στην πτήση προς το Μπέλφαστ οι ποδοσφαιριστές έδειξαν να είναι καλά μεταξύ τους. Χαμογελούσαν, είχαν ευχάριστη διάθεση, τίποτα δεν μαρτυρούσε ότι αυτό το ταξίδι ήταν ένα ταξίδι υποχρέωσης και τίποτα παραπάνω.

Oαντίπαλος παίζει για την πρόκριση αλλά και η Εθνική για την ιστορία της και την αξιοπρέπειά της. Δεν είναι και λίγο αυτό, ούτε μπορούμε να γκρεμίσουμε ότι χτίσαμε με κόπο τα 12 προηγούμενα χρόνια. Βαθμολογικά είναι όλα χαμένα αλλά μία νίκη, έστω και τώρα, μπορεί να αποτελέσει μία αφετηρία για ένα νέο, δυναμικό ξεκίνημα.

Εδώ στο Μπέλφαστ η Εθνική του Οτο Ρεχάγκελ είχε βάλει τα θεμέλια για την πρόκριση στα γήπεδα της Πορτογαλίας όπου συντελέστηκε η τεράστια υπέρβαση. Ο Άγγελος Χαριστέας είχε σκοράρει ένα γκολ που εκ των υστέρων αποδείχθηκε χρυσό (πριν έρθουν βέβαια αυτά του απόλυτου θριάμβου), οι πάντες τότε ακριβώς συνειδητοποίησαν ότι είχε κάτι αρχίζει να αλλάζει στην Εθνική.

Ας το κάνουμε και τώρα, έστω και χωρίς άμεσο βαθμολογικό αντίκρισμα. Οι προκλήσεις, βλέπε Προκριματικά Μουντιάλ 2018, μας περιμένουν μπροστά. Ο χρόνος και οι ευκαιρίες ποτέ δεν τελειώνουν. Αλλά οφείλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει σφυγμός. Να ναυπηγήσουμε, αν θέλετε να μιλήσουμε με ναυτικούς όρους, μία νέα φρεγάτα νικών και διακρίσεων, έχοντας βέβαια πάντα κατά νου ότι εδώ στο Μπέλφαστ ναυπηγήθηκε κάποτε και ο Τιτανικός...

Διαβάστε ακόμη:

Έφθασε στο Μπέλφαστ η Εθνική