Σάντος: Ο απόλυτος σεβασμός στον άρχοντα του ρεαλισμού

Ο Φερνάντο Σάντος οδήγησε την Πορτογαλία στον τελικό χωρίς να παρεκλίνει ούτε εκατοστό από το σχέδιο που είχε στο μυαλό του. Γι' αυτόν μετρά πάντα το αποτέλεσμα που έρχεται όμως πάντα μέσα από συντονισμένη και στοχευμένη δουλειά. Σχολιάζει ο Νίκος Γιαννόπουλος.

Σάντος: Ο απόλυτος σεβασμός στον άρχοντα του ρεαλισμού

Για τον Φερνάντο Σάντος, ένα πρόσωπο τόσο οικείο στο ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό, έχουν γραφτεί μύθοι που θα έκαναν και τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν κόκκινο από ντροπή. Το χειρότερο; Απαντες γράφτηκαν από Ελληνες δημοσιογράφους που νόμιζαν ότι προσέγγιζαν με επιτυχία και με ακρίβεια τα ποδοσφαιρικά θέλω του Πορτογάλου.

Εκαναν, και εξακολουθούν να κάνουν, ένα βασικό λάθος. Ο Σάντος δεν έχει συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία, προσαρμόζει πάντα τα πλάνα του στο υλικό που έχει να διαχειριστεί, τις περισσότερες φορές άκρως αποτελεσματικά. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι η ΑΕΚ το 2001-2002 (με Ντέμη, Τσιάρτα, Ζήκο, Ζαγοράκη) έπαιζε το ίδιο ποδόσφαιρο με τον ΠΑΟΚ του 2008-09 ή με την Εθνική ομάδα λίγο αργότερα. Αλλες οι ανάγκες, άλλοι οι παίκτες, ίδια όμως η συμπεριφορά του Σάντος. Προσαρμογή!

Το οράμά του είναι ένα

Για μιλήσουμε εντελώς κυνικά, ο Σάντος είναι μάλλον ένας ...μέτριος προπονητής. Γιατί; Ακριβώς για το λόγο που περιγράψαμε παραπάνω. Εντοπίζει τη δουλειά του στο να ανακαλύψει τι είναι αυτό που πραγματικά ταιριάζει στους παίκτες του και την ομάδα του, δεν φέρνει το υλικό στα δικά του ποδοσφαιρικά οράματα. Δεν έχει οράματα. Οραμά του είναι μόνο η νίκη, το αποτέλεσμα, η επιτυχία.

Οταν το 2014 ανέλαβε την Εθνική ομάδα της χώρας του, ήξερε ότι πιάνει δουλειά σε μία ομάδα τραυματισμένη στο ηθικό, ταλαιπωρημένη από το γεγονός ότι αν και έφτανε κοντά στην πηγή, νερό δεν μπορούσε να πιει με τίποτα. Γνώριζε επίσης ότι η χρυσή γενιά των Φίγκο, Ρουί Κόστα αποτελούσε μία ευχάριστη ανάμνηση και τίποτα άλλο. Το υλικό που είχε να διαχειριστεί δεν μπορούσε να συγκριθεί με την Πορτογαλία του πρόσφατου παρελθόντος.

Ετσι λοιπόν φόρεσε στους παίκτες του το κοστούμι του ρεαλισμού, το γνώριμο σ' αυτόν ένδυμα. Η Πορτογαλία πέρασε περίπατο στα τελικά και πήγε στη Γαλλία να τελειώσει τη δουλειά πάντα έχοντας στο νου ένα και μόνο πράγμα, την κατάκτηση του αποτελέσματος.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ

Ο Σάντος όμως, πριν ρίξει τους παίκτες του στις μάχες των γαλλικών γηπέδων φρόντισε να κάνει κάτι που γίνεται δύσκολα στις Εθνικές ομάδες. Να εισπράξει από τους ποδοσφαιριστές του την απόλυτη συνέπεια, να τους ωθήσει να παίξουν για το δικό τους εγωισμό αλλά και για τον προπονητή τους. Κάπως έτσι βλέπουμε τον προβληματικό Κουαρέσμα να μπαίνει αδιαμαρτύρητα αλλαγή και να βοηθάει αποφασιστικά, τον Νάνι να βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του (στην Εθνική ομάδα τουλάχιστον) τον Ρενάτο Σάντσες να σηκώνει το βάρος της φανέλας μόλις στα 18 του.

Λέγεται ότι το ποδόσφαιρο που λανσάρει ο Σάντος είναι βαρετό. Καμία αντίρρηση, άλλωστε δεν μπορούν να παίζουν όλοι σαν την Μπαρτσελόνα και την Μπάγερν. Εστω σαν την Εθνική Γερμανίας που τον πρώτο τίτλο για τη χρυσή τελευταία γενιά της τον κατέκτησε μόλις πριν από δύο χρόνια μετά από έξι χρόνια εντατικής δουλειάς.

Η Πορτογαλία δεν κοροϊδεύει πάντως.Ούτε πούλμαν στήνει ούτε φέρεται άσχημα στο άθλημα ούτε επιστρατεύει υπερβολική σκληρότητα. Δουλεύει καλά, μεθοδικά, στο ανασταλτικό κομμάτι (με τον καλύτερο Πέπε ever), επιχειρεί να κάνει πρακτικά πράγματα με την μπάλα στα πόδια (αποφεύγοντας τα πολλά-πολλά) χωρίς να φοβάται να την σηκώνει πολλές φορές από το έδαφος.

Ο Καίσαρης, σε μία πολύ ωραία λεκτική διαμάχη που είχαμε την Πέμπτη το μεσημέρι στο γραφείο, βάφτισε αυτή τη μέθοδο έλλειψη πλάνου. Διατυπώσαμε τη διαφωνία ότι η ομάδα του Σάντος χωρίς πλάνο δεν έχει κατέβει σε κανένα γήπεδο του κόσμου. Αντιτουριστικό το πορτογαλικό θέαμα; Ισως! Ο,τι να ναι, αποκλείεται.

Σέντρα στη σέντρα

Ο Θέμης έχει τα δίκια του. Η Πορτογαλία χρησιμοποιεί πολλές φορές τη σέντρα για να βρει τον Ρονάλντο. Με περισσή, θα έλεγε κανείς, ευκολία. Κόντρα στην Ουαλία, παρά το γεγονός ότι ο αντίπαλος πιεζόταν από το σκορ να "φορτώσει" μπάλες, οι Πορτογάλοι είχαν μία σέντρα περισσότερη στο ματς. Κόντρα στην Πολωνία το πράγμα ήταν πολύ πιο καθαρό, από τη στιγμή που υπήρξε και η παράταση. Η Πορτογαλία σέντραρε 33 φορές, η Πολωνία 9.

Σάντος: Ο απόλυτος σεβασμός στον άρχοντα του ρεαλισμού

Δεν είναι τυχαίο. Χωρίς να είμαστε στο μυαλό του Σάντος, συμπεραίνουμε ότι ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται τόσο πολύ τα χαφ για την ομαλή μετάβαση του παιχνιδιού από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη. Θέλει να μεταφέρει γρήγορα την μπάλα στον καλύτερο παίκτη του ρόστερ του, τον Ρονάλντο, και προτιμά την εναέρια οδό. Ξέρει ότι στο παιχνίδι γύρω από την περιοχή μία καθοριστική ενέργεια ή έμπνευση από τον σούπερ σταρ του και θα βρεθεί καβάλα στο άλογο. Γενικότερα οι παίκτες του δοκιμάζουν συνεχώς τα πόδια τους (η Πορτογαλία είναι η ομάδα με τις περισσότερες τελικές στο τουρνουά).

Εν πολλοίς αυτό έγινε κόντρα στην Ουαλία. Από το κόρνερ (που χτυπήθηκε πλασαριστά για να βγει η σέντρα από καλύτερη γωνία, έχει και αυτό τη σημασία του) ο Ρονάλντο τους πήρε παραμάζωμα όλους για να γράψει το 1-0. Και προφανώς κάτι τέτοιο θα επιδιώξει και κόντρα στη Γαλλία ο Σάντος αντιμετωπίζοντας μάλιστα μία άμυνα που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.

Κοντολογίς: Πετυχαίνει, δεν τυχαίνει. Το γενικό σχέδιο, μέσα στη φαινομενική αναρχία του, έχει σαφή στόχο, είναι απλό στη σύλληψή του, μυρίζει Σάντος από χιλιόμετρα. Το κυριότερο; Εκτελείται σχεδόν αψεγάδιαστα από ποδοσφαιριστές που διψούν για την επιτυχία και έχουν αποδεχθεί ότι ο προπονητής τους διαθέτει το πλάνο για να τους οδηγήσει στη Γη της επαγγελίας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στο ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου από 11 παίκτες που μοχθούν, ιδρώνουν, κοπιάζουν να δικαιώσουν τον ηγέτη τους έξω από τις τέσσερις γραμμές. Σ' αυτό το Euro η Πορτογαλία θα θριαμβεύσει ή θα μείνει και πάλι με τη χαρά σεβόμενη απόλυτα το know how του προπονητή της. Και αυτό είναι σπουδαίο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Όταν ο Σάντος γινόταν "ασπίδα" για την Ελλάδα
Συγκλονιστικός Σάντος: "Η σκέψη μου στους Έλληνες"

News 24/7

24MEDIA NETWORK