Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΦΗ αξίζει κάτι καλύτερο από τη μιζέρια
Η ποδοσφαιρική Κρήτη και κατ' επέκταση η ποδοσφαιρική Ελλάδα θέλει -και αξίζει- να δει έναν ΟΦΗ όπως τον είχε συνηθίσει παλιά. Εναν ΟΦΗ μεγάλο, σφριγηλό, ισχυρό που θα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι άνθρωποι που τον υπηρέτησαν στο παρελθόν έχουν χρέος. Γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος.
Ευτυχώς που στο ποδόσφαιρό μας υπάρχουν ομάδες σαν τον ΟΦΗ για να θυμόμαστε ότι σ' αυτό το άθλημα το βασικό, το κύριο ρόλο στο όλο έργο τον παίζει η δυναμική. Και η δυναμική δεν δημιουργείται ούτε με το χρήμα (μόνο) ούτε με τους τίτλους (μόνο) αλλά με τη λαϊκή στήριξη και τα αποτυπώματα της ιστορίας.
Βεβαίως, τα ανδραγαθήματα του παρελθόντος δεν εξασφαλίζουν τη δόξα του μέλλοντος, το ότι ο ΟΦΗ ήταν μεγάλος πριν από δύο και τρεις δεκαετίες, δεν σημαίνει ότι θα παραμείνει μεγάλος στον αιώνα τον άπαντα. Χρειάζεται δουλειά, πίστη, όραμα και ναι...χρήμα. Αλλά μόνο με τα χρήματα ουδείς δημιούργησε ομάδα αξιώσεων που έμεινε στην ιστορία.
Ο ΟΦΗ παλεύει χρόνια με τα κύματα που άφησε πίσω τους η αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη από τα κοινά της. Κακά τα ψέματα, ο Ομιλος στη μετά την οικογένεια εποχή, μοιάζει νωθρός, τον κυριεύει το αδιέξοδο της συγκυρίας, γίνεται έρμαιο στις βουλές και τις διαθέσεις μετρίων ανθρώπων.
Ομως, παρ' όλα αυτά, η φανέλα του ΟΦΗ παραμένει πολύ βαριά. Τόσο βαριά που 20 απλήρωτοι παίκτες του μπορούν να πάνε στο Αίγιο και να κάνουν παρέλαση κόντρα στον Παναιγιάλειο, έτσι, γιατί φορούν τη φανέλα του ΟΦΗ. Το έχουμε ξαναγράψει και άλλες φορές. Ο παράγοντας φανέλα, ακόμη και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν πρέπει να υποτιμάται.
Στην Κρήτη όμως έχουν ένα ελάττωμα. Υπερτιμούν το ρόλο αυτό, πιστεύουν ότι η δυναμική που ανέπτυξε η ομάδα τους, κυρίως στα ένδοξα χρόνια του Ευγένιου Γκέραρντ, θα τους οδηγήσει σαν άλλος Μωυσής στη Γη της Επαγγελίας. Μόνο που, καλοί μου Κρητικοί, τα θαύματα της Παλαιάς Διαθήκης εξαντλήθηκαν, δεν γίνονται πλέον.
Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ
Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι σε κοτζάμ Κρήτη δεν μπορούν να βρεθούν δύο-τρεις πραγματικά ισχυροί επιχειρηματίες με χρήμα και όραμα, για να χαρίσουν στον ΟΦΗ τη δόξα που του πρέπει και του αναλογεί βάσει του κόσμου που έχει. Το γιατί αυτοί δεν βρίσκονται ή δεν προτιμούν να βάλουν μερικά από τα χρήματά τους στον Ομιλο είναι κάτι που πρωτίστως πρέπει να απσχολήσει τους ίδιους τους ανθρώπους της ομάδας και τους πιστούς οπαδούς της.
Είναι όμως σαφές ότι το οικοδόμημα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ειδικά στη σημερινή οικονομική συγκυρία, δεν διαθέτει την πολυτέλεια να πορεύεται στη νέα εποχή χωρίς ομάδες με το εκτόπισμα του ΟΦΗ (του Αρη, του Ηρακλή, της Παναχαϊκής κα). Οι περισσότερες από τις ομάδες της Superleague στήνουν πάρτι όταν "κόβουν" περισσότερα από 2.000 εισιτήρια και ξεπερνούν σε πωλήσεις τα 1.000 μπλοκ δαιρκείας.
Ο Ομιλος μπορεί να πιάσει τέτοια νούμερα, άνετα, για πλάκα, ακόμη και στην πρώτη κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος στο νομό Ηρακλείου. Το κάρο, άρα, πρέπει να βγει άμεσα από τη λάσπη, να γίνει και πάλι ένα δυνατό αυτοκίνητο που θα κυκλοφορεί στις μεγάλες λεωφόρους του ποδοσφαίρου μας. Αυτοί που διαχειρίζονται τώρα τις τύχες του απέδειξαν ότι δεν μπορούν ή ότι δεν θέλουν.
Στο Ηράκλειο ας κοιτάξουν και προς Πάτρα μεριά. Εκεί που ο Κώστας Κατσουράνης έπεισε τον επιχειρηματικό ανθό της Αχαϊας να συνδράμει στην προσπάθεια φέρνοντας κοντά του ακόμη και τον Πάρη Γεωργακόπουλο. Ολοι όσοι δοξάστηκαν στον όνομα του ΟΦΗ και αύξησαν κατά πολύ τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς έχουν χρέος.
Αφενός να απαλλάξουν την ομάδα από ανέμπνευστους και ανίκανους μετόχους, αφετέρου να δώσουν πίσω ένα μέρος από όλα όσα τους χάρισε ο μεγάλος Γκέραρντ, ο Κάρολος Κουν του κρητικού ποδοσφαίρου. Ας προσπαθήσουν τουλάχιστον.
