Ο Μωυσής Μπλατ άνοιξε την Ερυθρά Θάλασσα του θριάμβου
Η έλλειψη ισορροπία της Ρεάλ αλλά το προπονητικό δαιμόνιο του Ντέβιντ Μπλατ μπαίνουν στο μικροσκόπιο του Νίκου Γιαννόπουλου μετά το θρίαμβο της Μακάμπι επί της Ρεάλ στον τελικό της Ευρωλίγκας.
Η λέξη ισορροπία στα ισπανικά αποδίδεται με τον όρο equilibrio. Ισπανός ο Πάμπλο Λάσο αλλά αυτό το λήμμα δεν το έχει συναντήσει φαίνεται ποτέ στο λεξικό που έχει στο σπίτι του.
Η εφετινή Ρεάλ ήταν μία θεαματική, άκρως μπασκετική, αθλητική, χάρμα οφθαλμών σε ορισμένες περιπτώσεις ομάδα αλλά είχε κάκιστες σχέσεις με την ισορροπία. Της έβγαινε το τέμπο και το σχέδιο που είχε ετοιμάσει στο ματς; Εχει καλώς. Δεν της έβγαινε; Ο αντίπαλος χαμογελούσε.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν συνέβη πολλές φορές αλλά διάολε συνέβη δύο φορές με τον Ολυμπιακό (με τη σειρά των προημιτελικών να μεταφέρεται στη ρώσικη ρουλέτα του 5ου αγώνα) και μία στον τελικό της Ευρωλίγκας. Σε παιχνίδια δηλαδή που οι αστοχίες και οι παραλείψεις στοιχίζουν τρόπαια.
Η Μακάμπι φυσικά και ΔΕΝ ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης το 2011 αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα το μεγάλο κατόρθωμά της. Μήπως ήταν καλύτερες ομάδες, σε σύνολο σεζόν, ο Παναθηναϊκός του 2011 ή ο Ολυμπιακός του 2012; Θριάμβευσαν όμως διότι έκαναν τρομερό φίνις, απέκτησαν μομέντουμ με εμφατικές νίκες και ταυτόχρονα φόρτωσαν τους αντιπάλους τους με το άγχος του φαβορί.
Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κανείς ότι το εφετινό παράσημο της Μακάμπι είναι πιο μεγάλο διότι το ρόστερ της χαρακτηριζόταν, όχι άδικα, ως πραγματικά φτωχό. Με μόλις έναν κανονικό σέντερ (Σχορτσανίτη), χωρίς κλασικό οργανωτή και με αρκετούς ημίψηλους που απλώς μπορούσαν να σουτάρουν αποτελεσματικά και να τρέξουν καλά το γήπεδο, η "ομάδα του λαού" έκανε τη δική της υπέρβαση.
Ο Μπλατ επί τω έργω στην πτήση προς το Μιλάνο
Ο Πίνι Γκέρσον το 2004 και το 2005 απλώς διαχειρίστηκε αρκούντως ικανοποιητικά ένα τρομερό ρόστερ. Ο Ντέβιντ Μπλατ όμως το 2014 εξελίχθηκε σε σύγχρονο Μωυσή. Κόντρα σε κάθε αντιξοότητα, με τους παίκτες του ταλαιπωρημένους από συνεχείς ήττες στην αρχή της σεζόν, με τον τύπο στο Ισραήλ να τον πυροβολεί, ο Αμερικανός κόουτς όχι μόνο άντεξε αλλά άνοιξε και την... ερυθρά θάλασσα στα δύο για να θριαμβεύσει η ομάδα του.
Πως; Νίκησε στο δικό της ρυθμό την ΤΣΣΚΑ παίζοντας σκυλίσια άμυνα στον ημιτελικό και θριάμβευσε σκοράροντας 98 πόντους στον τελικό με τους άξιους πρωταθλητές Ευρώπης να αντιπαραθέτουν ταχύτητα στην ταχύτητα, μαχητικότητα στη μαχητικότητα αλλά και επιθετικό ταλέντο κόντρα στο επιθετικό ταλέντο.
Στο τέλος, το σταυρό του μαρτυρίου για τη Ρεάλ τον κουβάλησαν μόνο οι Ροντρίγκεθ και Μπουρούσης. Οι υπόλοιποι, με πρώτον τον πολύ Ρούντι Φερνάντες, φρόντισαν να εξαφανιστούν από το παιχνίδι και να δώσουν για μία ακόμη φορά λαβή στους επικριτές τους για δηλητηριώδη σχόλια στα social media και όχι μόνο.
Κοντολογίς, το μάθημά μας το πήραμε και εφέτος. Δεν αρκεί να είσαι καλύτερος, πιο πλήρης και πιο ποιοτικός. Οφείλεις να έχεις πλάνο, κότσια, plan b αλλά και...c αν χρειαστεί, και κυρίως να το λέει η καρδούλα σου. Η Ρεάλ, ως προ το τελευταίο, έχει ακόμη βήματα να διανύσει.
