Σχέδιο εκτάκτου ανάγκης: Κομάντος στο Βερολίνο
Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για τα οφέλη αλλά και τους προβληματισμούς που προέκυψαν από τη νίκη του Παναθηναϊκού στο Βερολίνο κόντρα στην Άλμπα.
Για 20 και πλέον αγωνιστικά λεπτά τα φαντάσματα μίας ακόμα εκτός έδρας ήττας χόρευαν πάνω από τα κεφάλια των παικτών του Παναθηναϊκού. Ηταν ένα ημίχρονο (και κάτι παραπάνω) μίας καθαρής αγωνιστικής αυτοκτονίας η οποία μπορούσε να περιγραφεί με ένα και μόνο νούμερο: 12, τόσες ήταν οι παραπάνω κατοχές που είχε η Αλμπα σε σχέση με τον προφανώς ζαλισμένο αντίπαλό της.
Σχέδιο εκτάκτου ανάγκης
Το ότι νίκησε, ο Παναθηναϊκός το χρωστάει στην επιστράτευση ενός σχεδίου που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σχέδιο εκτάκτου ανάγκης. Με την επίθεση να αγκομαχά, τη λύση έπρεπε να τη δώσει η άμυνα, σ' ένα έτσι και αλλιώς πολύ κλειστό παιχνίδι. Και αυτή η επιλογή τελικά έκανε τη διαφορά γιατί η Αλμπα ουδέποτε περίμενε ότι θα της ερχόταν κατ' αυτό τον τρόπο ο ουρανός σφοντύλι.
Συνέβη γιατί ο Παναθηναϊκός έδρασε σαν κομάντο που είναι αναγκασμένος να επιβιώσει στις πιο δύσκολες συνθήκες. Εβαλε, λοιπόν, το μαχαίρι στα δόντια και άρχισε να κόβει κεφάλια με συνεχείς επιθέσεις πάνω στην μπάλα. Ούτε ένα σουτ από το 25' και μετά δεν έγινε αμαρκάριστο, ούτε ένα ριμπάουντ δεν χάθηκε χωρίς μάχη (σε αντίθεση με το πρώτο ημίχρονο) ούτε μία μπάλα δεν έμεινε χωρίς διεκδίκηση. Αποτέλεσμα; Τα γκαρντ της Αλμπα στο τέλος θύμιζαν ζαλισμένα κοτόπουλα που τα είχε χτυπήσει ο ήλιος.
Να μιλήσουμε και με νούμερα. Εικοσιτέσσερα ολόκληρα λάθη έκαναν οι Γερμανοί στο ματς, τα περισσότερα το διάστημα που πέρασαν των παθών τους τον τάραχο από το 25' μέχρι και το 37'. Και όμως ακόμα και έτσι ο Παναθηναϊκός δεινοπάθησε να νικήσει καθώς στο τέλος αποφάσισε να παίξει τη νίκη του στα ζάρια με συνεχείς προσπάθειες αυτοκτονίας που θα ζήλευε και ο καλύτερος Ιάπωνας καμικάζι. Ακόμα και ο Ιβάνοβιτς θόλωσε και παρέταξε την ομάδα του, την ώρα που ο αντίπαλος πίεζε, μ' ένα και μόνο πλέι μέικερ!
Οφέλη και προβληματισμός
Το τέλος καλό, όλα καλά είναι μία κουβέντα. Σαφώς τα οφέλη της βραδιάς, με το ροζ φύλλο να βρίσκεται στις αποσκευές της αποστολής, είναι περισσότερα σε σχέση με τις απώλειες. Ομως αυτό αποτελεί τη μισή αλήθεια. Ο Ιβάνοβιτς και οι συνεργάτες του οφείλουν να προβληματιστούν από το σχεδόν...τρικυμιώδες αγωνιστικό πρόσωπο που έβγαλε η ομάδα κατά το πρώτο, κυρίως, ημίχρονο στο Βερολίνο. Οι νίκες ωφελούν κυρίως όταν δεν καταφέρνουν να κρύψουν τις αδυναμίες και να βαφτίσουν τα όσπρια των προβλημάτων, κρέας.
Ηταν πάντως όπως και να έχει μία επιτυχία που θα βάλει επιπλέον καύσιμο στα ρεζερβουάρ ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης των παικτών του Παναθηναϊκού οι οποίοι, αν νικήσουν την επόμενη εβδομάδα τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ, αποτέλεσμα που είναι πέρα από κάθε αμφιβολία μέσα στις δυνατότητές τους, θα τελειώσουν τον πρώτο γύρο του top-16 με ρεκόρ 5-2, επίδοση δηλαδή που σχεδόν σημαίνει πρόκριση.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι πράσινοι έλυσαν τα αγωνιστικά προβλήματά τους και απαλλάχθηκαν από τα κουσούρια τους. Κάθε άλλο. Γι' αυτό οι προσθήκες τόσο του αθλητικού Γκάνι Λαουάλ στη ρακέτα όσο και του πιο αξιόπιστου σκόρερ που διαθέτει το ρόστερ, του Νίκου Παππά αν μην τι άλλο θα προσδώσουν και ποιότητα και...ποσότητα. Μέχρι στιγμής ο Ιβάνοβιτς δεν δείχνει διατεθειμένος να ανοίξει το ροτέισον στους πιο νέους παίκτες του. Και αφού δεν το έκανε μέχρι τώρα, προφανώς δεν θα το κάνει όταν τα γάλατα θα σφίξουν ακόμη περισσότερο. Οπότε, σε κάθε περίπτωση, δύο ακόμη επιλογές θα του λύσουν τα χέρια και θα του χαρίσουν μεγαλύτερη γκάμα τακτικών και αγωνιστικών σχεδίων.
Διαβάστε ακόμη:
