Με την αύρα του Δράκου

Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για τη μεγάλη ανατροπή της Εθνικής με την αύρα του Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά και τις αδυναμίες των Κροατών.

07 ΣΕΠ 2015

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης παρακολουθεί το εφετινό Ευρωμπάσκετ από τη θέση του σχολιαστή. Δείχνει να ασφυκτιά, προφανώς δεν είναι αυτή η μπασκετική δράση που επιθυμεί και στην οποία έχει συνηθίσει. Όμως την αύρα του την κουβαλά όπου και αν πάει.

Αυτή η αύρα έφτασε μέχρι τον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας, θα έλεγε κανείς ότι έπαιξε και για λίγα λεπτά μπάσκετ μαζί με τους παίκτες μας στο παρκέ. Το να γυρίσεις ένα παιχνίδι από τους 10 πόντους σε μία άκρως αφιλόξενη έδρα και με τον κόσμο να αποδοκιμάζει μαζικά θυμίζει τα χρόνια του κόουτς Δράκου στον πάγκο της επίσημης αγαπημένης.

Οι καλύτεροι στο παρκέ

Η ανατροπή δεν ήρθε από τύχη ούτε από κάποια επιφοίτηση του αγίου πνεύματος. Σ' όλο το δεύτερο ημίχρονο, η Εθνική ήταν καλύτερη ομάδα στο παρκέ. Με τα λάθη της και με τις γνωστές παθογένειες του παιχνιδιού της αλλά πάντως καλύτερη σε όλα τα στοιχεία που καταδεικνύουν την ποιότητα της ομαδικής λειτουργίας ενός συνόλου: Περισσότερες ασίστ, πολύ περισσότερα ριμπάουντ, λιγότερα λάθη.

Κατά τη διάρκεια του ματς, ο γράφων μέσα του αναρωτιόταν με ποιον διαολεμένο τρόπο να χαθεί αυτό το παιχνίδι και ήταν σχεδόν σίγουρος ότι η στατιστική υπεροχή θα αποτυπωθεί, αργά ή γρήγορα και στο σκορ. Το σχήμα με τους τρεις γκαρντ που χρησιμοποίησε για τρίτη φορά στο ματς ο Φώτης Κατσικάρης βρήκε σχεδόν τέλεια εφαρμογή και παρά το γεγονός ότι στο τελευταίο λεπτό επέστρεψε και πάλι η γάγγραινα των λάθος επιλογών η ανατροπή αποτέλεσε γεγονός.

Ξεπερνώντας τον καθαρά αγωνιστικό τομέα, η επιτυχία, που ήρθε κάτω από τις πιο δύσκολες δυνατές συνθήκες, αναμένεται να λειτουργήσει ευεργετικά και στην ψυχολογία. Έπρεπε να δείτε τα χαμόγελα στα πρόσωπα των παικτών και του προπονητή μετά το τέλος του ματς. Είχε φύγει μία πολύ μεγάλη ποσότητα άγχους και πίεσης, για πρώτη φορά επί ημερών Κατσικάρη κατακτήθηκε μία τόσο σπουδαία νίκη.

Τώρα τα εύκολα

Αν γίνει και η ανάλογη διαχείριση στη συνέχεια, η λογική λέει ότι η Εθνική δεν θα...δει κανένα στον όμιλο. Γιατί εφόσον υπέκυψε η διοργανώτρια και αρκετά ποιοτική Κροατία (όχι πάντως σε όλες τις θέσεις) τότε, μας συγχωρείτε πολύ, το ίδιο αναμένεται να γίνει και με τις Γεωργία, Σλοβενία και Ολλανδία που έπονται.

Ωστόσο, και επειδή είμαστε Έλληνες που εύκολα ενθουσιάζονται και ακόμη πιο εύκολα απογοητεύονται οφείλουμε να επισημάνουμε και τις ανορθογραφίες. Η περιφερειακή άμυνα έκανε και πάλι νερά,κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, όταν δόθηκε το δικαίωμα στον Σιμόν να πετύχει άκοπα 13 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Η ευστοχία στο μακρινό σουτ από τη δική μας πλευρά εξελίσσεται σε μία...αγωνία αφού, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται οι καλές επιλογές, η μπάλα δεν καταλήγει στο καλάθι. Ο Καλάθης δείχνει ότι δεν μπορεί να παίξει για πολλή ώρα μαζί με τον Σπανούλη.

Ευτυχώς όμως, η τεράστια αυτή νίκη αγοράζει πολύτιμο χρόνο για έξτρα δουλειά πολύ μακριά από τα στοιχεία της πίεσης και του πρέπει για την κατάκτηση του αποτελέσματος. Κάλλιστα, στη συνέχεια, και μέχρι η αποστολή να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο που θα τη μεταφέρει στη Λιλ, μπορεί να συνδυαστεί η βελτίωση με τις νίκες.

Μία τελευταία παρατήρηση για την Κροατία. Με σέντερ τους Ζόριτς και Τόμιτς που βλέπουν φωτιά στο παιχνίδι και...καλούν την πυροσβεστική ο Περάσοβιτς δεν θα μπορεί να κοιμάται ήσυχος τα βραδιά. Ούτε φυσικά με τον Χεζόνια ο οποίος μάλλον έχει παρεξηγήσει τα πράγματα. Το να σουτάρεις την μπάλα μόλις την πιάνεις δεν συνιστά μπάσκετ αλλά...κάτι άλλο. Κάθε ομάδα βέβαια στο τουρνουά θα ζήσει και θα πεθάνει με τα προσόντα και τις αδυναμίες της.