Μία τεσσάρα που πρέπει να φέρει το τέλος της μεταγραφολογίας

Το πρακτικό όφελος από την άνετη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Κέρκυρας δεν είναι δύσκολο να μετρηθεί και να εκτιμηθεί. Οι πράσινοι, βάζοντας το τρίποντο στο σακούλι τους, έδιωξαν μια για πάντα τα μαύρα σύννεφα του υποβιβασμού πάνω από το κλαμπ, υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρηθεί μία στοιχειώδης κανονικότητα και θα αποφευχθούν οι εφιάλτες της αφαίρεσης βαθμών.

Το έκαναν μάλιστα παίζοντας ένα ποδόσφαιρο που είχε στοιχεία δημιουργίας, κατοχής μπάλας και ποιότητας, όση ποιότητα, τέλος πάντων, έχει απομείνει σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό τον οποίο έχουν γονατίσει τα χρέη και η αποψίλωση του ρόστερ. Δεν είναι αυτονόητο στην τωρινή κατάσταση που διάγει ομάδα, γι' αυτό και επισημαίνεται.

Η μεγαλύτερη αποστολή όμως που μπορεί να φέρει εις πέρας αυτή η νίκη είναι το οριστικό κλείσιμο της όποιας μεταγραφολογίας. Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ακόμη 12 παιχνίδια για να βγάλει τη σεζόν χωρίς να κυνηγάει, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, κάποιο χειροπιαστό βαθμολογικό στόχο. Η γραμμή του υποβιβασμού είναι πλέον μακριά αλλά το ίδιο ισχύει και για την πεντάδα.

Υπό αυτά τα δεδομένα και λαμβάνοντας, επίσης, υπόψιν ότι δεν υπάρχει δεκάρα τσακιστή στα ταμεία, ουδείς μπορεί να συνειδητοποιήσει γιατί οι πράσινοι πρέπει να επιμείνουν να αποκτήσουν ποδοσφαιριστές, έστω και με τη μορφή δανεισμού.

Η λογική υποδεικνύει στον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους συνεργάτες του να δουλέψουν μέχρι να πέσει η αυλαία με το γκρουπ των ποδοσφαιριστών που έχουν τώρα στα χέρια τους έχοντας έναν ξεκάθαρο στόχο. Να προετοιμάσουν κάποιους από αυτούς για την επόμενη σεζόν η οποία, αν δεν αλλάξει κάτι θεαματικά στο ιδιοκτησιακό τοπίο, θα είναι εξίσου δύσκολη.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ, ΜΗΝ... ΔΑΝΕΙΖΕΣΤΕ

Το να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός ποδοσφαιριστές, έστω πληρωμένους από τις ομάδες τους, εκτός από το όποιο ηθικό πλήγμα στο κύρος ενός μεγάλου συλλόγου, πιθανώς να στερήσουν από ένα νέο δικό του παιδί μία πολύτιμη ευκαιρία. Κόντρα στην Κέρκυρα έπαιξαν οι Χατζηγιοβάννης, Κουντουριώτης, Στάικος. Ο πρώτος, που ήταν και βασικός, έπαιξε αρκετά καλά, "απαίτησε" με την απόδοσή του να πάρει περισσότερα λεπτά μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος.

Εκτός αυτού, η ομάδα, παρά το γεγονός ότι έφτασε σε οριακό σημείο, διαθέτει ακαδημίες πολύ υψηλού επιπέδου και το υλικό που έρχεται από πίσω λέγεται ότι είναι εξαιρετικό. Η βαθμολογική αδιαφορία, τουλάχιστον σε κάποια από τα ματς (γιατί για ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό υπάρχει πάντα και το γόητρο) προσφέρει την άνεση και το σχετικά ασφαλές περιβάλλον να κολυμπήσουν στα βαθιά χωρίς το φόβο του άμεσου πνιγμού.

Η κρίση, κοντολογίς, είναι πολλές φορές και ευκαιρία. Οι πράσινοι έχουν μία τέτοια στα χέρια τους. Να δημιουργήσουν, δηλαδή, μία βάση από δικούς τους ποδοσφαιριστές, μία ελληνική βάση, που θα τους γλιτώσει χρήμα και τους προσδώσει, στο άμεσο και όχι μόνο μέλλον, σταθερότητα και παράθυρο πωλήσεων. Πόσο καλύτερος, τέλος πάντων, είναι ο παροπλισμένος Κάτσε από αυτά τα παιδιά;

YΓ: Ο Μαρίνος Ουζουνίδης έχει κερδίσει με το σπαθί του μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κόσμου. Εννοείται ότι πρέπει να είναι παρών στην οποιαδήποτε επόμενη ημέρα. Πρέπει όμως και αυτός να καθαρίσει το μυαλό του που η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρήθηκε μ' όλα αυτά που έχουν γίνει.