Θρίαμβος του... Ολυμπιακού

Ο Νίκος Γιαννόπουλος είδε το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ και γράφει για όσα είδε στο "Απόστολος Νικολαΐδης" και για τον Ολυμπιακό που δεν έχει τον παραμικρό ανταγωνισμό στο πρωτάθλημα.

Θρίαμβος του... Ολυμπιακού
INTIME SPORTS

Aν κάτι κατέστη απόλυτα σαφές από το ντέρμπι της Λεωφόρου το βράδυ της Κυριακής είναι το ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει τον παραμικρό ανταγωνισμό για τον τίτλο. Αυτό το πρωτάθλημα θα χαθεί μόνο αν με κάποιο μαγικό τρόπο οι "ερυθρόλευκοι" εξαφανιστούν ή αν αποφασίσουν οι ίδιοι να αυτοκτονήσουν.

Και καλά, η ΑΕΚ έχει τέλος πάντων μία σοβαρή δικαιολογία. Επέστρεψε μόλις εφέτος μετά από μία περιπλάνηση στις μικρές κατηγορίες, είναι λογικό να μην έχει αποκτήσει ακόμα χαρακτηριστικά διεκδικήτριας του τίτλου με το καλημέρα έστω και αν το βαρύ όνομά της προστάζει για κάτι τέτοιο.

Ο Παναθηναϊκός όμως; Που εννοείται ότι βρίσκεται στην τρίτη χρονιά ενός πρότζεκτ που άρχισε να δουλεύεται το καλοκαίρι του 2013; Η οικονομική στενότητα δεν μπορεί πλέον να αποτελέσει σοβαρή δικαιολογία, ούτε φυσικά η καραμέλα της διαιτησίας μπορεί να μείνει στο στόμα του Αλαφούζου για πάντα (όχι ότι έχει άδικο ο ιδιοκτήτης των “πράσινων” αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση). Οι καραμέλες, ως γνωστόν, λιώνουν και ο Παναθηναϊκός με την απόδοσή του από την αρχή σεζόν φρόντισε έτσι ώστε τα επιχειρήματα τέτοιου είδους να γίνουν πολύ αδύναμα, ίσως και φαιδρά.

Έρμαιο στο τελευταίο τέταρτο

Στο μέχρι στιγμής κρισιμότερο παιχνίδι τους στο πρωτάθλημα, οι πράσινοι έκαναν τελικές ΜΟΝΟ έξω από την περιοχή της ΑΕΚ. Οι αυτοματισμοί, που λογικά θα έπρεπε να έχει μία ομάδα που δουλεύει επί δυόμιση χρόνια με τον ίδιο προπονητή, αποτέλεσαν και πάλι όνειρο θερινής νυκτός. Ο,τι καλό προέκυψε, βγήκε μέσα από την ατομική πρωτοβουλία, τον εγωισμό και το πάθος, που μέχρι ενός σημείου, εμφάνισε ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι του.

Οταν όμως το ρεζερβουάρ της ενέργειας άδειασε, εκεί κάπου στο 75΄, οι γηπεδούχοι έγιναν έρμαιο των ορέξεων των αντιπάλων τους μην μπορώντας να κρατήσουν καν την μπάλα. Τι και αν ο Κουτρουμπής είχε μπει μόλις στο 46'; Από τη στιγμή που οι Ζέκα, Νίνης και Μπεργκ παρέδωσαν πνεύμα, τα ηνία του αγώνα τα ανέλαβε ολοκληρωτικά η ΑΕΚ (άσχετα αν και αυτή λόγω των δικών της προβλημάτων ουσιαστικά δεν απείλησε στο τέλος).

Και έτσι όπως κύλησε το ματς, και παρά το δοκάρι του Μπεργκ, ο Παναθηναϊκός μάλλον θα πρέπει να αισθάνεται και σχετικά ευχαριστημένος που κατάφερε να αποσπάσει έστω το βαθμό της ισοπαλίας και να γλιτώσει τα χειρότερα. Οχι ότι τώρα βέβαια ο κόσμος ναρκώθηκε, κάθε άλλο, αλλά τα απόνερα μίας ήττας θα μπορούσαν να παρασύρουν τους πάντες στο διάβα τους στη Λεωφόρο.

Το χειρότερο για τους πράσινους όμως είναι ότι τα χειρότερα βρίσκονται μάλλον μπροστά τους και όχι πίσω τους. Καμία, μα καμία βελτίωση στην ομαδική λειτουργία του δεν έχει καταφέρει να εμφανίσει το συγκρότημα του Αναστασίου. Ακόμα και η ανασταλτική δουλειά έχει αρχίσει να παρουσιάζει σοβαρές αρρυθμίες, μην ξεχνάμε ότι η ΑΕΚ έφτιαξε δύο κλασικές ευκαιρίες μόλις στα πρώτα οκτώ λεπτά του αγώνα.

Ηρθε, άρα, η ώρα των αποφάσεων, των δύσκολων αλλά απαραίτητων αποφάσεων. Αλλά,διάολε, ποιος θα πάρει απόφαση σ' αυτήν την ομάδα; Ο πρόεδρος που σπεύδει να εκδώσει ανακοίνωση για τη διαιτησία αγώνα ανταγωνιστή του με ταχύτητα που θα ζήλευε και ο μετρ του είδους Πανόπουλος;

Ο Πογέτ έκανε τα βασικά

Η ΑΕΚ έπαιξε...συμπαθητικά. Είναι φανερό ότι η Ενωση δεν διαθέτει σημείο αναφοράς στην επίθεσή της όταν δεν παίζει ο Αραβίδης, έστω και αν ο φιλότιμος Κρισάντους όργωσε το γήπεδο και έβγαλε τα συκώτια των αντιπάλων του.

Ο Πογέτ μπορεί να αισθάνεται πάντως ευτυχής. Παραλαμβάνει μία ομάδα καλά δουλεμένη, με τεχνίτες παίκτες, που ξέρουν και θέλουν να παίζουν με την μπάλα κάτω. Το πόσο καλά το κάνουν σηκώνει κουβέντα,αλλά η πρόθεση υπάρχει και φαίνεται ξεκάθαρα.

Στο κοουτσάρισμά του, ο Ουρουγουανός πορεύτηκε σε ασφαλείς δρόμους χωρίς να κάνει...τρέλες αφού έτσι και αλλιώς γνωρίζει ελάχιστα τους παίκτες του. Επραξε τα βασικά και ένα από αυτά ήταν η χρησιμοποίηση του Κορδέρο στο δεύτερο μέρος, κίνηση με την οποία η ΑΕΚ κλείδωσε τον άξονά της. Απομένει βέβαια πολλή δουλειά στον Πογέτ για να κάνει την ομάδα πιο επικίνδυνη, πιο πρακτική και ίσως λιγότερο φοβισμένη. Μία σχετική πίστωση χρόνου ο νέος κόουτς θα την έχει. Θα πρέπει όμως και ο ίδιος να μάθει ότι στην Ελλάδα αυτή η πίστωση κόβεται πάρα πολύ εύκολα.

ΥΓ. Ο Γιάννης Αλαφούζος είδε για πρώτη φορά επί των ημερών του στον Παναθηναϊκό την άλλη όψη του νομίσματος. Η λαϊκή δυσαρέσκεια αγγίζει πλέον και τον ίδιο αφού, όπως φαίνεται, τα χρόνια του μέλιτος με την κερκίδα πέρασαν. Πρόκειται για γεγονός που απειλεί με άμεσο γκρέμισμα το έτσι και αλλιώς αμφίβολης ποιότητας οικοδόμημα.

News 24/7

24MEDIA NETWORK