Η ωμή πραγματικότητα
Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα μαθηματικές ελπίδες για είσοδο στα πλέι οφ, δύο αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, αλλά η πλειοψηφία φιλάθλων και δημοσιογράφων πίνουν τον πικρό καφέ του αποκλεισμού στην Ευρώπη, αποτυπώνει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα στην Παιανία.
Τούτη η ομάδα ουδέποτε άξιζε να βγει στα πλέι οφ, ουδέποτε άξιζε κάτι παραπάνω από τη θέση που βρίσκεται, ουδέποτε κέρδισε, στο ελάχιστο, την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Οι "πράσινοι" έχουν μπροστά τους δύο αγωνιστικές για να ανατρέψουν την κατάσταση (ή να πετύχουν το θαύμα αν ο ΠΑΣ κερδίσει την ΑΕΚ) και ουδείς πιστεύει στη μεγάλη ανατροπή. Οχι γιατί θεωρούν ότι ΠΑΣ και Ξάνθη θα συνεχίσουν έως τέλους με νίκες, αλλά γιατί πολύ απλά δεν τους περνάει από το μυαλό ότι τούτη η ομάδα με αυτό το υλικό, τη συγκεκριμένη ψυχολογία και τα προβλήματα που την ακολουθούν, έχει τη δυνατότητα να φύγει με το διπλό από το Καραϊσκάκη και την τελευταία αγωνιστική να κερδίσει στο ΟΑΚΑ τη Βέροια.
Η ωμή πραγματικότητα...
Αν το δούμε ωμά, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ούτε 1% πιθανότητα να πάρει νίκη στο Φάληρο. Το μομέντουμ είναι υπέρ του Ολυμπιακού, η ποιότητα και το ρόστερ επίσης και στο μόνο που μπορούν να ελπίζουν οι "πράσινοι" είναι να... δικαιωθούν καθυστερημένα οι Μάγιας και να μη γίνει το ντέρμπι. Ωστόσο, μιλάμε ακριβώς γι' αυτό: για ντέρμπι! Οποιος θεωρεί ότι επειδή ο Ολυμπιακός είναι ποιοτικά ανώτερος, νίκησε 4-0 τον Πλατανιά θα κάνει πάρτι απέναντι στον τραγικό Παναθηναϊκό που δεν νίκησε ούτε τον Πανιώνιο, τότε μάλλον πρέπει να ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός αθλητισμού.
Η καταγραφή δείχνει ακριβώς αυτό, την ανωτερότητα του Ολυμπιακού σε όλα τα επίπεδα, ωστόσο δεν μπορείς να ξεγράφεις τον αντίπαλο σε τέτοια ντέρμπι που θέλουν ειδική διαχείριση, συνοδεύονται από διαφορετική ψυχολογία σε σχέση με άλλα παιχνίδια και έχουν την πίεση του κόσμου που θέλει μία εμφατική νίκη επί του "αιωνίου" αντιπάλου.
Ο διαφαινόμενος ευρωπαϊκός αποκλεισμός...
Το καλό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι το 0-0 και ο διαφαινόμενος ευρωπαϊκός αποκλεισμός για πρώτη φορά από το 1997 είχε και κάτι θετικό: την εμφάνιση. Όαση σε σχέση με όσα έχουμε δει. Δεν είναι οι 36 τελικές και τα 23 κόρνερ, αλλά η ευκολία στη δημιουργία φάσεων, η διάθεση των ποδοσφαιριστών να παίξουν, να απειλήσουν, να ψάξουν το γκολ. Πράγματα που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχουν στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Προσοχή! Δεν έγινε Μπαρτσελόνα, έκανε τα αυτονόητα. Το αυτονόητο, όμως, εφέτος είναι παράλογο εκεί στην Παιανία.
Αυτά ας τα κρατήσουν ο Βονόρτας και οι συνεργάτες του, αλλά και ο Γιάννης Αλαφούζος που διαπίστωσε πως κάτι έρχεται από πίσω και είναι ο Αποστολόπουλος, ο Χουχούμης, ο Τριανταφυλλόπουλος και άλλοι πολλοί. Παίκτες που με τη σωστή καθοδήγηση, αλλά και κάποιον δίπλα τους που να τους επισημαίνει τι εστί Παναθηναϊκός, μπορούν να σηκώσουν το βάρος τούτης της φανέλας.
Το ξέσπασμα για μια τραγωδία...
Όσον αφορά, τέλος, στον κόσμο, οι αποδοκιμασίες μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης με τον Πανιώνιο δεν είχαν αποδέκτες τους ποδοσφαιριστές και δη τους πιτσιρικάδες. Ηταν ένα ξέσπασμα για την ολοκλήρωση μίας τραγωδίας, μίας χρονιάς που πηγαίνει στην επικεφαλίδα των "πέτρινων χρόνων" της ομάδας. Σε καμία περίπτωση οι φίλαθλοι δεν αποδοκίμασαν παίκτες που ξέρουν ότι προέρχονται από τα σπλάχνα της ομάδας και είναι το "αύριο" ενός συλλόγου που βλέπει Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ να απομακρύνονται...
Διαβάστε ακόμη:
.jpg)
