Έλαμψε μέσα από τα συντρίμμια!

Ο Πάνος Σεϊτανίδης αναλύει το θρίαμβο του Verstappen και την καταστροφή για τις Mercedes.

Έλαμψε μέσα από τα συντρίμμια!

Όπως και εκείνες τις βροχερές μέρες πριν από οκτώ χρόνια στη Μόντσα, έτσι και τώρα κάτω από τον ήλιο της Καταλονίας, "γεννήθηκε" αγωνιστικά ένας σπουδαίος οδηγός. Δόθηκε μία παράσταση που θα σηματοδοτήσει ανάρπαστες τουρνέ για τα χρόνια που θα έρθουν, που θα εξασφαλίσει πάθη και θέαμα. Απολαύσαμε σόου όπου μπορεί ο ανερχόμενος αστέρας να ευνοήθηκε από συνθήκες αλλά αυτό δεν μπορεί να μειώσει ούτε στο ελάχιστο το επίτευγμά του. Το όνομα του είναι Max Verstappen και δεν είναι πια το αστέρι του αύριο. Είναι το αστέρι του σήμερα.

Αν σκεφτεί κανείς πως πριν από τρία χρόνια ήταν ακόμα στα καρτ και σήμερα το όνομά του κοσμεί το πάνθεον των νικητών Grand Prix, αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα πως ο μικρός είτε έχει πουλήσει τη ψυχή του στο διάβολο, είτε είναι πραγματικά σπουδαίο ταλέντο. Ή και τα δύο. Σημασία έχει πως σε ένα τριήμερο όπου εύλογα είχε ασφυκτική πίεση από εξωγενείς παράγοντες και που όλοι ήταν έτοιμοι να τον λιθοβολήσουν μιας και ο Daniil Kvyat είχε κερδίσει τη συμπάθεια του κοινού, ο νεαρός Ολλανδός όχι μόνο δεν λύγισε αλλά έδειξε τον καλύτερό του εαυτό. Ακόμα κι αν δεν είχε κερδίσει, ακόμα κι αν οι Mercedes συνέχιζαν με αγκαλίτσες και φιλάκια μέχρι τέλους, ο Max είχε από το Σάββατο (από)δείξει πως ήταν "the real deal".

Για σκεφτείτε το λίγο: βρέθηκε πίσω από το τιμόνι ενός νέου μονοθεσίου, με διαφορετικά επίπεδα παραγωγής κάθετης δύναμης, με διαφορετική μονάδα ισχύος. Είχε μπροστά του ένα τιμόνι με εντελώς διαφορετική διάταξη διακοπτών και λειτουργίες, έπρεπε να συνεργαστεί με νέο μηχανικό αγώνα και φυσικά να τα βάλει με τον έμπειρο, γρήγορο και συμπαθή Daniel Ricciardo. Στο… γραφείο του δεύτερου. Μέχρι τον τελευταίο γύρο του Q3, το έκανε υποδειγματικά.

Πάντα γούσταρα σαν οδηγό τον πατέρα του και παρότι ο μικρός δείχνει αρκετά απόμακρος και ψυχρός (ή απλά ψαρωμένος επικοινωνιακά), ήταν από πέρυσι σαφές πως "έχει αυτό το κάτι". Ίσως μάλιστα να είχαμε κουράσει στις περυσινές τηλεοπτικές μεταδόσεις εκθειάζοντάς τον αλλά μεταξύ μας, εγώ στα 17 είχα ακόμα το νου μου σε συμμαθήτριες, στους Guns ‘n’ Roses και στο Βασίλη Καραπιάλη. Από τα 17 του ο Max έτρεχε κόντρα στους κορυφαίους πιλότους του κόσμου. Τώρα, έχει πετύχει αυτή τη νίκη που μόνο άλλοι 8 εν ενεργεία οδηγοί έχουν γευτεί. Και να είστε σίγουροι, πως ακόμα κι αν στο Μονακό καρφωθεί στην πρώτη μπαριέρα που θα βρει, ο Verstappen θα μας απασχολεί για τις επόμενες δύο δεκαετίες!

Να πούμε για ρεκόρ; Ο νεότερος οδηγός που είχε πρωτοπορία σε GP, που ανέβηκε στο βάθρο και φυσικά που κατέκτησε νίκη: 18 ετών και 228 ημερών! Ενδεικτικά να αναφέρω πως το 2008 ο Vettel από τον οποίο έκλεψε την πρωτιά, ήταν 2 χρόνια και 210 μέρες μεγαλύτερος! Παράλληλα, έγινε ο πρώτος οδηγός που κέρδισε στο ντεμπούτο του με νέα ομάδα, μετά τον Fernando Alonso που το 2010 είχε ξεκινήσει ιδανικά το πόνημα (όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) με τη Ferrari.

Όλα αυτά χάρη στην απαράμιλλη ψυχραιμία του παρότι είχε μόνιμα κολλημένο πίσω του τον Kimi Raikkonen, την ικανότητά του να διαχειριστεί ιδανικά το σετ μέσης γόμας ελαστικών της Pirelli επί 32 ολόκληρους γύρους και φυσικά τη στρατηγική της Red Bull που τον έφερε σε θέση ισχύος. Να δούμε το γιατί. Μπορεί η RB12 να γλιστρούσε σαν χέλι στις καμπές του σιρκουί της Καταλονίας αλλά στη ζυγαριά της απόδοσης, με τη Ferrari ήταν (τουλάχιστον) στα ίσια. Αφού οι κόκκινοι απαλλάχθηκαν από το εμπόδιο της Toro Rosso του Carlos Sainz και η πρώτη τετράδα ολοκλήρωσε τα pit stop χωρίς προβλήματα και ανακατατάξεις, ήταν ξεκάθαρο πως όλα θα κρίνονταν από τη στρατηγική, αφού το να περάσεις στη Βαρκελώνη είναι λίγο ευκολότερο από το να βρεις δημόσιο υπάλληλο να σε εξυπηρετήσει Παρασκευή πριν από τριήμερο.

Κάπου εκεί οι οδηγοί γίνονται κομπάρσοι και οι υπεύθυνοι στρατηγικής πιάνουν δουλειά. Σύμφωνα με την Pirelli η στρατηγική τριών pit stop ήταν θεωρητικά ταχύτερη αλλά όχι η προτεινόμενη, λόγω της "κίνησης" που στη Βαρκελώνη είναι στανταράκι πως θα πετύχεις. Όμως έχοντας φτάσει πλέον στο 1/3 του αγώνα, ακόμα ήταν ασαφές πια εκ των επιλογών θα αποδεικνυόταν η καλύτερη. Στο pit wall της Red Bull είναι ο Will Courtney αυτός, που σε συνεργασία με την ομάδα του που αναλύει δεδομένα πίσω στο εργοστάσιο του Milton Keynes, καταλήγει στην απόφαση να ακολουθήσει στρατηγική τριών pit stop o Ricciardo και δύο ο Verstappen. Άρα ακόμα κι αν η επιλογή για τον Αυστραλό είναι λανθασμένη, να υπάρχει Plan B για την ομάδα. Τα μεγάλα κεφάλια στο pit wall συμφωνούν, οι οδηγοί συμμορφώνονται και διόλου τυχαία, στο διπλανό στρατόπεδο της Ferrari κάνουν ακριβώς το ίδιο!

Ο τρίτος Vettel ακολουθεί τη στρατηγική του Ricciardo, ο τέταρτος Raikkonen ακολουθεί τη στρατηγική του Verstappen. Αν και οι Kimi-Max έπαιζαν το παιχνίδι με αυτό τον τρόπο, έχοντας ερωτηματικό σχετικά με το αν θα αντέξει το ίδιο σετ μέχρι τέλους. Και το ερωτηματικό ήταν μεγάλο. Εκείνο το σημείο του αγώνα ήταν κομβικό καθώς έστω για μια τόση δα στιγμή, θα μπορούσε να πει κανείς πως είχαν όλοι τους από 25% πιθανότητες να πάρουν τη νίκη. Όλοι με τα συν και τα πλην των επιλογών που είχαν κάνει και που εύκολα αλλά άδικα, κρίνουμε εμείς εκ των υστέρων.

Η είσοδος του Vettel για την τελευταία αλλαγή ελαστικών ήρθε νωρίτερα απ’ ότι περιμέναμε όλοι, κράτησε τη μαλακή γόμα μόλις 11 γύρους αλλά για κάποιο λόγο, με το τελευταίο σετ μέσης γόμας δεν είχε τον αναμενόμενο ρυθμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη δούμε ξανά τρενάκι με μηχανοδηγό τον Verstappen και τέσσερα βαγόνια πίσω του αλλά δύο ξεχωριστές μάχες. Σε αυτή του Γερμανού με τον πρώην teammate του, το κλαταρισμένο ελαστικό του Ricciardo αποτέλεσε το μεγαλύτερο ξενέρωμα σε μία κόντρα που κορυφωνόταν – ειδικά μετά τη βουτιά του οδηγού της Red Bull στην πρώτη στροφή, που προκάλεσε ατάκες για "μπιπ" από πλευράς του τετράκις πρωταθλητή. Πρέπει όμως, αν και είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται υπό πίεση, ο Sebastian να θυμηθεί πως είναι οι αγώνες, πως πρέπει να είναι ο αγώνες και πως αγωνιζόταν και ο ίδιος. Δεν γίνεται σε κάθε κόντρα να γκρινιάζει, γιατί σε λίγο η Red Bull δεν θα έχει άλλους οδηγούς να υποβιβάσει.

Αν και για να ανοίξω μία μικρή παρένθεση, θεωρώ πως η αυστριακή ομάδα προχώρησε στη γνωστή πια αλλαγή οδηγών όχι εξαιτίας όσων έγιναν στη Ρωσία αλλά με όσα έγιναν στο Σότσι να της δίνουν την κατάλληλη αφορμή για να προχωρήσει σε προαποφασισμένες κινήσεις. Κλείνω την παρένθεση.

Η μοναδική λοιπόν απειλή για τον Verstappen ήταν ο Raikkonen αλλά ειδικά στη Βαρκελώνη, το να αρχίζεις να πιέζεις για ένα σχεδόν ακατόρθωτο προσπέρασμα, με σετ ελαστικών που θες να κρατήσει 31 γύρους, είναι καθαρή αυτοκτονία. Ο Kimi δεν έπεσε στην παγίδα, γέμισε τους καθρέφτες του μικρού, προσπάθησε να τον αγχώσει, δεν τα κατάφερε, αρκέστηκε στη δεύτερη θέση που τον έφερε δεύτερο στη βαθμολογία!

Τέλος της ιστορίας.

Πάμε και στο prequel όμως. Γιατί τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν θα μας απασχολούσε αν οι Rosberg-Hamilton δεν είχαν συγκρουστεί στον πρώτο γύρο. Ξόδεψα μία ολόκληρη τηλεοπτική σεζόν πέρυσι ελπίζοντας για έναν αγώνα που θα συνέβαινε ακριβώς αυτό που έγινε στον πρώτο γύρο. Συνέβη έστω και τώρα, δίνοντας ελπίδα για καλύτερη συνέχεια δεδομένου πως ακολουθούν Μονακό και Καναδάς, παραδοσιακά απρόβλεπτα Grand Prix. Ποιος έφταιγε όμως για τη σύγκρουση για την οποία οι αγωνοδίκες αποφάσισαν πως ήταν αγωνιστικό συμβάν;

Περιμένουμε τις απόψεις σας στα σχόλια του άρθρου αλλά η δική μου εναρμονίζεται με εκείνη των αγωνοδικών. Βλέποντάς το σε πραγματικό χρόνο, αντέδρασα όπως ο Niki Lauda, ρίχνοντας την ευθύνη στον Lewis. Όμως με κάθε φορά που έβλεπα το replay, άρχιζα σταδιακά να μοιράζω την ευθύνη και όταν μετά τον αγώνα μάθαμε και περισσότερες λεπτομέρειες, έπαψα να κατηγορώ τον παγκόσμιο πρωταθλητή. Τι πραγματικά συνέβη όμως με τις δύο Mercedes; Πάμε βήμα-βήμα.

Στα 730 μέτρα κατηφόρα μέχρι το apex της πρώτης στροφής, ο δεύτερος στο grid Rosberg κατάφερε να βγει μπροστά, να στρίψει πρώτος και να κάνει κίνηση ματ αφού έτσι γινόταν φαβορί για τη νίκη, πλέον και για τον τίτλο. Όμως αντί για γκολ από τα αποδυτήρια, βάζει τελικά αυτογκολ αφού έχει επιλέξει λανθασμένες παραμέτρους λειτουργίας της μονάδας ισχύος. Στο σχετικό περιστροφικό διακόπτη στο κάτω αριστερό μέρος του τιμονιού του, αντί να επιλέξει "STRAT 3", μένει στο "STRAT 12" που είχε στο γύρο σχηματισμό και που προσφέρει εξοικονόμηση καυσίμου και συσσώρευση ενέργειας. Αυτή η ενέργεια είναι που τον βοηθάει ενώ χώνεται στο slipstream του Lewis, για να τον περάσει τελικά.

Όμως φτάνοντας στη στροφή 3, τα πράγματα αρχίζουν να στραβώνουν. Η MGU-K δεν προσφέρει τα 160 επιπλέον άλογά της, η W07 Hybrid χάνει 17 km/h από την ταχύτητά της και το πίσω φως αναβοσβήνει μαρτυρώντας πως κάτι δεν πάει καλά. Ο Lewis ξαφνικά έρχεται μία ανάσα πίσω από τον Rosberg και ανοίγεται δεξιά για να περάσει. Ο Nico κλείνει την πόρτα, ο Lewis πατάει στο γρασίδι, χάνει τον έλεγχο και μετά μαζεύει στο διάβα του και τον teammate του.

Από την on board κάμερα είναι ξεκάθαρο πως ο Rosberg αντιλαμβάνεται το λάθος του, αλλάζει STRAT MODE, κατανομή πέδησης και πατάει και το κουμπί "ΟverTake" που δίνει λίγη επιπλέον ώθηση για προσπέρασμα. Μόνο που το χρησιμοποιεί για να αμυνθεί. Αυτά τα 1-2 δευτερόλεπτα μαρτυρούν πόσο ανόητα δύσκολη έχει γίνει σήμερα η οδήγηση των μονοθεσίων της Formula 1. Ο Rosberg καλείται να παίξει άμυνα δίχως αύριο, κάνοντας ταυτόχρονα τρεις αλλαγές ρυθμίσεων από το τιμόνι! Παραλίγο να στραμπουλίξω κανένα δάχτυλο και μόνο γράφοντας το στο πληκτρολόγιο! Είχε λοιπόν το νου του στο τιμόνι και δεν αντιλήφθηκε πως ουσιαστικά έστελνε τον Lewis στην κερκίδα ή το έκανε επίτηδες; Ιδού η απορία.

Τέτοιες κινήσεις έχουν κάνει στο παρελθόν και οι δύο. Όμως ειδικά στο Μπαχρέιν το 2014 και στο Ώστιν πέρυσι, υπήρχε έξοδος διαφυγής και οι ταχύτητες ήταν χαμηλότερες. Τώρα, όσο αστραπιαία έγινε η μάχη, τόσο αστραπιαία ήρθε η καταστροφή. Ο Rosberg θα μπορούσε να αφήσει περισσότερο χώρο, ουσιαστικά εκβίασε την παραμονή του στην πρωτοπορία και η κίνησή του δεν είναι κίνηση για… "το καλό της ομάδας". Αν και μεταξύ μας, έδειξε πως έχει αποκτήσει επιτέλους τα κότσια που χρειάζεται ένας εν δυνάμει παγκόσμιος πρωταθλητής. Από την άλλη ο Lewis χρεώνεται την υπέρ-αισιοδοξία του αλλά βλέποντας πόσο πιο γρήγορος είναι, βλέποντας το κενό, όρμηξε βασιζόμενος στο ένστικτο που διακρίνει κάθε οδηγό αυτού του επιπέδου. Φταίνε και οι δύο. Μη ψάχνετε ποσοστά. Το αποτέλεσμα μετράει και το τραγούδι το λέει καθαρά…

"Λες πως έφταιξα εγώ,

που χωρίσαμε τρακάραμε οι δυο μας

και καράβι μονοθέσιο στο βυθό (της αμμοπαγίδας)

είναι τώρα το όνειρο μας,

Λες πως έφταιξα εγώ αλλά αλίμονό μας,

είν’ το φταίξιμο διπλό σε κάθε χωρισμό ατύχημα σαν κι αυτό.

Φταίμε κι οι δυο

που ζούμε χώρια,

κάτω απ τον ίδιο ουρανό,

και μας ξυπνά η στεναχώρια (του Lauda)

και λέει βραχνά (ο Wolff πως…)

φταίμε κι δυο".

Τι άλλο μας μένει από το GP Ισπανίας; Μπορεί η Williams να είναι η μοναδική ομάδα που είχε και τους δύο οδηγούς της στους βαθμούς και στους πρώτους πέντε αγώνες, μπορεί οι μηχανικοί της να έκαναν τα ταχύτερα pit stop για πέμπτο συνεχόμενο Grand Prix αλλά δυστυχώς, φέτος δεν πείθει. Ο Ricciardo έχασε πόσο χρόνο καλύπτοντας μισή πίστα με διαλυμένο ελαστικό, έκανε ένα επιπλέον pit stop και έχασε και χρόνο στη μάχη με τον Vettel αλλά και πάλι, τερμάτισε μπροστά από τον Bottas.

Σε λάθος ώρα ήρθε για τον Carlos Sainz το καλύτερο αποτέλεσμα της καριέρας του αφού η έκτη θέση επισκιάστηκε από τα προαναφερθέντα. Όμως έδωσε στους χιλιάδες συμπατριώτες του λόγο για να χαίρονται, μιας και ο ήρωάς του (και τους), Fernando Alonso, εγκατέλειψε. Και φώναξε με τον τρόπο του στα αφεντικά της Red Bull, πως πρέπει να έχουν και εκείνον υπόψη.

Oι αναβαθμίσεις στη VJM09 βοήθησαν τον Sergio Perez να βαθμολογηθεί για δεύτερο σερί αγώνα, μπροστά από τη Williams του Felipe Massa που μετά το στρατηγικό λάθος στο Q1 που τον υποχρέωσε να εκκινήσει μόλις 18ος αναρριχήθηκε αποτελεσματικά. Ο Jenson Button έπιασε ταβάνι για τη McLaren-Honda με την ένατη θέση ενώ τη δεκάδα συμπλήρωσε ο τέταρτος "ταύρος" της παρέας. Αυτός που ήταν εν υαλοπωλείο. Ο ριγμένος. Ναι, φυσικά αναφέρομαι στον Daniil Kvyat που μπορεί να δυσκολεύτηκε περισσότερο να προσαρμοστεί από τον Verstappen αλλά πήρε βαθμό και μάλιστα χάρισε στη Scuderia Toro Rosso τον πρώτο ταχύτερο γύρο σε GP στην ιστορία της!

Και τώρα, περιμένουμε πως και πως τον αγώνα του Μονακό. Με τον Lewis Hamilton για πρώτη φορά μετά από 42 αγώνες να μην είναι στις δύο πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, με τα αίματα με τον teammate του να έχουν ανάψει και τις μπαριέρες να στέκουν αμείλικτες σε απόσταση αναπνοής, όλα είναι δυνατά!

News 24/7

24MEDIA NETWORK