Νίκη στα 400 μέτρα!

Ο Πάνος Σεϊτανίδης αναλύει όσα έγιναν στο συναρπαστικό Grand Prix του Μπαχρέιν!

Νίκη στα 400 μέτρα!

Τετρακόσια μέτρα. Τόσο κράτησε το όποιο άγχος του Nico Rosberg κάτω από το άπλετο φως, που έριχναν καταμεσής της ερήμου οι 5000 προβολείς που απλώνονταν κατά μήκος της αγωνιστικής διαδρομής του σιρκουί του Σακχίρ. Γιατί μπορεί ο δεύτερος αγώνας της χρονιάς να είχε ανατροπές, δράμα, ανακατατάξεις, μάχες και ενδιαφέρουσες στρατηγικές, όμως για τον Rosberg, μετά την πρώτη στροφή, τα υπόλοιπα σχεδόν 308 χιλιόμετρα ήταν μία απροβλημάτιστη διαδρομή προς την καρό σημαία.

Έχοντας χάσει ξανά από τον Lewis Hamilton στη μάχη της pole position και με τη μνήμη των τρομακτικά καλών εκκινήσεων των Ferrari στην Αυστραλία ακόμα νωπή, ο Γερμανός ήξερε πως σε εκείνα τα 400 μέτρα μέχρι την κορυφή της πρώτης, κλειστής, δεξιάς στροφής, έπρεπε να κάνει τον Ιακωβάκη. Να πατήσει τέρμα γκάζι κι ότι βγει. Τελικά όλα πήγαν κατ’ ευχή και μόνο εδώ θα διαβάσετε το γιατί.

Το βράδυ του Σαββάτου τριγύριζε στα πέριξ των εντυπωσιακών οικοδομημάτων που έχει σχεδιάσει ο Hermann Tilke και ενώ περιπλανιόταν κλοτσώντας κόκκους άμμου, το πόδι του βρήκε… σίδερο! Σαστισμένος, έσκυψε και πήρε στα χέρια του ένα λυχνάρι, το έτριψε δίχως αύριο και το τζίνι που εμφανίστηκε του χάρισε πολύτιμες τρεις ευχές! Ο 30χρονος σκέφτηκε καλά και απάντησε...

Ευχή #1

"Θέλω να εξαφανιστεί ο Vettel", ζήτησε ο Nico και στο γύρο σχηματισμού για την εκκίνηση, ένα πυκνό σύννεφο καπνού κάλυψε τη Ferrari του συμπατριώτη του.

Ευχή #2

"Θέλω ο Raikkonen να τρεκλίζει", είπε με πονηρό χαμόγελο. Λες και το βράδυ είχε αδειάσει το mini bar του ξενοδοχείου του, ο Kimi "σκόνταψε" στην εκκίνηση, το δάκτυλο του γλίστρησε στο συμπλέκτη και είδε ούτε ένα, ούτε δύο αλλά τρία μονοθέσια να τον περνούν.

Ευχή #3

"Θέλω ο Lewis να με αφήσει ήσυχο αύριο", ήταν η τελευταία ευχή και με το που έσβησαν τα κόκκινα φώτα, μία λευκή ρουκέτα με οδηγό τον Vdata-altteri Bottas, πήρε φόρα και εμβόλισε τη Mercedes του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Αυτή ήταν η παραμυθένια εξήγηση για το πώς ο Rosberg έφτασε στη 16η νίκη στην καριέρα του, που ήταν μάλιστα η παρθενική του στο συγκεκριμένο GP. Στους 57 γύρους του αγώνα στο "στολίδι του Κόλπου" δεν ίδρωσε, δεν πιέστηκε, απλά απέφυγε τα λάθη. Τόσο στρωμένος με ροδοπέταλα ήταν ο δρόμος, που η γερμανική ομάδα δεν χρειάστηκε καν να βάλει το μυαλό της να δουλέψει από πλευράς στρατηγικής. Απλά άφηναν τον Raikkonen να μπαίνει πρώτος για αλλαγή ελαστικών, ακολουθούσαν την ίδια στρατηγική και ουσιαστικά "κάλυπταν" κάθε ενδεχόμενο.

Έτσι ήρθε μία νίκη που παρότι βρισκόμαστε μόλις στη δεύτερη εκ των 21 στάσεων του μαραθωνίου του 2016, έχει ξεχωριστή σημασία. Δίνει στον Rosberg βαθμολογική αβάντα έναντι του teammate του και μαξιλάρι ασφαλείας έναντι των Ferrari. Παράλληλα μπόλιασε τον εγωισμό του με 25 βαθμούς/κιλά αυτοπεποίθησης και ειδικά αν προσμετρήσει κανείς τις τρεις σερί επιτυχίες του στο τέλος του 2015, θα δει πως έχει ρίξει πέντε απανωτές "σφαλιάρες" στον Lewis.

Ναι, οι πρώτες τρεις ανούσιες, όντως οι επόμενες δύο σε διόλου καθοριστικό σημείο της σεζόν αλλά και πάλι, οι αριθμοί προσπαθούν να μας πουν κάτι. Αυτό το κάτι είναι πως ο Rosberg έχει το momentum, έχει την ψυχολογία (που για οδηγό της δικής του κλάσης αποτελεί παράγοντα που χαρίζει/αφαιρεί καμία 10αριά άλογα) και όπως πάντα τονίζω στους συνομωσιολόγους, εφόσον προηγείται βαθμολογικά, θα έχει και προτεραιότητα στη στρατηγική της Mercedes. Αυτό το τελευταίο είναι το πιο σημαντικό. Έφτασε λοιπόν σε νίκες τον Sir Stirling Moss και ετοιμάζεται με κεκτημένη ταχύτητα για την Κίνα. Βέβαια εκεί δεν έχει λυχνάρια, δύσκολα όλοι οι άλλοι θα πέσουν από περονόσπορο αλλά όταν είσαι στο φεγγάρι σου, όλα γίνονται...

Στη Σαγκάη λοιπόν, περίπου 6800 χιλιόμετρα μακριά, ο Hamilton θα επιδιώξει να δείξει την άλλη πλευρά του ασημένιου νομίσματος. Μετά από δύο pole position τις οποίες πέταξε στα σκουπίδια με ισάριθμες κακές εκκινήσεις, θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνει αγώνα… licensed to kill και όχι φιλοσοφίας περιορισμού απωλειών. Γιατί μπορεί το 2014 να έκανε το απόλυτο come back και να πήρε έναν τίτλο που πολλοί στη θέση του θα είχαν χάσει αλλά δεν είναι κάθε χρόνο του Άι Γιαννιού. Φυσικά δεν προσφέρεται αυτός ο αγώνας για κριτική στον Βρετανό αφού έτρεχε με ένα "πληγωμένο" μονοθέσιο, που "πονούσε" σε πάτωμα και εμπρός αεροτομή, στερώντας του τη δυνατότητα να κινηθεί στον πραγματικό ρυθμό της W07 Hybrid.

Εύλογα η Mercedes αντέδρασε στο ατύχημα επιλέγοντας τη μέση γόμα ελαστικών στο πρώτο pit stop, στοχεύοντας ξεκάθαρα σε στρατηγική μίας αλλαγής λιγότερης από τους δύο πρώτους. Ωστόσο οι Γερμανοί είδαν προς έκπληξή τους πως με αυτή ο Lewis δεν είχε τον επιθυμητό ρυθμό, ίσως κι επειδή το θερμόμετρο δεν είχε κατέβει όσο περίμεναν. Αφού αποδείχθηκε τζίφος το πλάνο, μόλις 15 γύρους μετά ανακάτεψαν ξανά την τράπουλα, γύρισαν ξανά σε στρατηγική τριών pit stop αλλά αποδείχθηκε πως ούτε έτσι μπορούσε να έρθει το 1-2 για τα ασημί βέλη.

Γιατί μπορεί ο Raikkonen ουσιαστικά να μην απείλησε τον Rosberg αλλά δεν απειλήθηκε κι από τον Hamilton. Πλήρωσε την κακή εκκίνηση χάνοντας τις όποιες ελπίδες για νίκη αλλά με προσπεράσεις από τα… παλιά επί των Williams και της Red Bull του Daniel Ricciardo, ανέλαβε άμεσα ρόλο διώκτη του Nico. Πλησίασε μέχρι 4.8sec μετά το τελευταίο pit stop αλλά ως εκεί. Φέτος ο Rosberg δεν είχε κάνει τα φρένα του να υποφέρουν άρα δεν είχαμε επανάληψη του περυσινού έργου. Αυτό που είχαμε ήταν την επανεμφάνιση ενός οδηγού που αρκετοί θεωρούσαν ήδη τελειωμένο. Όμως στα 36 του ο Iceman έδειξε πως είναι ακόμα εδώ, μάχιμος και πεισματάρης, έτοιμος να σηκώσει τα λάβαρα της πόλης του Μαρανέλο - όποτε λείπει ο Vettel. Μόνο που δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα: οκτώ φορές στο βάθρο στο Μπαχρέιν; Μα καλά, πως είναι δυνατόν ο Kimi που όλοι ξέρουμε να αποδίδει τόσο καλά σε μία πίστα που δεν έχει καν το κίνητρο της σαμπάνιας στο βάθρο;

Μιας και αναφέρθηκα στον Vettel, δεν το κρύβω πως πιστεύω ότι αν ήταν στον αγώνα, ίσως να είχε ασκήσει περισσότερη πίεση στον Rosberg. Βέβαια με τα "αν" δουλειά δεν γίνεται. Όμως το σίγουρο είναι πως η Ferrari πρέπει να ελαχιστοποιήσει αστοχίες σαν και αυτή, αν θέλει να έχει ελπίδες κόντρα σε μία Mercedes που είναι σαφές πως διατηρεί αγωνιστικό πλεονέκτημα ανεξαρτήτως πίστας.

Μπαχρέιν στα αραβικά σημαίνει "δυο θάλασσες" και όπως αποδείχθηκε ξανά εντός πίστας, φαίνεται πως βάσει των σημερινών αγωνιστικών ισορροπιών, έχουμε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη οι Mercedes/Ferrari και στη δεύτερη όλοι οι υπόλοιποι. Όμως εκεί, από τις θέσεις #4 και πίσω είναι που έγινε ο κακός χαμός. Και εκεί αποδεικνύεται πως μέσα στον απόλυτο διαγωνισμό του ‘ποιος θα σκεφτεί τον πιο ανόητο κανονισμό’, υπήρξε και μία αποδοτική ιδέα. Αναφέρομαι φυσικά στην ύπαρξη τριών διαθέσιμων γομών στα ελαστικά της Pirelli, πράγμα που έχει ανοίξει τη βεντάλια επιλογών. Ειδικά για τις μικρομεσαίες ομάδες, αυτό το εύρος επιλογών επιτρέπει στους υπεύθυνους στρατηγικής να κάνουν τη διαφορά ή έστω να προσπαθήσουν.

Αν ρίξει κανείς μία ματιά στα pit stop, θα δει πως στους πρώτους δέκα της τελικής κατάταξης, είχαμε εννέα διαφορετικές στρατηγικές! Μόνο οι Rosberg-Raikkonen είχαν την ίδια. Άλλοι έπαιξαν φουλ επίθεση (Haas), άλλοι φουλ άμυνα (Williams), σε άλλους βγήκε σε άλλους όχι.

Ο Daniel Ricciardo έμπλεξε τα κέρατά του στο χάος της πρώτης στροφής και παρότι η εμπρός αεροτομή της RB12 είχε ζημιά, έκανε ένα μαχητικό αγώνα που τον βρήκε τέταρτο, όπως και στην Αυστραλία. Ξανά best of the rest, όσο κι αν του έκλεψε τη δόξα ο Romain Grosjean που ακολούθησε. Τι να πει κανείς για τον Γάλλο; Όταν επέλεγε να γυρίσει την πλάτη στην εργοστασιακή συμμετοχή της Renault (αλλά και στην Total που ήταν σταθερός χορηγός του) για να ρισκάρει με τη "Σταχτοπούτα" Haas F1, οι περισσότεροι νόμιζαν πως είχε λασκάρει κάποια βίδα από τα ατυχήματα που είχε παλιότερα. Να όμως, που άσχετα με το αν η επιλογή του έχει… κόκκινο ορίζοντα για το 2017, αποδεικνύεται πιο εύστοχη και από τον Stephen Curry έξω από τα 6.75!

Με μπόλικο DNA-Ferrari, η VF-16 που θα μπορούσε να παρομοιαστεί… σκέτο ως F-16, "πετάει". Από την έκτη θέση στο ντεμπούτο στην Αυστραλία, στην πέμπτη θέση στο Μπαχρέιν. Αυτή τη φορά χωρίς τον παράγοντα τύχη, ένα καθαρό αποτέλεσμα, μία πανάξια επιτυχία, μία ακόμα μικρή νίκη που επιτρέπει στον Grosjean να ζει "Το Αμερικάνικο Όνειρο"!

Την πρώτη επτάδα συμπλήρωσαν άλλοι δύο Junior "ταύροι". Από τη μία ο Max Verstappen που αυτή τη φορά αντί να διαμαρτύρεται μέσω ασυρμάτου, έσκυψε κεφάλι, πάτησε γκάζι και επέστρεψε στα γνωστά, καλά του αποτελέσματα. Από την άλλη ο Daniil Kvyat που κακά τα ψέματα, ξέρει πως ο (ακόμα πιο) πιτσιρικάς Ολλανδός ετοιμάζεται να του φάει τη θέση στη Red Bull Racing το 2017. Το κακό με τον Ρώσο είναι πως παρότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, η ουρά που κάνουν οι άλλες ομάδες για να "κλέψουν" τον Mad Max, αναπόφευκτα θα αναγκάσει την RBR να τον προβιβάσει. Και καλώς ή κακώς, κάθε ομάδα έχει μόνο δύο μονοθέσια.

Για τις Williams, το διαφαινόμενο όνειρο όταν στον πρώτο γύρο ήταν στις θέσεις #2 και #3, εξελίχθηκε σε εφιάλτης. Στην περίπτωση του Bottas, αυτό συνέβη ως επί το πλείστον λόγω της ποινής διέλευσης από τα pit που του επέβαλλαν οι αγωνοδίκες, καθώς τον έκριναν υπαίτιο για τη σύγκρουση με τον Hamilton στην πρώτη στροφή. Αν σκεφτεί κανείς πως ο ίδιος ο Lewis το χαρακτήρισε "αγωνιστικό συμβάν", ίσως να υπήρξαν και λίγο αυστηροί.

Ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε για τον Stoffel Vandoorne, που ενώ έκανε δοκιμές στη Super Formula στην Ιαπωνία, το τηλέφωνο βάρεσε. Του είπαν πως ο Fernando Alonso έμπαινε στα "pits" λόγω ραγισμένου πλευρού και πως θα έκανε ντεμπούτο στη Formula 1! Λογικά θα το έκλεισε, νομίζοντας πως κάποιος του κάνει Πρωταπριλιάτικη φάρσα. Όταν το τηλέφωνο χτύπησε δεύτερη φορά, ίσως ο 24χρονος να έκανε σε χρόνο ρεκόρ τη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο του Τόκιο, ώστε να μπει στο πρώτο αεροπλάνο για Μπαχρέιν. Παρότι δεν ήταν εξοικειωμένος με τις διαδικασίες ενός (απαιτητικού) τριημέρου Grand Prix, παρότι ήταν φορτωμένος με ώρες εν πτήσει και βρισκόταν και σε άλλη χρονική ζώνη, μπήκε άμεσα στο πετσί του ρόλου.

Έχοντας αναδειχθεί μέσα από τον κόσμο του sim racing, μηδένισε το κοντέρ στο μυαλό του, έκλεισε τα αυτιά στην εγκληματική όσο και ανούσια προσπάθεια του Ron Dennis να ανατρέψει την απόφαση αποκλεισμού του Alonso και έδωσε μία εντυπωσιακή παράσταση. Λέω "εγκληματική" γιατί όταν εναποθέτεις τις ελπίδες σου σε έναν rookie, με το να δίνεις παράσταση σαν αυτή που έδωσε ο Dennis, σίγουρα δεν βοηθάς την ψυχολογία του στο σημαντικότερο και πιο κρίσιμο Σαββατοκύριακο της έως τώρα καριέρας του.

Όμως ο 24χρονος δεν μάσησε ούτε από αυτό, μπήκε πίσω από το τιμόνι του μονοθεσίου με τον αριθμό #47 και μπάμ - άφησε πίσω του στις κατατακτήριες τον Jenson Button. Ναι, τον πιο έμπειρο εν ενεργεία οδηγό στη Formula 1 και πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή. Και στον αγώνα απέφυγε τα λάθη και τις υπερβολές, όχι όμως τις μάχες, βλέποντας τελικά δέκατος την καρό σημαία. Βαθμός στο ντεμπούτο, με ένα μονοθέσιο και κυρίως με μία μονάδα ισχύος που δεν πλασάρονται εύκολα τόσο ψηλά. Θα είναι ένας εκ των πρωταγωνιστών του αύριο – στο φτωχό μου μυαλό αυτό φαντάζει δεδομένο. Αρκεί να μην τον "κάψει" η McLaren όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια με τους Sergio Perez και Kevin Magnussen που ευτυχώς, έστω και με καθυστέρηση, βρήκαν ξανά το δρόμο τους…

News 24/7

24MEDIA NETWORK