Πίσω από τις κάμερες
Είδα από κοντά το Νίκο Γκάλη. Είδα από κοντά το Θεό. Τον άνθρωπο που μέχρι σήμερα είχα θαυμάσει μόνο από την τηλεόραση και στα όνειρα μου. Ο Γιάννης Ντάλλας γράφει για όλα όσα δεν έδειξαν οι κάμερες στη γιορτή για τον Νίκο Γκάλη.
Μαζί με το Nick the Greek είδα -και κυρίως έζησα- αυτό που μου φαινόταν εντυπωσιακό και ανατριχιαστικό από την τηλεόραση: την ατμόσφαιρα στο Παλέ. Στο Nick Galis Hall πλέον.
«Είσαι Θεός, είσαι Θεός, είσαι Θεός μοναδικός» . Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που μαθητής δημοτικού παρακολουθούσα ματς του αυτοκράτορα Άρη κι όμως μου φάνηκαν όλα τόσο οικεία και τόσο πρόσφατα.
Πάνω που νόμιζα ότι είχα ξεχάσει έναν βασικό λόγο που αγάπησα τον αθλητισμό. Οι αναπτήρες στο Αλεξάνδρειο, η δόνηση όταν έπιανε την μπάλα ο Γκάλης που σε διαπερνούσε ακόμη και από το κουτί της τηλεόρασης, τα χιλιάδες χαρτάκια και τα συνθήματα που σημάδεψαν γενιές. Από τον παππού μου, τον πατέρα μου μέχρι κι εμένα.
O Τζόρνταν της Ευρώπης...
Όλα αυτά είχα την τεράστια χαρά και τιμή να τα ζήσω από κοντά. Εκείνο όμως που δεν φανταζόμουν ποτέ ήταν ότι θα φτάσω σε σημείο να μιλήσω σε τετ α τετ με το Θεό. Τον Μάικλ Τζόρνταν της Ευρώπης, της Ελλάδας. Τον Νίκο Γκάλη.
Προσπάθησα να βάλω τα… πιο δυνατά μου. Όμως όταν είδα το πόσο απλός, πόσο ταπεινός, πόσο σεμνός είναι ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής, ο μάγος του μπάσκετ, ένιωσα ότι είμαι στη γη και όχι στον ουρανό. Εκεί δηλαδή που ανήκε μπασκετικά ο Γκάλης και που έπαιρνε όλους εμάς μαζί του.
Ο άνθρωπος που περπατούσε στον αέρα ήταν πιο σεμνός και από τους σεμνούς. «Όταν σταμάτησες να παίζεις, σταμάτησα να βλέπω μπάσκετ», του είπα λίγο πριν σηκώσω το μικρόφωνο για την πρώτη ερώτηση. Έσκυψε το κεφάλι, πήρε το χρόνο του, χαμήλωσε τα μάτια και απάντησε με ένα απλό αλλά και μεγαλοπρεπές: «ευχαριστώ πολύ».
Συγκλονιστικές στιγμές...
Οι στιγμές στο Αλεξάνδρειο ήταν κάτι συγκλονιστικές. Το ελληνικό λεξιλόγιο δεν μπορεί να τις περιγράψει. Ακόμη και ο Βασίλης Σκουντής, ιδανικός για να παρουσιάσει και να αποτυπώσει στο λόγο τη σπουδαία μορφή του Νίκου Γκάλη, δυσκολεύτηκε.
Βγήκε στο παρκέ και έτριξε όλη η Θεσσαλονίκη. Οι φίλοι του Άρη συγκινητικοί. «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός, τι την έκανε την μπάλα ο Θεός» , άρχισαν να φωνάζουν με το Γκάλη να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη. Άλλωστε με τα φώτα ποτέ δεν ήταν φίλος.
Έβλεπες τον κόσμο να τον κοιτάζει στα μάτια με μάτια βουρκωμένα. Περίμενε να ρουφήξει κάθε κίνηση του και κάθε λέξη του. Το Nick Galis Hall σείστηκε και σείστηκε και σείστηκε… Ο κόσμος «λιποθυμούσε» για ένα σουτ του Θεού: «βάλε ένα σουτ να γίνει της πο…άνας», αλλά ο Γκάλης το κράτησε: «για μένα η μεγάλη στιγμή ήταν που βρέθηκα στο κέντρο του γηπέδου με την κόρη μου. Πλέον τα σουτ είναι για τα νέα παιδιά, για το μέλλον», μου είπε όταν τον ρώτησα γιατί δεν έκανε ένα από τα τρελά του. Τεράστιος, ασύλληπτος και άρχοντας σε όλα του.
Δεν ξανάγινε ποτέ...
Τρεις ώρες συνεχόμενο χειροκρότημα μέσω συνθημάτων και αποθέωσης δεν έχει ξαναγίνει -κι ούτε θα γίνει- για Έλληνα αθλητή. Ο Γκάλης το κέρδισε με την αξία του αλλά και με τις επιλογές του μετά το τέλος της καριέρας του. Σπάνιες εμφανίσεις, ελάχιστα λόγια και όπως πολύ πετυχημένα έγραψε και ο Γιάννης Φιλέρης: «είπε πάλι τα λιγότερα και έχει κάνει τα περισσότερα»: Νίκος Γκάλης. Αυτή η φράση περικλείει τη ζωή, την καριέρα και τους λόγους που ο κόσμος πεθαίνει για το Γκάλη, τους λόγους που κανείς μας δεν έχει χορτάσει, δεν έχει κορεστεί, δεν έχει βαρεθεί τον Γκάλη.
Στις μεγάλες στιγμές της βραδιάς το αντρικό κλάμα και το κομμένα γόνατα γιγάντων όπως ο Γιαννάκης, ο Βράνκοβιτς, ο Ράτζα, ο Ομπράντοβιτς. Για τον απλό κόσμο τι να πεις. Αν υπήρχε μια κάμερα με κοντινά στα μάτια των 6.000 που βρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης στο Παλέ, το υλικό που θα συγκέντρωνε θα είχε ανεκτίμητη αξία για έναν πολύ απλό λόγο: το κλάμα, το δάκρυ, η συγκίνηση των αντρών είναι προνόμιο που μπορεί να τους χαρίσει μόνο ο αθλητισμός και οι μεγάλοι άντρες όπως ο Γκάλης.
Η αποθέωση στον Μπάνε
Για το φινάλε αξίζει ένα μπράβο στην κερκίδα του Άρη που έδειξε ότι μπορεί να απομονώσει τους λίγους, τους φασαριόζους. Ήταν η πρώτη φορά σε ελληνικό γήπεδο που οι πολλοί και σωστοί νίκησαν τους λίγους. Ήταν η στιγμή με το Πρέλεβιτς. Τον χειροκρότησε όλο το γήπεδο και όσοι αποδοκίμασαν πνίγηκαν από το «ευχαριστώ» στον Μπάνε, τον μεγάλο αντίπαλο που μέχρι και σήμερα υπηρετεί την ομάδα που είναι κόκκινο πανί για τους Αρειανούς.
Διαβάστε ακόμη:
Στιγμές από τη βραδιά του Νίκου Γκάλη
Τα videos από την εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Γκάλη
Φιλικό προς τιμήν του Νίκου Γκάλη
Ομπράντοβιτς για Γκάλη: "He is... Θεός"
Γκάλης: "Ο άνδρας παίρνει τις αποφάσεις για τον εαυτό του"
Δ.Γιαννακόπουλος: "Ποτέ δεν θα είναι αρκετές οι τιμές για τον Γκάλη"
