"Πνίγηκε" στο άγχος και τα λάθη του…

Ο "κίνδυνος" της επόμενης ημέρας για τον ΠΑΟ, το "κεφάλαιο Στραματσόνι" που άνοιξε ξανά από κάποιους,οι πραγματικές ευθύνες του Ιταλού κόουτς για μια ήττα που "πλήγωσε" περισσότερο από όλα με τον τρόπο που ήρθε. Ο Κώστας Γουλής αναλύει τα γιατί και προχωράει ένα βήμα παρακάτω.

"Πνίγηκε" στο άγχος και τα λάθη του…

Κάθε αγώνας, κερδισμένος ή χαμένος έχει πάντα δύο σκέλη για συζήτηση: Πρώτα το background του, δηλαδή το γιατί οδηγήθηκε σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Και δεύτερον, την… επόμενη μέρα του.

Για τον Παναθηναϊκό, το σενάριο που εκτυλίχθηκε το βράδυ της Πέμπτης στο «Απόστολος Νικολαΐδης», δεν θα το… σκαρφιζόταν, ούτε ο χειρότερος εχθρός του. Από την «απογείωση», με το ηθικό να βρίσκεται στα ύψη απ’ την εξαιρετική εκκίνηση της σεζόν και τη Λεωφόρο να «κοχλάζει» ακόμη περισσότερο μετά το 1-0 του Μπεργκ μόλις στο 5 λεπτό, πέρασε μέσα σε λίγα λεπτά στο άλλο άκρο. Στο «σκοτσέζικο ντους», την απογοήτευση και το «ξενέρωμα». Αυτό ήταν άλλωστε, ένα απ’ τα μεγάλα «θέματα» του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε ποτέ ο… μέσος δρόμος, η «ισορροπία» στη διαχείριση των συναισθημάτων, είτε εντός της ομάδας, είτε στο περιβάλλον της…

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΕΧΑΣΑΝ ΟΙ «ΠΡΑΣΙΝΟΙ»

Γιατί έχασε -έτσι όπως έχασε- ο Παναθηναϊκός; Πρώτα απ’ όλα γιατί «πνίγηκε» στο άγχος του. Το γρήγορο 1-0, το καταπράσινο momentum του αγώνα, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, κανονικά θα έπρεπε να δώσουν «φτερά» στους παίκτες του Στραματσόνι και να καταποντίσουν την ψυχολογία των Ολλανδών.

Ωστόσο, αυτό το «must win» που καλλιεργήθηκε, νωρίς-νωρίς στον αγώνα, οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού δεν μπόρεσαν να το διαχειριστούν σωστά. Κι όταν μετά το 20’ με 25’, ο Αγιαξ μπόρεσε να «διαβάζει» και να αποφορτίζει καλύτερα την πίεση των «πράσινων», φέρνοντας πιο κοντά τις γραμμές του, ο Παναθηναϊκός άρχισε να «στρεσάρεται», αφού βρέθηκε αυτός να κυνηγάει τη μπάλα. Κι εκεί άρχισαν τα λάθη. Εύκολα λάθη κι ανεπίτρεπτα για την εμπειρία συγκεκριμένων παικτών του. Ετσι ήρθε το 1-1 σ’ ένα εντελώς «βουβό» σημείο του αγώνα, όπου ο Τραορέ είδε ξαφνικά τη μπάλα… μπροστά του, απ’ το πρώτο σφάλμα του Κουτρουμπή και την κόντρα της μπάλας πάνω στον Ιβανόφ. Κι έτσι θα μπορούσε να γίνει το 1-2, μόλις δύο λεπτά αργότερα, αν ο Στιλ δεν έδειχνε τα αντανακλαστικά του… Στο β’ ημίχρονο δε, όπου ο Παναθηναϊκός μπήκε με διάθεση να παίξει πιο ισορροπημένα και με μικρότερα ρίσκα, ήρθαν: α) Ακόμη ένα διπλό, «παιδικό» σφάλμα του Μέστο, για να φτάσει ο Αγιαξ στην ανατροπή, και β) Ακόμη ένα «πούλημα» της μπάλας μόλις δύο λεπτά μετά (απ’ τον νεοεισελθόντα Βιγιαφάνιες τούτη τη φορά), με αποτέλεσμα την αποβολή του Ιβανόφ που έδεσε το… γλυκό!

ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΣΤΡΑΜΑΤΣΟΝΙ

Από τη λήξη του αγώνα κιόλας, άνοιξε εκ νέου από πολλούς το «κεφάλαιο Στραματσόνι», και το αν «κάνει» ή «δεν κάνει» τελικά ο Ιταλός. Γιατί για ορισμένους τα πράγματα είναι είτε «άσπρα», είτε «μαύρα».

Αν το δούμε ωστόσο, «ξερά», ο «Στράμα» έκανε ΜΟΝΟ ΕΝΑ βασικό λάθος στη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν βρήκε τρόπο να… θεραπεύσει το «θέμα» που είχε ο Παναθηναϊκός στο δεξιό άκρο του. Εκεί, όπου αυτός ο «δαίμονας» ο Αμίν Γιουνές, μετά το επιφυλακτικό ξεκίνημά του, άρχισε από το 20’ και μετά να παίρνει τα… μέτρα του Μέστο. Ο Ιταλός μπακ, πολύπειρος, αξιόπιστος κι εξαιρετικός σ’ όλους αυτούς τους μήνες που παίζει στον Παναθηναϊκό, στο συγκεκριμένο παιχνίδι έχασε τη… μπάλα. Διότι ο Γερμανός ακραίος του Αγιαξ, κατάλαβε από νωρίς ότι τον «έχει» στην ταχύτητα και στην «έκρηξη» και τον «έσκασε». Και ο Μέστο από ένα σημείο και μετά ήταν… αγνώριστος, κάνοντας -με απόλυτα θολωμένο μυαλό- το ένα λάθος πίσω από τ’ άλλο. Με αποκορύφωμα βεβαίως τη διπλή «γκέλα» του στο πέναλτι.

Ο «Στράμα» θα μπορούσε να ψαχτεί περισσότερο για να καλύψει την εν λόγω «τρύπα». Θα μπορούσε να περάσει πιο κοντά στην πλευρά του τον Ζέκα. Όμως με τον Γουακάσο στην άλλη πλευρά να ντουμπλάρει (πολύ πιο πετυχημένα) τον Χουλτ και τον Λεντέσμα να έχει «κλατάρει» από το ημίχρονο, αν πήγαινε πιο δεξιά ο Πορτογάλος κάπτεν, το κενό στον άξονα θα έμοιαζε με την… τρύπα του όζοντος. Θα μπορούσε να κάνει αλλαγή τον Μέστο και να περάσει τον Κουλιμπαλί. Σαφώς. Αυτός είναι το μπακ-απ του Μέστο. Ωστόσο, ο Μαλέζος έχει μόλις 2 εβδομάδες προπονήσεων με την ομάδα, μηδενικό ρυθμό από αγώνες και υπήρχε ο κίνδυνος να «εκτεθεί» ακόμη περισσότερο απ’ τον Μέστο. Ο Στραματσόνι λοιπόν, επέλεξε να ποντάρει στην εμπειρία του συμπατριώτη του, πιστεύοντας ότι θα έβρισκε τις λύσεις απέναντι στον Γιουνές, όμως δεν δικαιώθηκε… Κι αυτό εντέλει του κόστισε και το ματς.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΑΝΟΥ

Σαφώς λοιπόν στη συγκεκριμένη ήττα έχει μερίδιο ευθύνης κι ο «Στράμα», όπως όλοι όσοι συμμετείχαν στο ματς. Εδώ όμως, πριν ρίξουμε ένα συνολικό… ανάθεμα στον Ιταλό (επειδή σε ορισμένους είχαν περισσέψει κάτι… ψιλά από πέρσι), καλό θα ήταν να επιστρέψουμε σ’ αυτό που λέγαμε λίγο πιο πάνω, για το «background» του αγώνα. Χωρίς να αναζητά κανείς «δικαιολογίες», αλλά με καταγραφή (και) κάποιων άλλων δεδομένων. Στην προετοιμασία του αγώνα, απ’ το βράδυ του Σαββάτου (μετά το 0-3 στη Λιβαδειά) ως το βράδυ της Τετάρτης, ο Ιταλός βρέθηκε αντιμέτωπος με τρία νέα προβλήματα, συν τον Μολέδο που ήταν ήδη στα «πιτ» κι έκανε αγώνα δρόμου για να προλάβει το ματς με τον Αγιαξ.

-Ο Λεντέσμα πέρασε βαριά γαστρεντερίτιδα, που τον εξάντλησε για 48 ώρες. Προπονήθηκε την παραμονή του αγώνα και ο Στραματσόνι τον ξεκίνησε βασικό, γιατί ακόμη και στα 50’-55’ που θα μπορούσε να αντέξει, η παρουσία και η συμμετοχή του στο τέμπο του αγώνα είναι πολύτιμη.

-Ο Κουτρουμπής έκανε διπλές θεραπείες για να ξεπεράσει τη μυϊκή σύσπαση στο δικέφαλο και να παίξει. Και γενικά η παρουσία του ήταν καλή, όντας ο μοναδικός που «αποφόρτιζε» κάπως την άμυνα, στα σημεία που πάθαινε… black out όλη η ομάδα. «Κλάταρε» όμως κι αυτός και ζήτησε αλλαγή από το ημίχρονο, αφού ο δικέφαλός του τον είχε σφίξει πολύ.

-Ο Μολέδο, έδινε εγγύηση με την παρουσία του στα μετόπισθεν, αλλά όσο η ώρα περνούσε και ο δικός του τραυματισμός στη γάμπα άρχισε να τον ενοχλεί, με αποτέλεσμα να κάνει (αδικαιολόγητα για την κλάση του Βραζιλιάνου) εύκολα λάθη και «πουλήματα» της μπάλας, από το 60’ και μετά.

-Και βεβαίως ο Ιμπάρμπο, που έμεινε εντέλει εκτός λόγω των ενοχλήσεων στο γόνατό του. Αυτό ήταν το καθοριστικό «χτύπημα» στον σχεδιασμό των πλάνων του «Στράμα», αφού υποχρεώθηκε την ύστατη ώρα σε αλλαγή σχεδίου και στρατηγικής, έχοντας χάσει έναν παίκτη, που τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του θα ταίριαζαν απόλυτα σ’ αυτό το ματς. Ειδικά έτσι όπως εξελίχθηκε. Στη θέση του προτίμησε να βάλει τον Λουντ, αντί για τον (ανέτοιμο ακόμη) Εμποκού ή τον Λέτο. Διότι ήθελε να πάει σε ένα πιο ισορροπημένο μοντέλο, το οποίο είχε λειτουργήσει καλά με τον Φινλανδό στην ενδεκάδα στο β’ ημίχρονο του αγώνα με τη Μπρόντμπι, έχοντας τον Λέτο πρώτη εναλλακτική απ’ τον πάγκο, για να του δώσει έξτρα ώθηση, όποτε χρειαζόταν. Αν είχε διαθέσιμο τον Ιμπάρμπο ίσως η εικόνα και η ροή του αγώνα να μην ήταν ίδια. Με τα «αν» όμως δεν γράφεται η ιστορία.

Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν ως ωραίες «δικαιολογίες», ωστόσο, είναι καλό να τα επισημαίνουμε για να υπάρχει πλήρη εικόνα πριν την (τελική) κριτική…

Ο «ΚΙΝΔΥΝΟΣ» ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Η ήττα από τον Αγιαξ (και ξαναλέμε, περισσότερο ο τρόπος που ήρθε) άφησε πίσω της «πληγές». Το ζητούμενο όμως για τον Παναθηναϊκό, είναι αυτή τη φορά να μαθαίνει γρηγορότερα και να περνάει στην επόμενη μέρα, βγάζοντας «αντίδραση». Αρχής γενομένης απ’ το ματς της Κυριακής (18/9) με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο. Δεν επιτρέπεται να επιστρέψει η εφετινή ομάδα, στα βάθη της… εσωστρέφειας που την «έτρωγε» σαν… σαράκι τα τελευταία χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός είχε δύο μεγάλους στόχους στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο πρώτος -για λόγους πρεστίζ και… βιωσιμότητας- ήταν να μπει στους ομίλους του Europa League. Ο δεύτερος, ήταν να αρχίσει να κερδίζει σιγά-σιγά τον κόσμο του, που τα είχε… δει όλα την περσινή σεζόν και ήταν (απολύτως δικαιολογημένα) δύσπιστος. Το πρώτο το πέτυχε με πειστικό τρόπο στα καλοκαιρινά ευρώ-προκριματικά που έδωσε. Το δεύτερο, αυτό το «δέσιμο» με τους φίλους του, όλους τους φίλους του, άρχισε να το πετυχαίνει λίγο-λίγο, «μιλώντας» ΜΟΝΟ μέσα στο γήπεδο. Και παρότι ηττήθηκε τούτη τη φορά (από δικές του… αφέλειες), ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια, έμεινε και χειροκρότησε. Περιμένει όμως να συνεχίσει να βλέπει «έργα». Και τώρα είναι που ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να (απο)δείξει το «μέταλλό» του…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Μακριά οι "εμείς τα λέγαμε"
Για φόβο έκανε λόγο ο Στραματσόνι
Ο Άγιαξ τιμώρησε τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο

News 24/7

24MEDIA NETWORK