Υπερήφανοι ως Έλληνες
Αν το 2009 νιώθαμε ξεχωριστοί πως ως μέλη μιας μικρής (σε μέγεθος) χώρας παρουσιάσαμε τις δύο πλουσιότερες σε ταλέντο ομάδες ενός Final Four, επτά χρόνια μετά στο ίδιο γήπεδο, είμαστε απλά υπερήφανοι που το Ελληνικό μπάσκετ έχει κατακτήσει την Ευρώπη. Γράφει ο Ρήγας Δάρδαλης.
Από τη μια οι πιστοί Βάσκοι να φωνάζουν MVP σε κάθε καλάθι του Γιάννη Μπουρούση. Από την άλλη, οι φανατικοί της Φενέρ να καλούν κοντά τους τον Κώστα Σλούκα ώστε να τον αποθεώσουν για την καθοριστική συμβολή του στη νίκη. Και λίγο νωρίτερα, οι κάμερες να στρέφονται συνεχώς στους δύο προπονητές, ώστε να "αιχμαλωτίσουν" τις αντιδράσεις τους…
Αν το 2009 νιώθαμε ξεχωριστοί πως ως μέλη μιας μικρής (σε μέγεθος) χώρας παρουσιάσαμε τις δύο πλουσιότερες σε ταλέντο ομάδες ενός Final Four κι εν τέλει ο Παναθηναϊκός το κατέκτησε, επτά χρόνια μετά στο ίδιο γήπεδο, είμαστε απλά υπερήφανοι ως Έλληνες.
Την ίδια στιγμή που η χώρα έχει ισοπεδωθεί, οι εκπρόσωποι του κορυφαίου αθλήματος μας, έχουν "κατακτήσει" ολόκληρη την Ευρώπη.
ΤΟ ΚΡΕΣΕΝΤΟ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗ
Ιδίως αυτό που συνέβη στον δεύτερο ημιτελικό, καθήλωνε κάθε φίλο του μπάσκετ, ανεξαρτήτως προέλευσης. Ο Μπουρούσης πέρασε στο παρκέ με το μάτι να γυαλίζει επικίνδυνα και σε κάθε του κίνηση, ο κόσμος περίμενε ότι θα κάνει κάτι καλό. Το κρεσέντο του στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου, έφερε την Λαμποράλ προ των πυλών μιας εκ των μεγαλύτερων εκπλήξεων στα 28 χρόνια του θεσμού. Υπολόγιζε, όμως, δίχως τον παίκτη που προ επταετίας είχε βρεθεί στο ίδιο γήπεδο, σαν να ήταν μέλος μιας σχολικής εκδρομής.
Από μέλος εκδρομής, ηγέτης μιας ιστορικής πρόκρισης
Το 2009, ο Κώστας Σλούκας μαζί με τον Χάρη Γιαννόπουλο, είχαν συμπεριληφθεί στην αποστολή του Ολυμπιακού, απλά για να ζήσουν την ατμόσφαιρα ενός Final Four.
Το 2016, ο Σλούκας πέρασε στο παρκέ από τον Ομπράντοβιτς σαν να ήταν ο ηγέτης της Φενέρ εδώ και μια δεκαετία…
Το σκορ ήταν 59-64, όταν αντικατέστησε τον Μπογκντάνοβιτς κι αμέσως μετά η διαφορά ανέβηκε στο +7 με ένα καλάθι του Τζέιμς. Αυτό ήταν…
Ο πιο γλυκός "killer" των Ευρωπαϊκών παρκέ ανέλαβε δράση. Ριμπάουντ, ασίστ και καλάθια, όλα με μοναδική ακρίβεια…
Αν είχε κάνει άλλος την επέλαση του στα 25", ο Ομπράντοβιτς, θα είχε… εκτοξευθεί από οργή, με δεδομένο ότι η ομάδα του είχε άλλα 14 δευτερόλεπτα να αξιοποιήσει. Την ώρα που ο Θεσσαλονικiός γκαρντ ξεκίνησε την προσπάθεια από την δεξιά πλευρά, όποιος παρατήρησε τον "Ζοτς" έμεινε άναυδος από την νηφαλιότητα του προσώπου του. Ήταν εμφανές πως ήθελε να πάρει ο συγκεκριμένος παίκτης το σουτ και από την στιγμή που ήταν υπό άριστες συνθήκες (καθώς η άμυνα της Λαμποράλ ήταν σε ανισορροπία), ήξερε πως το αποτέλεσμα θα ήταν καλό.
Όπερ κι εγένετο! Ο Σλούκας έφερε το ματς στα ίσια και στην παράταση "υπέγραψε" με το τρίποντο του την ιστορική πρόκριση της Φενέρ στον τελικό της Ευρωλίγκας.
ΘΕΜΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΟΧΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ
Από την άλλη πλευρά στον πρώτο ημιτελικό, φάνηκε εξ' αρχής πως η ΤΣΣΚΑ ήταν ανώτερη, μα η Λοκομοτίβ όπως είχε αποδείξει στην διάρκεια της σεζόν, είχε την ικανότητα να κάνει την ανατροπή. Της έλειψε, όμως, η εμπειρία σε αυτό το επίπεδο και οι Ρώσοι παίκτες…
Ας το κάνουμε πιο λιανά: Εκ πρώτης όψης ο Ντε Κολό και ο Ντιλέινι είχαν ανάλογη προσφορά στις ομάδες τους, αν κρίνουμε από το άθροισμα των πόντων τους. Λάθος: Ο Γάλλος με την μεγάλη εμπειρία στη διοργάνωση και στο top level του Ευρωπαϊκού μπάσκετ (τόσο σε συλλόγους, όσο και με την Εθνική του) πέτυχε τους περισσότερους από τους 30 πόντους του, σε σημεία που πονούσαν την "Λόκο".
Από την άλλη πλευρά, ο Αμερικανός σκόραρε σε διαστήματα που η διαφορά ήταν σε διψήφιο νούμερο και μοιραία η ΤΣΣΚΑ έμενε από δυνάμεις.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στη διαφορά εμπειρίας, ήταν η φάση στην οποία η ομάδα του Μπαρτζώκα είχε την ευκαιρία να μειώσει κάτω από τους επτά πόντους, σχεδόν ένα λεπτό πριν το τέλος. Ο Μπρόκχοφ που είναι ένας εξαιρετικός spot shooter, είχε ένα ελεύθερο σουτ από τις 45 μοίρες, αλλά από την πρώτη στιγμή που έφυγε η μπάλα από τα χέρια του, φάνηκε ότι στην καλύτερη θα βρει το σίδερο.
Αυτό συνέβη και αμέσως μετά ο Σίνγκλετον αντί να την αρπάξει και να βάλει ένα εύκολο λέι απ (δεδομένης της άριστης θέσης που είχε πάρει στην ρακέτα) βιάστηκε να κάνει ένα αριστερό φόλοου. Το έχασε κι εκμηδενίσθηκαν οι λίγες ελπίδες της ομάδας του…
Στη διάρκεια του πρώτου μέρους, ο Βίκτορ Κλαβέρ μάζευε τα επιθετικά ριμπάουντ σαν τα φιστίκια, αλλά όταν πήγαινε να τα μετατρέψει σε καλάθια του κάθονταν στο… λαιμό. Στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου έφαγε και μια ξεγυρισμένη τάπα σε προσπάθεια του για κάρφωμα κι εκεί ο πολυτάλαντος αλλά μικρόψυχος Ισπανός "τελείωσε"…
Όλοι αυτοί οι παίκτες έχουν την ποιότητα να σταθούν σε έναν σύλλογο κορυφαίου επιπέδου, όπως η ΤΣΣΚΑ ή η Ρεάλ, αλλά στην παρούσα φάση η έλλειψη παραστάσεων τους, κόστισε στην "Λόκο" την ήττα.
Η ανωτερότητα της ΤΣΣΚΑ και το… κουλούρι
Φυσικά δεν μπορεί να μην εξάρει κανείς την παρουσία της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη, η οποία από την εναρκτήρια περίοδο είχε τον έλεγχο και ανάγκασε την αντίπαλο της να αποφεύγει την ρακέτα, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Θα αντιτείνει κανείς πως ούτως ή άλλως η Λοκομοτίβ βασίζεται στο περιφερειακό της παιχνίδι, πλην όμως είδαμε πως από τη δεύτερη περίοδο κι έπειτα ακόμα κι ο γνωστός "μπουκαδόρος" Ντιλέινι φοβόταν να πλησιάσει κοντά στο καλάθι.
Η βοήθεια που πήρε η ΤΣΣΚΑ από τους Ρώσους παίκτες της τόσο στο πίσω μέρος του παρκέ, όσο (κυρίως) μπροστά αποτέλεσε ακόμα έναν βασικό λόγο για την επικράτηση της. Τα νούμερα στην προκειμένη περίπτωση λένε την αλήθεια και μόνο: Φριτζόν, Κριάπα, Βορόντσεβιτς και Κουρμπάνοφ "έγραψαν" 35 πόντους και 12 ριμπάουντ, την ίδια στιγμή που οι Μπίκοφ, Ζούμπκοφ και Βορόνοφ, είχαν έναν ωραιότατο "κουλούρι".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
