Μεγάλος σε ειδικό βάρος, μικρός σε (πραγματικό) μέγεθος

Ο Ολυμπιακός υστερεί σε μάκρος και αθλητικότητα, γεγονός που του κοστίζει την ήττα ακόμα και σε παιχνίδια που είναι καλύτερος, όπως αυτό με την Μπάμπεργκ. Γράφει ο Ρήγας Δάρδαλης.

11 ΜΑΡ 2016

Το μπάσκετ είναι το κατ’ εξοχήν δίκαιο και αξιοκρατικό άθλημα, αλλά υπάρχουν και ορισμένες εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μια τέτοια είναι η ήττα του Ολυμπιακού στην Γερμανία, σε ένα παιχνίδι που ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο διάστημα του, πλην όμως η Μπάμπεργκ με υπομονή και επιμονή βρήκε τον τρόπο να του «κλέψει» τη νίκη. Οι συνέπειες ενδεχομένως να είναι οδυνηρές και τις γνωρίζουν όλοι, καθώς πλέον οι ελπίδες πρόκρισης των Πειραιωτών στην προημιτελική φάση «συρρικνώθηκαν», μα την ίδια στιγμή φάνηκε κι ένα πρόβλημα το οποίο λόγω των συνεχών τραυματισμών-ατυχιών, γίνεται ολοένα και πιο έντονο: Η έλλειψη... μάκρους των παικτών του Σφαιρόπουλου, που τους κοστίζει κατά βάση στον αμυντικό τομέα.

Λείπουν τα κορμιά του παρελθόντος

Η νέα εποχή του μπάσκετ, επιτάσσει αθλητικούς παίκτες, με μακριά χέρια και δυνατότητα να μαρκάρουν πολλαπλές θέσεις. Για παράδειγμα η Λοκομοτίβ Κουμπάν του Γιώργου Μπαρτζώκα, έχει προκαλέσει αίσθηση την φετινή σεζόν με την ικανότητα της να «εγκλωβίζει» και να «εξαντλεί» τους αντιπάλους της με τις συνεχείς αλλαγές μετά τα σκριν. Σίνγκλετον, Ράντολφ, Κλαβέρ υψώνουν φράχτες με τα χέρια τους, όπως αντίστοιχα μπορεί να κάνει ο Τζέιμς Γκιστ του Παναθηναϊκού.

Ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει τέτοιους, αλλά την ίδια στιγμή έχει χάσει και τους... μακρυχέρηδες που «κάλυπταν» τα «ρήγματα» των αντίπαλων PNR. Δηλαδή πέρσι, όταν μετά το «hedge out» του Χάντερ, οι αντίπαλοι προσπαθούσαν να βρουν στο closeout της άμυνας, ένα ελεύθερο σουτ, ή να «επιτεθούν» σε αυτό, o Ντάρντεν ή ακόμα και ο Πέτγουει με το καλό wingspan τους, έδιναν λύσεις. Αν θέλετε να πάμε ακόμα παλιότερα, στο Λονδίνο και στη Μαδρίτη, στο ρόστερ υπήρχαν ο Χάινς, ο Ντόρσει, ο Άντιτς, κι ένας πολύ πιο αθλητικός Κώστας Παπανικολάου

Στην Γερμανία, είδαμε τον Λούκα Στάιγκερ, να πετυχαίνει τρίποντο στο closeout στην πρώτη περίοδο και ο «Παπ», ενώ προσπαθούσε να τον φτάσει να είναι δύο μέτρα μακριά του. Στην συνέχεια, βέβαια ο Έλληνας φόργουορντ πήγε πιο γρήγορα σε πολλά τελειώματα επιθέσεων είτε μετά από PNR, είτε σε άλλες φάσεις, όπως για παράδειγμα στην πάσα της αδύναμης πλευράς του Τάις, που οδήγησε στο τρίποντο του Ζήση στο 39ο λεπτό.

«Βροχή» από τάπες

Η έλλειψη μεγέθους φάνηκε και στην επίθεση, ιδίως στην δεύτερη περίοδο, όταν οι τάπες έπεφταν βροχή. Αριστερό μπάσιμο ο Παπαπέτρου, stop ο Χέκμαν. Επέλαση του Σπανούλη, κόψιμο ο Ραντόσεβιτς. Προσπάθεια του Χάκετ, μπλοκ από τον Μέλι.

Η διαφορά αθλητικότητας και μάκρους ήταν εμφανής σε αυτό το ματς, ιδίως από την στιγμή που έλειπε και ο τραυματίας Στρόμπερι.

Συνάμα, έντονη ήταν και η διαφορά ποιότητας στις δύο ομάδες. Ο Πρίντεζης δεν είχε αντίπαλο να τον κοιτάξει στα μάτια, ο Παπανικολαου δίχως να εκβιάζει προσπάθειες, είχε πολύ θετική παρουσία, ο Χάντερ ήταν εξαιρετικός, ενώ ο Σπανούλης «πήρε ανάποδες» μετά την τάπα από τον Ραντόσεβιτς, ο οποίος έκανε το λάθος να τον κοιτάξει απειλητικά.

Η αντίδραση του αρχηγού

Αμέσως μετά, ο Σπανούλης πέτυχε ένα λέι-απ, οργάνωσε σωστά μια επίθεση που τελείωσε με πάσα του Πρίντεζη στον Χάντερ, έδωσε ακόμα μια ασίστ στον Αμερικανό και σημείωσε το τρίποντο που έγραψε το 63-69.

Ακολούθησε η μοναδική φάση στην οποία η Μπάμπεργκ στάθηκε τυχερή, με το τρίποντο του Τάις. Διότι, όπως ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια ανατρέπει τα ματς χάρη στην ικανότητα του, έτσι και οι Γερμανοί αξίζουν τα εύσημα για το come back τους. Δεν το έβαλαν κάτω και στο κρίσιμο σημείο, φανέρωσαν την προσωπικότητα και την διαύγεια μεγάλης ομάδας. Το σύστημα του Τρινκιέρι που οδήγησε στο νικητήριο καλάθι του Στρέλνιεκς «εκτελέσθηκε» άψογα.

Το φάουλ και το λάθος

Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, θα γίνει μεγάλο debate, αν έπρεπε ο Σφαιρόπουλος να κάνει φάουλ. Δική μας άποψη είναι πως όταν μια ομάδα βρίσκεται μπροστά με τρεις πόντους, είναι «έγκλημα» να μην κάνει φάουλ (έχοντας την ανάλογη προετοιμασία) στην τελευταία επίθεση του αντιπάλου της. Η πλειοψηφία των προπονητών του ΝΒΑ και κάποιοι Ευρωπαίοι διαφωνούν.

Όταν είναι μπροστά με δύο, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες του αγώνα και βάσει αυτών να παίρνει την απόφαση. Στην προκειμένη περίπτωση, θεωρούμε πως ο Έλληνας τεχνικός έπραξε σωστά που εμπιστεύτηκε την άμυνα του, αλλά υπέπεσε σε ένα λάθος.

Άφησε στο παρκέ τον Βασίλη Σπανούλη, με συνέπεια αυτός να «κολλήσει» στο πίσω σκριν του Τέις, να κοιτάξει τον Χάντερ για αλλαγή στο μαρκάρισμα κι εν τέλει να «φαει» το τρίποντο. Με δεδομένο πως ο Σφαιρόπουλος είχε τάιμ-άουτ, θα έπρεπε να τον είχε αντικαταστήσει με τον Χάκετ, ο οποίος είναι πολύ καλύτερος αμυντικός. Ο Ιταλόαμερικανός θα έπρεπε να είχε αγωνισθεί περισσότερο στην τελευταία περίοδο αντί του Μάντζαρη, καθώς ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τον Έλληνα πλέι-μέικερ.

Πλέον, όμως, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα. Πρέπει να βοηθήσει τον Ουόρικ να βελτιώσει τα τελειώματα του, γιατί ο Αμερικανός μπορεί να αποτελέσει ένα καλό μπακ απ του Χάντερ και να συνεχίσει το μεγάλο rotation του αγώνα με την Λαμποράλ, όταν επιστρέψουν υγιείς οι Λοτζέσκι-Στρόμπερι.

Σίγουρα οι πιθανότητες είναι εναντίον του, αλλά επ’ ουδενί δεν πρέπει να τον ξεγράψουμε. Γιατί έχει και τους παίκτες και το ειδικό βάρος να κάνει το 4/4. Λίγους πόντους σε μπόι και χέρια παραπάνω να είχε...