O ένας έμαθε, ο άλλος έπαθε
Ο Περάσοβιτς μετά τις σφαλιάρες σε Βαλένθια και Κροατία, διαφοροποίησε την αντιμετώπιση τους προς τους παίκτες του, ενώ ο Τζόρτζεβιτς δεν άκουσε το ήχο από το "καμπανάκι" και πλήρωσε τα λάθη του. Γράφει ο Ρήγας Δάρδαλης.
Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να επικεντρωθούμε στα σημεία ανωτερότητας της Λαμποράλ που την οδήγησαν στο Βερολίνο. Υπ’ αυτές που διαμορφώθηκαν μετά από την αποπομπή του Σάσα Τζόρτζεβιτς από τον Παναθηναϊκό, θα ήταν προτιμότερο να κάνουμε μια σύγκριση του με τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς και τον τρόπο που (δια)χειρίσθηκε ο Κροάτης την απόλυση του από την Βαλένθια, την περσινή σεζόν.
Το διπλό "κάζο" σε Βαλένθια και Κροατία
Ενώ, λοιπόν, το 2014 είχε πάρει το Eurocup (για να αναδειχθεί ακολούθως κορυφαίος προπονητής της διοργάνωσης) και είχε χάσει την πρόκριση στους τελικούς της ACB για μερικές λεπτομέρειες από την Μπαρτσελόνα, πέρσι μετά βίας, πρόλαβε να κάνει πρωτοχρονιά.
Οι "νυχτερίδες" τον "έκλαψαν" στις 22 Ιανουαρίου, καθώς οι σχέσεις του με τους παίκτες είχαν φθάσει στο απροχώρητο.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ντούαιτ Μπάικς, ο Αμερικανός γκαρντ που είχε αποκτηθεί με υπόδειξη του "Πέρας", ήθελε τόσο πολύ να φύγει από την Βαλένθια, που δεν ζήτησε την παραμικρή αποζημίωση και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων ένα εγγυημένο συμβόλαιο 800.000 δολαρίων, μόνο και μόνο για να μην συνεργάζεται μαζί του.
Σαν να μην έφθανε η απόλυση του από τον Ισπανικό σύλλογο, ήρθε η αποτυχία με την Εθνική Κροατίας στο Ευρωμπάσκετ. Εκεί ο Περάσοβιτς είχε χαλάσει τις σχέσεις του, όχι με τους παίκτες, αλλά με τους δημοσιογράφους, καθώς είχε επιβάλλει πολύ αυστηρούς όρους, στην επικοινωνία με τους διεθνείς. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι τον περίμεναν στην γωνία και το εξέφραζαν "ανοιχτά", καθώς με την πρώτη φάση του τουρνουά να γίνεται στην πατρίδα τους, αδυνατούσαν να κάνουν σωστά την δουλειά τους, εξ’ αιτίας των περιορισμών του Περάσοβιτς. Η "σφαλιάρα" από την Τσεχία, ίσως να τον "πόνεσε" λιγότερο από τα "χτυπήματα" που δέχθηκε μέσω του Τύπου, τις μέρες που ακολούθησαν...
Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΗ ΒΙΤΟΡΙΑ
Εντούτοις, η Λαμποράλ, μη έχοντας πολλές εναλλακτικές λύσεις, τον προσέλαβε, καθώς (δεν πρέπει να ξεχνάμε πως) είναι ένα πρόσωπο-σύμβολο στην ιστορία της. Η απόκτηση του Μπουρούση έφερε στο μυαλό όλων ένα πολύ απλό ερώτημα: "Πότε θα παίξουν μπουνιές";
Την ίδια στιγμή, είχε στο ρόστερ δύο "άσους", οι οποίοι ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για το σκοράρισμα, παρά να δημιουργούν για τους συμπαίκτες τους.
Το μίγμα, έμοιαζε σε κάθε περίπτωση εκρηκτικό...
Τι συνέβη; Ο Μπουρούσης στα 34 του κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και διατηρεί άριστη σχέση με τον Περάσοβιτς. Ο Τζέιμς και ο Άνταμς "σκότωσαν" τον Παναθηναϊκό, εκμεταλλευόμενοι την ελευθερία που τους έχει δώσει ο προπονητής τους.
Μην νομίζετε, βέβαια, ότι ο Κροάτης έχει... χαλαρώσει. Οι προπονήσεις του εξακολουθούν να είναι γεμάτες ένταση, όπως και οι παρατηρήσεις του στα λάθη των στελεχών του. Απλά κατάλαβε πλέον, ότι δεν μπορεί να είναι συνεχώς στο... κόκκινο κι έχει μάθει να δίνει και λίγο... καροτάκι στους παίκτες του.
Δεν άκουσε το "καμπανάκι"
Ο Τζόρτζεβιτς από την πλευρά του πιστώθηκε την σπουδαία επιτυχία της Εθνικής Σερβίας με το αργυρό στο Παγκόσμιο του 2014 που συνδυάστηκε με την "ωρίμανση" του Μίλος Τεόντοσιτς και το δυναμικό "comeback" του (τελειωμένου από τον Ίβκοβιτς) Μίρο Ραντούλιτσα.
Το καμπανάκι χτύπησε για πρώτη φορά στο Ευρωμπάσκετ, όταν οι "πλάβι" ηττήθηκαν στον ημιτελικό από την Λιθουανία που έπαιζε με μοναδικό πλέι-μέικερ τον σκόρερ Καλνιέτις, κι ως αποτέλεσμα περιορίσθηκαν στην τέταρτη θέση, αφού στον ημιτελικό "λογικά" ηττήθηκαν από την Γαλλία.
Φαίνεται πως η λέξη "πίεση" δεν υπάρχει στο μπασκετικό λεξιλόγιο του "Σάλε", ο οποίος για να κάνουμε την αναγωγή στη σειρά με την Λαμποράλ, δεν πίεσε ποτέ ούτε μια φορά τον Άνταμς και τον Τζέιμς. Στο τρίτο ματς δεν είδαμε μια απλή "παγίδα" για να φύγει επιτέλους η μπάλα από τα "μαγικά" χέρια του Άνταμς, ο οποίος ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπισθεί από έναν παίκτη. Ο Καλάθης (όπως και στο πρώτο ματς) απέτυχε, ο Διαμαντίδης όταν "άλλαξε" πάνω του μετά από PNR με τον Κορμπάτσο στην τελευταία περίοδο έφαγε τρίποντο, το ίδιο και ο Ελιοτ Ουίλιαμς.
ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ
Αυτό, όμως, ήταν ένα από τα πολλά πράγματα που δεν άλλαξε.
Ενώ μετά την ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα στο ΤΟΡ-16, ήταν σαφές πως βρίσκεται στο κατώφλι της εξόδου, λίγα πράγματα διαφοροποίησε με την έλευση των Ουίλιαμς, Χέινς και Χάντερ.
Ουσιαστικά προστέθηκε μόνο το παιχνίδι "ένας εναντίον ενός" του Ουίλιαμς. Για να είμαστε άδικοι δεν ξέρουμε αν ο Αμερικανός, μπορούσε να βοηθηθεί από τον Τζόρτζεβιτς ώστε να σκοράρει και με άλλους τρόπους, αλλά για παράδειγμα ένα σουτάκι από τον αγκώνα της ρακέτας, θα είχε την ευχέρεια να το βάλει, αν έβγαινε από ένα "play" με σκριν.
Οι "πράσινοι" ήταν προβλέψιμοι στην επίθεση, καθώς ο αντίπαλος ήξερε ότι η μπάλα, είτε θα πάει στα χέρια του Ραντούλιτσα στο λοου ποστ, είτε θα υπάρχει μια iso κατάσταση για τον Ουίλιαμς. Μαζί φυσικά με τα PNR των Καλάθη-Διαμαντίδη με τους ψηλούς.
Το επιτελείο του "Σάλε" με τους Μπίεντοφ-Μίνιτς-Παππά ήταν καλό και δούλευε πολλές ώρες στο ΟΑΚΑ.
Απλά ο Τζόρτζεβιτς, έδειξε πως όσο άφοβος ήταν ως παίκτης, άλλα τόσο άτολμος παρουσιάστηκε ως προπονητής του Παναθηναϊκού.
Ο Περάσοβιτς διαχειρίσθηκε άριστα το περιορισμένο υλικό, έχοντας συνεχώς τον ρυθμό, με εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και "κρυφό" πλέι-μέικερ τον Γιάννη Μπουρούση. Συν τοις άλλοις στο τρίτο ματς, πήρε βοήθειες από παίκτες που μέχρι πρότινος ήταν "παροπλισμένοι", όπως ο Κορμπάτσο και ο Πλάνινιτς.
Κακή διαχείριση του υλικού
Από την άλλη πλευρά, ο Τζόρτζεβιτς τα έκανε μαντάρα με το δικό του (πολύ πιο ποιοτικό) έμψυχο υλικό.
Πρώτα απ’ όλα, αντί να κοιτάξει το "δάσος", θόλωσε μπροστά στο "δέντρο" που ήταν να υπερασπιστεί με εγωιστικό τρόπο τις κακές επιλογές των Παύλοβιτς-Κούζμιτς.
Η χρησιμοποίηση του πρώτου στο δεύτερο ματς, στέρησε από τον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να πάρει το πολύτιμο "διπλό", ενώ η τοποθέτηση του Γιάνκοβιτς στον τρίτο αγώνα στην βασική πεντάδα επιβεβαίωσε ότι δεν είχε εκτιμήσει σωστά την κατάσταση.
Ο Κούζμιτς θα πει κανείς ότι προσπάθησε πολύ στα δύο τελευταία ματς και αυτό είναι η αλήθεια. Με αυτόν πίσω από τον (αμυντικά αδύναμο) Ραντούλιτσα, οι "πράσινοι" δεν είχαν καμία τύχη, όπως είχαμε τονίσει πριν την σειρά με τους Βάσκους.
Ο Βινς Χάντερ από την στιγμή που αποκτήθηκε, ήταν αναγκαίο να ριχτεί αμέσως στα βαθιά. Πολύ απλά διότι μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, έπρεπε να προσαρμοστεί στα άγνωστα για τον ίδιο δεδομένα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Αν ο Τζόρτζεβιτς ήθελε έναν παίκτη, για να μπαίνει μέσα στα τελευταία 40 δευτερόλεπτα της τρίτης (!) περιόδου και να παίζει τέλεια σε άμυνα κι επίθεση, έπρεπε να είχε πάρει έναν έμπειρο ρολίστα. Από έναν 22χρονο Αμερικανό που προέρχεται από το NBD δεν μπορούσε να έχει τέτοια απαίτηση...
Η εξέλιξη των πραγμάτων αποτελεί κρίμα τόσο για τον ίδιο, αφού αποτελεί μια σπουδαία φιγούρα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, όσο και για τον Παναθηναϊκό που δημιούργησε φέτος ένα δυνατό ρόστερ, ασύγκριτα βελτιωμένο σε σχέση με αυτό του 2015.
Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο επόμενος προπονητής και κυρίως ποιες διαφοροποιήσεις θα κάνει...
Photo Credits: Action Images
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
