Περισσότερα τα "γιατί" από τα "μπράβο"

Είναι δύσκολο, ενδεχομένως κι άδικο, να κρίνεις αυστηρά μια ομάδα που έχει γυρίσει ένα ματς και το έχει χάσει στην παράταση. Πολλώ δε όταν έχει κάνει αρκετά σωστά πράγματα κι έχει βελτιώσει σημαντικά την εικόνα της σε σχέση με το προηγούμενο. Ωστόσο η ευκαιρία που έχασε το βράδυ της Παρασκευής ο Παναθηναϊκός ήταν μοναδική και είναι αμφίβολο αν θα του ξαναπαρουσιαστεί ανάλογη στο υπόλοιπο της σειράς με την Λαμποράλ. Γι’ αυτό και θα σταθούμε περισσότερο στα "γιατί" που εκφράσαμε κατά την διάρκεια του αγώνα, παρά στα "μπράβο".

Αναξιοποίητη η ποσοτική υπεροχή

Κατ΄ αρχάς, γιατί δεν ασκήθηκε πίεση 40 λεπτών, στους μοναδικούς χειριστές της μπάλας για τους Βάσκους, τον Τζέιμς και τον Άνταμς; Οι "πράσινοι" υπερτερούν τόσο ποιοτικά, όσο και αριθμητικά απέναντι στην περιφέρεια των Ισπανών, οι οποίοι αγωνίζονταν χωρίς τους τραυματίες Κοσέρ και Χάνγκα!

Ο Τζόρτζεβιτς έπρεπε να δώσει εντολή για ασφυκτική πίεση, ώστε να "σκάσει" τους δύο Αμερικανούς, οι οποίοι "σκότωσαν" την ομάδα του. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι, ο Σέρβος δεν φταίει σε τίποτα, που ο Καλάθης ήταν κατώτερος των προσδοκιών και όχι μόνο δεν βοήθησε (ξανά) στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα έτρωγε το ένα τρίποντο μετά το άλλο από τον Άνταμς.

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΕ ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Γιατί ο Πάβλοβιτς θεωρείται ανώτερος αμυντικός του Γιάνκοβιτς και τοποθετείται πάνω στον Μπέρτανς; Είχαμε τονίσει πριν την έναρξη της σειράς ότι σε αυτό το σημείο της σεζόν, ο Τζόρτζεβιτς δεν μπορεί να σκέφτεται ποιος παίκτης θα είναι ευχαριστημένος και θα θυσιάσει οποιονδήποτε χρειαστεί στον βωμό του αποτελέσματος.

Χθες είδαμε να κάνει rotation στους γκαρντ του, όταν δεν έπρεπε και να εμπιστεύεται τον Πάβλοβιτς με οδυνηρές συνέπειες. Τα τρίποντα που έφαγε από τον Μπέρτανς και η τεχνική ποινή του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ήττα.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΦΕΛΝΤΕΪΝ

Γιατί ο Χέινς που και φιλότιμα προσπάθησε στην άμυνα πάνω στον Άνταμς και σπουδαία σουτ πέτυχε, ήταν εκτός αγώνα στην τελευταία περίοδο; Ιδίως από την στιγμή που ο Τζόρτζεβιτς ξεκάθαρα δεν εμπιστευόταν τον Τζέιμς Φελντέιν. Έχασε το δίποντο στο 37, τον απέσυρε. Ξανά το ίδιο στην παράταση: Περνάει στο παρκέ για μια φάση, κάνει μεταφορά της μπάλας και "καπάκι" επιστρέφει στον πάγκο. Αφού βλέπει ότι είναι εκτός ρυθμού γιατί παίρνει τέτοιο ρίσκο με τον Δομινικανό και χάνει την βοήθεια που θα του έδινε ο Χέινς;

Η ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΓΙΑ ΚΟΥΖΜΙΤΣ

Γιατί ο Χάντερ έχει καθηλωθεί στον πάγκο; Θα αντιτείνει κανείς ότι ο Κούζμιτς βοήθησε πολύ. Θα διαφωνήσουμε. Στην εναρκτήρια περίοδο ήταν όντως εξαιρετικός, παίζοντας υποδειγματική άμυνα πάνω στον Μπουρούση. Από κει και πέρα, όμως, όταν ο Βόσνιος ήταν στο παρκέ, η άμυνα του Παναθηναϊκού "έμπαζε". Από την αδύναμη πλευρά, δεν μπορούσε να κινηθεί, ενώ όποτε πήγαινε να τον βοηθήσει ο (σπουδαίος) Γκιστ, έμενε ελεύθερος ο Τιλί, ο οποίος έκανε μια από τις καλύτερες εφετινές του εμφανίσεις.

Θα μπορούσε ο "Σάλε" να επιλέξει ένα αθλητικό δίδυμο με τους Χάντερ-Γκιστ που θα του επέτρεπε να έχει περισσότερη ενέργεια και στις δύο άκρες του παρκέ. Η αν προτιμάτε θα "αναχαίτιζε" την ενέργεια του Τιλί, ο οποίος πήρε τέσσερα σημαντικά επιθετικά ριμπάουντ και συνάμα, έδωσε πολλές βοήθειες στην άμυνα.

ΤΟ "ΜΠΕΣ-ΒΓΕΣ" ΤΟΥ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ

Γιατί υπήρχε αυτό το συνεχές "μπες-βγες" του Γουίλιαμς που στο πρώτο μέρος φάνηκε να εκνευρίζει και τον ίδιο. Ο Αμερικανός είναι ένας παίκτης που βασίζεται στα αθλητικά του προσόντα και για να βρει ρυθμό, χρειάζεται χρόνο και προσπάθειες. Δεδομένης της αδυναμίας του στο σουτ και της ευχέρειας του σε iso (ένας εναντίον ενός) καταστάσεις, όλοι ξέρουν πως να τον αντιμετωπίσουν, πλην όμως αν βρει τα πατήματα του μέσα στο παιχνίδι, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Από την στιγμή που ο Φελντέιν είναι εκτός κλίματος, δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιηθεί αντί του Γουίλιαμς στην τελευταία περίοδο.

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ας δούμε τώρα και την άλλη όψη του νομίσματος. Ο Παναθηναϊκός είχε στο μεγαλύτερο διάστημα τον έλεγχο του ρυθμού και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους του να βγουν στο ανοικτό γήπεδο.

Παράλληλα "χτύπησε" πολύ σοφά στο λόου ποστ, σε δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς. Ο Διαμαντίδης έπαιξε φοβερά με πλάτη στο καλάθι, όπως και ο Τζέιμς Γκιστ. Ίσως ο τελευταίος θα έπρεπε να είχε πάρει περισσότερες επιθέσεις για να ποστάρει.

Και βέβαια, η τελευταία κατοχή της παράτασης, ήταν άριστη. Ο Ραντούλιτσα απομονώθηκε στο αριστερό μπλοκ με αντίπαλο τον Μπουρούση και επιχείρησε ένα σουτ υψηλών πιθανοτήτων. Η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι κι έτσι χάθηκε οριστικά το ματσάκι.

Προσοχή, όμως! Δεν χάθηκε η σειρά.

Τα "πράσινα" προτερήματα

Ο Παναθηναϊκός στο (κατάμεστο) ΟΑΚΑ, μπορεί να φέρει την σειρά στα ίσια. Πρώτον διότι διαθέτει έναν ηγέτη σαν τον Διαμαντίδη, για του οποίου τη χθεσινή εμφάνιση, δεν μπορεί να ειπωθεί το παραμικρό. Πολύ απλά διότι έχουν εξαντληθεί τα εγκωμιαστικά σχόλια...

Δεύτερον γιατί διαθέτει καλύτερο ρόστερ και σημαντικές του μονάδες, δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Ο Νικ Καλάθης είναι ένας παίκτης με δυνατή προσωπικότητα που δεν έχει κρυφτεί ποτέ (είτε με τον Παναθηναϊκό, είτε με την Εθνική) στα δύσκολα. Θεωρούμε πως στα δύο επόμενα ματς, η συνεισφορά του θα είναι απείρως μεγαλύτερη και στις δύο άκρες του παρκέ. Κάτι ανάλογο, θα συμβεί και με τον Ούιλιαμς.

Ασφαλώς η Λαμποράλ έχει το πάνω χέρι και αξίζει τα εύσημα για το (παλικαρίσιο) 2-0 που έχει πετύχει ως τώρα. Η πρόκριση, ωστόσο, είναι ακόμα "ανοιχτή"...

ΥΓ: Αληθινός διάλογος λίγο πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας:

-Λες να γίνει "βάλτο αγόρι μου";

-Μπα αποκλείεται θα κάνει φάουλ η Λαμποράλ.

Συμπέρασμα: Όσες φορές κι αν "φαει" τρίποντο η ομάδα που βρίσκεται μπροστά με τρεις και δεν κάνει φάουλ, η "ξεροκεφαλιά" των προπονητών δεν πρόκειται να αλλάξει.

Άλλωστε υπάρχει και πρόσφατο παράδειγμα προς τεκμηρίωση του αντιλόγου. Πριν δύο μέρες, η Λοκομοτίβ ούσα μπροστά με τρεις, επέλεξε την άμυνα, ο Αμπρίνες αστόχησε και οι Ρώσοι κέρδισαν το ματσάκι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Σχόλιο Σωτήρης Γεωργίου: Άξιος της τύχης του και του προπονητή του ο Παναθηναϊκός

Μπασκόνια - Παναθηναϊκός 82-78 παρ.