Σουτ και πίεση

Λίγα πράγματα άλλαξαν σε σχέση με το πρώτο ματς της Εθνικής στο Τορίνο. Σίγουρα η απόδοση της στο πρώτο μέρος απέναντι στο Μεξικό δεν ήταν καλή, αλλά αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία.

Το ζητούμενο είναι πως αρχής γενομένης από την Παρασκευή, θα πρέπει να διορθώσει συγκεκριμένες αδυναμίες της που είχαν φανεί από την πρεμιέρα, για να μπορέσει να πετύχει τον στόχο του Ρίο.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ

Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να είναι πιο αποτελεσματική στην άμυνα του Pick N Roll. Ο Κώστας Κουφός βγάζει οκτώ εκατομμύρια τον χρόνο στο ΝΒΑ, γιατί θεωρείται (και είναι) ένας καλός αμυντικός που περιορίζει τους αντιπάλους του και μαζεύει τα ριμπάουντ.

Απέναντι στο Μεξικό, έκανε ένα πολύ άσχημο ξεκίνημα, δεχόμενος συνεχόμενους πόντους από τον Κρουζ, κάτι που τον επηρέασε και στην επίθεση. Ο σέντερ των Κινγκς πρέπει να παίξει πιο δυναμικά, να χρησιμοποιήσει περισσότερο το κορμί και τα αθλητικά του προσόντα και να προκαλεί δέος με την παρουσία του. Μπορεί να μην το έχει δείξει, αλλά έχει την ικανότητα να εξελιχθεί σε game changer και πρέπει να το πιστέψει.

ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΟΥΤ

Από κει και πέρα, όταν πηγαίνει στον πάγκο, θα πρέπει οι παίκτες που βρίσκονται στην ζώνη του τριπόντου (καθώς «καθαροί» περιφερειακοί παίκτες υπάρχουν ελάχιστοι) να εκμεταλλεύονται τα ανοιχτά σουτ που δημιουργούνται από το παιχνίδι με πλάτη του Γιάννη Μπουρούση. Ο καλύτερος «επιθετικός» σέντερ της Ευρώπης δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί κατά μόνας και οι βοήθειες που πηγαίνουν πάνω του, οδηγούν σε πάσες του στην περιφέρεια. Είναι θεμελιώδες οι πάσες αυτές, να μετατρέπονται σε ασίστ…

Ο Παπαπέτρου, ο Μάντζαρης, ο Αθηναίου και ο Περπέρογλου, θα πρέπει να βάλουν τα τρίποντα, η να «σπάσουν» με τρίπλα την closeout άμυνα των αντιπάλων. Είναι γνωστό πως στο σύγχρονο μπάσκετ, το τρίποντο έχει εξελιχθεί σε κομβικό κομμάτι της τακτικής, αλλά είναι ακόμα πιο σημαντικό σε αυτή την Εθνική, λόγω του τρόπου με τον οποίο επιτίθεται όταν ο Μπουρούσης βρίσκεται εντός των τεσσάρων γραμμών.

Τα θετικά στοιχεία που προέκυψαν με αντίπαλο τους Λατίνους, εστιάζονται στην αύξηση του ποσοστού ευστοχίας στις βολές και στην μείωση των λαθών. Οι διεθνείς τα πήγαν πολύ καλά σε αυτές τις κατηγορίες και πρέπει να διατηρηθούν στα ίδια επίπεδα.

Η διαφορά των δύο Κροατών ηγετών

Οι Κροάτες παρουσιάζουν (και αυτοί) ένα ανανεωμένο πρόσωπο, στο οποίο ξεχωρίζουν δύο στελέχη τους. Ο ένας είναι ο Ντάριο Σάριτς, ο οποίος παίζει πλέον με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και έχει επωμισθεί τον ρόλο του ηγέτη. Μέχρι τώρα, πάντως, δεν μπορεί να πει κανείς ότι ανταποκρίνεται πλήρως. Έχει ορισμένες εντυπωσιακές εξάρσεις, οι οποίες απορρέουν από το πηγαίο ταλέντο του, αλλά οι επιλογές του δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη, ή αν προτιμάτε δεν προκαλούν φόβο. Το περιφερειακό του σουτ παραμένει αναξιόπιστο, τα τελειώματα στα ποσταρίσματα του δεν είναι εξαιρετικά και το παιχνίδι του με τρίπλα, είναι αντιμετωπίσιμο.

Από την άλλη πλευρά, ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς με την ως τώρα παρουσία του, προκαλεί «πονοκέφαλο». Στην επίθεση μπορεί να σκοράρει με όποιον τρόπο θέλει, ενώ ακόμα και στην άμυνα, έχει σημειώσει βελτίωση, καθώς δεν αποτελεί το «χωνί» του παρελθόντος. Ο Σίμον είναι ένας παίκτης που μπορεί να προστεθεί στην εξίσωση, αλλά από κει και πέρα οι υπόλοιποι, δεν μπορούν να παίξουν τον ρόλο του πρωταγωνιστή.

ΠΙΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΑΣΦΥΞΙΑΣ

Αν λάβει κανείς υπόψη πόσο ταλαιπωρημένος (ένεκα των τραυματισμών του) είναι ο Ρόκο Ούκιτς και πόσο μικρός (σε ειδικό και πραγματικό) μέγεθος είναι ο Ροκ Στίπτσεβιτς, μια λογική επιλογή, φαντάζει η ασφυκτική πίεση πάνω στην μπάλα. Με το Ιράν αριστεύσαμε, αλλά με το Μεξικό καθυστερήσαμε να την εφαρμόσουμε κι αυτό μας δημιούργησε πρόβλημα.

Την Παρασκευή θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε το μάκρος και τα νιάτα των παικτών μας, για να επιβάλλουμε με το «καλημέρα» τον ρυθμό μας. Αν το πετύχουμε, θα «πάρουμε» όχι μόνο τον αγωνιστικό, αλλά και τον ψυχολογικό έλεγχο, πράγμα που απέναντι σε μια ομάδα σαν την Κροατία, είναι εξίσου σημαντικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γεωργίου: Θέλει δουλειά στο σετ μπάσκετ

Μαγουλάς: Σουτ μέσα, καλάθι, χλατς