Τζο Τζόνσον: Ο παίκτης που δίχασε το NBA

Ο Ρήγας Δάρδαλης γράφει για τον... τετραπέρατο Τζο Τζόνσον, ο οποίος, δίχως να έχει κερδίσει κάτι σημαντικό στην καριέρα του, έχει καταφέρει να διχάσει τρεις ομάδες του ΝΒΑ, να βγάλει 200 εκατομμύρια δολάρια και στα 35 του να ετοιμάζεται για ακόμα ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.

Τζο Τζόνσον: Ο παίκτης που δίχασε το NBA

Ακόμα και στην Αμερική που τα πάντα μετρώνται με δολάρια (για να αφαιρεθούν ακολούθως τα taxes), υπάρχουν αθλητές που τα απαρνιόνται για χάρη της δόξας. Ως εκ τούτου, βλέπουμε συχνά παίκτες που βρίσκονται στα τελευταία τους να προτιμούν να αγωνισθούν σε μια διεκδικήτρια του τίτλου, από το να φουσκώσουν ακόμα περισσότερο τον τραπεζικό τους λογαριασμό, αγωνιζόμενοι σε μια ομάδα που αδυνατεί να φθάσει στην κορυφή.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά το ενδεικτικότερο όλων αποτελεί αυτό του Ντέιβιντ Ουέστ, ο οποίος το προηγούμενο καλοκαίρι, θυσίασε το εγγυημένο συμβόλαιο των 12 εκατομμυρίων δολαρίων των Πέισερς, στο βωμό της (διόλου εγγυημένης) ευκαιρίας να πάρει το πρωτάθλημα με τους Σπερς, οι οποίοι του δίνουν τον μίνιμουμ μισθό του 1,5 εκατομμυρίου. Κόντρα σε αυτό το ρεύμα, υπάρχει ένας παίκτης που έχει ασπαστεί το… σοφό δόγμα "το χρήμα εμίσησαν πολλοί, το πολύ χρήμα ουδείς"...

Ο Τζο Τζόνσον δίχως να έχει να επιδείξει καμία σημαντική επιτυχία στην καριέρα του στο ΝΒΑ, αλλά και στην Εθνική Αμερικής, έχει κερδίσει κοντά στα 200 εκατομμύρια δολάρια! Στα 35 του χρόνια, θα περίμενε κανείς πως θα ήθελε να κυνηγήσει με μεγαλύτερες αξιώσεις το πολυπόθητο δακτυλίδι, αλλά ο πάντα φειδωλός στα λόγια, Joe Jesus (όπως είναι το παρατσούκλι του), εξακολουθεί να είναι μεγάλος στις οικονομικές του απαιτήσεις.

Πριν εξηγήσουμε το σκεπτικό της υπογραφής του στο Μαϊάμι, ας κάνουμε μια αναδρομή στον διχασμό που συνηθίζει να προκαλεί ο συγκεκριμένος παίκτης, στις ομάδες που τον αποκτούν.

Η ρήξη με τους Σανς

Λίγοι θυμούνται πως ο "JJ" ξεκίνησε την καριέρα του στους Σέλτικς, οι οποίοι τον είχαν επιλέξει στην λοταρία του ντραφτ του 2001, αλλά μόλις στα μέσα της πρώτης του σεζόν, τον έστειλαν στο Φίνιξ ως συμπλήρωμα ανταλλαγής, για να ενισχύσουν την ποιότητα τους με τον (δυστυχώς καθηλωμένο εδώ και χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι) Ρόντνεϊ Ρότζερς και τον (πρωταθλητή Ευρώπης το 2007 με τον Παναθηναϊκό) Τόνι Ντελκ. Με την φανέλα των "Ήλιων" ο Τζόνσον άρχισε να "λάμπει" και στην τρίτη του σεζόν, ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την επέκταση του συμβολαίου του. Το καλοκαίρι του 2004, ζήτησε 50 εκατομμύρια δολάρια για πέντε χρόνια, ποσό που ο ιδιοκτήτης των Σανς, Ρόμπερτ Σάρβερ θεώρησε υπερβολικό για έναν 23χρονο, που ήταν μόλις ο τρίτος καλύτερος παίκτης της ομάδας του πίσω από τον Αμάρε Στανταμάιρ και τον Σον Μάριον. Παράλληλα ο Σάρβερ ήθελε να δει πως θα κυλήσει η συνεργασία του Τζόνσον με τον Στιβ Νας, τον οποίο μόλις είχε αποκτήσει πίσω από τους Μάβερικς.

Ευτυχώς για την ομάδα, αλλά ατυχώς γι αυτόν, οι δυο τους τα πήγαν περίφημα και οι Σανς έφθασαν το 2005 ως τους τελικούς της Δύσης, όπου αποκλείστηκαν από τους (μετέπειτα πρωταθλητές) Σπερς. Ο Τζόνσον ήταν καβάλα στο άλογο και αυτή την φορά δεν αρκέστηκε στα 50, αλλά ζήτησε 70 εκατομμύρια δολάρια! Ο Σάρβερ συνέχισε να του κάνει μικρότερες προτάσεις, καθώς ήξερε ότι μπορούσε να τον κρατήσει, με δεδομένο ότι ως restricted free agent, οι "Ηλιοι" είχαν το δικαίωμα να ματσάρουν οποιαδήποτε άλλη προσφορά.

Και πάλι, όμως, υπολόγισε λάθος, καθώς όταν ο Τζόνσον δέχθηκε πρόταση 70 εκατομμυρίων δολαρίων από τους Χοκς, απαίτησε από το Φίνιξ, να μην την ισοφαρίσει. Ο Σάρβερ βρέθηκε σε δύσκολη θέση, καθώς ο Νας και ο Αμάρε επιθυμούσαν την παραμονή του Τζόνσον, πλην όμως λόγω της ρήξης που είχε επέλθει στις διαπραγματεύσεις μαζί του, δεν μπορούσε να τον κρατήσει!

Ο διχασμός οδήγησε σε πενταετή "πόλεμο"

Ωστόσο, οι απαιτήσεις του Τζόνσον, δίχασαν και την επόμενη ομάδα του πριν καν πάει σε αυτή! Οι Χοκς άνηκαν σε ένα γκρουπ εννέα επιχειρηματιών, εκ των οποίων ο ένας θεώρησε υπερβολικό το ποσό που ζητούσε ο Joe Cool, αλλά και τα ανταλλάγματα που θα πρόσφερε η Ατλάντα στο Φίνιξ. Κι αυτό διότι για να "τσεπώσει" το 70άρι, θα έπρεπε τα "γεράκια" να "αδειάσουν" χώρο στο σάλαρι-καπ στέλνοντας στην έρημο της Αριζόνα τον Μπορίς Ντιό, μαζί με δύο ντραφτ πικ πρώτου γύρου και μια εξαίρεση του σάλαρι-καπ αξίας πέντε εκατομμυρίων δολαρίων.

Εν ολίγοις, οι Χοκς είχαν… κατεβάσει τα παντελόνια τους και ο Στιβ Μπέλκιν ο οποίος είχε το 30% της ομάδας, αρνήθηκε να το πράξει. Για να ολοκληρωθεί η ανταλλαγή, έπρεπε να δώσει την έγκριση του αφού ήταν ο εκπρόσωπος της Ατλάντα στο συμβούλιο ιδιοκτητών (board of governors) του ΝΒΑ, πράγμα που φυσικά δεν έκανε. Έτσι οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες στράφηκαν εναντίον του, ζητώντας από τον (τότε κομισάριο) Ντέιβιντ Στερν να του αφαιρέσει την ιδιότητα του εκπροσώπου των Χοκς. Ο Στερν πράγματι τον έβγαλε εκτός συμβουλίου, ο Μπέλκιν προσέφυγε νομικά σε δικαστήριο της Βοστώνης και ως αποτέλεσμα, ξεκίνησε ένας δικαστικός "πόλεμος" που κράτησε για πέντε ολόκληρα χρόνια! Εν τέλει οι δύο πλευρές έφθασαν σε συμβιβασμό το 2010, όταν τελικά εξαγοράστηκε το 30% του Μπέλκιν από τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες.

Limit up, μετά τη "γιούχα"

Ω της ειρωνείας την ίδια χρονιά, τελείωσε το συμβόλαιο των 70 εκατομμυρίων και σε αυτή την πενταετία ο Τζο Τζόνσον, το καλύτερο που πέτυχε ήταν να οδηγήσει την Ατλάντα ως τον δεύτερο γύρο των πλέι-οφ της Ανατολής, όπου μια φορά "καθαρίστηκε" με 4-0 από τους Καβαλίερς και άλλη μια από το Ορλάντο. Μάλιστα στην "σκούπα" του 2010, οι φίλαθλοι των Χοκς τον αποδοκίμασαν έντονα, θεωρώντας πως ήταν ο βασικός υπεύθυνος για την απογοητευτική έξοδο από την post season.

Εντούτοις η αγοραστική του αξία, όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά χτύπησε limit up, επειδή βρέθηκε στην ίδια φουρνιά free agent με τον Λεμπρόν Τζέιμς, τον Ντούειν Ούειντ, τον Κρις Μπος και τον (παλιό του συμπαίκτη στο Φίνιξ) Αμάρε Στάνταμαιρ. Οι τρεις πρώτοι πήγαν "πακέτο" στο Μαϊάμι, κι έτσι οι Μπουλς, οι Νικς και οι Νετς βρέθηκαν να πολιορκούν τον προικισμένο σκόρερ.

Έχοντας για ατζέντη έναν από τους καλύτερους διαπραγματευτές, τον (νυν συνιδιοκτήτη των Πίστονς) Αρν Τέλεμ της Wasserman Media, o Τζόνσον έγινε ο παίκτης με το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ιστορία του ΝΒΑ, υπογράφοντας για έξι χρόνια έναντι 124 εκατομμυρίων δολαρίων. Που; Μα φυσικά στην Ατλάντα, η οποία δεν μπορούσε να χάσει το… κελεπούρι.

Η θητεία του, όμως, στην Πολιτεία της Τζόρτζια μετά το δεύτερο ηγεμονικό συμβόλαιο δεν έμελλε να μακροημερεύσει. Ο Μιχαήλ Προχόροφ ήθελε το 2012 να κερδίσει… χθες μια θέση στα πλέι-οφ και είχε καταστήσει σαφές ότι δεν φειδόταν οικονομικών πόρων. Ο JJ ήταν ο άνθρωπος του… Οι Χοκς έχοντας νέο τζένεραλ μάνατζερ τον έμπειρο Ντάνι Φέρι, εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια κινδύνου του Ρώσου ιδιοκτήτη των Νετς και του "ξεφόρτωσαν" με μεγάλη προθυμία το συμβόλαιο του Τζόνσον.

Στο Μπρούκλιν έλαβε χώρα το γνωστό σκηνικό. Οι Νετς δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι καλύτερο από την πρόκριση στον δεύτερο γύρο της Ανατολής, ο Τζόνσον θεωρήθηκε υπερτιμημένος και ο τζένεραλ μάνατζερ που τον είχε αποκτήσει (Μπίλι Κινγκ) απολύθηκε από τον Προχόροφ, λίγο μετά την έλευση του 2016. Τότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την αποδέσμευση του...

Αμετακίνητος στις… αρχές του

Όποιος περίμενε, όμως, ότι ο Τζόνσον θα ήθελε να φύγει απεγνωσμένα από το Μπρούκλιν, θυσιάζοντας ένα μέρος από τα 22 εκατομμύρια δολάρια του φετινού του μισθού, για να υπογράψει με κάποια διεκδικήτρια του τίτλου, γελάστηκε οικτρά. Για να φθάσει σε συμφωνία για το buy out του, χάρισε ένα ελάχιστο ποσό στους Νέτς, το οποίο επί της ουσίας καλύφθηκε από το Μαϊάμι, που τον υπέγραψε μέχρι το τέλος της περιόδου.

Η επιλογή του, όμως, να γίνει κάτοικος Φλόριντα, δείχνει ότι o Joe Jesus είναι αμετακίνητος στις… αρχές του. Ενώ, λοιπόν, τον ήθελαν οι Σπερς, οι Θάντερ, οι Καβαλίερς και οι Ράπτορς, ο ίδιος προτίμησε τους Χιτ, γιατί σε αυτούς θα ξεκινούσε βασικός και θα είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Γνώριζε, άλλωστε, ότι είχαν χαθεί για όλη την σεζόν με τραυματισμούς ο Μπένο Ούντριχ και ο Τάιλερ Τζόνσον, ενώ ο Κρις Μπος λόγω του προβλήματος στα πνευμόνια του, ήταν (και παραμένει) άγνωστο πότε θα επέστρεφε. Άρα, το καλοκαίρι που μένει ελεύθερος, θα μπορεί να υπογράψει ένα συμβόλαιο, όχι για το μίνιμουμ, όπως οι περισσότεροι 35άρηδες, αλλά για ένα ποσό που μπορεί να είναι οκταψήφιο! Δηλαδή, για να μην σας κουράζουμε, να τσεπώνει από 10 εκατομμύρια και πάνω!

Μην ξεχνάτε ότι από τον Ιούλιο του 2016, το σάλαρι καπ εκτοξεύεται στα (τουλάχιστον) 90 εκατομμύρια δολάρια και αρκετές ομάδες, θα ήθελαν έναν έμπειρο σούτινγκ γκαρντ που μετράει 15,5 πόντους σε 32 λεπτά συμμετοχής με 62% στα τρίποντα, όπως είναι τα νούμερα του στο Μαϊάμι. Ξέρετε πολλούς καλύτερους;

Να περάσει από το ταμείο ο κύριος Τζόνσον…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ένα... σουτ πριν το stardom

News 24/7

24MEDIA NETWORK