Dream Team ή κοινή θνητή;

Οι εμφανίσεις της περίφημης Dream Team, η οποία σημειωτέον είχε χάσει από την Εθνική μας το 2006 στην Ιαπωνία, προβληματίζουν τους ειδικούς του μπάσκετ, τους αθλητές και τους προπονητές για το κατά πόσο έχει κλείσει η ψαλίδα αμερικάνικου και ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αφορμή γι'αυτό στάθηκε και η είσοδος δεκάδων ευρωπαίων παικτών στο ΝΒΑ χωρίς να εχουν κάνει και κάτι ιδιαίτερο στην ήπειρό μας.

Η εικόνα της Dream Team κόντρα στην Αυστραλία και τη Σερβία έδειξε ότι μια ήττα σοκ δεν βρίσκεται πολύ μακριά. Η Ισπανία, η Dream Team της Ευρώπης, πάλεψε στα ίσια στο Λονδίνο και έχασε στον τελικό με 107-100. Οι Αμερικανοί μετά το σοκ από την Ελλάδα, κατεβάζουν την καλύτερη δυνατή ομάδα, η οποία όμως δεν μοιάζει άτρωτη. Ρίχνοντας μια ματιά στα συμβόλαια των παικτών και την αξία του ρόστερ, θα περίμενε κανείς να βλέπει 50άρες!

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, το φτηνότερο συμβόλαιο που έχει παίκτης από το ρόστερ της Dream Team που αγωνίζεται στο NBA είναι σχεδόν 15 φορές μεγαλύτερο από τα καλά συμβόλαια -πλην ΝΒΑ- των παικτών των αντιπάλων τους...

Είναι Dream Team φέτος;

Είναι λοιπόν Dream Team η φετινή ομάδα που κατέβηκε στο Ρίο; Ασφαλώς και είναι. Αν αφαιρέσουμε τους Λεμπρόν, Κάρι και Γουέστμπρουκ, οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλες μεγάλες απουσίες. Ναι μεν απουσιάζουν και οι Χάρντεν, Ρόουζ, Γκρίφιν, Πολ, Γουέιντ και μερικοί ακόμη πολύ καλοί παίκτες, ωστόσο οι περισσότεροι έρχονται από τραυματισμούς, με μέτρια σεζόν και μεγάλωσαν ή δεν χωράνε και στο ρόστερ. Συνεπώς ας μην βιαζόμαστε και λέμε πως δεν είναι ομαδάρα η φετινή Dream Team.

Δεν έχει τον Γουέστμπρουκ αλλά έχει τον Ίρβινγκ που έκανε απίστευτους τελικούς με το Κλίβελαντ. Δεν έχει τον βασιλιά Λεμπρόν αλλά έχει τον Καρμέλο Άντονι που θα ήταν σταρ σε οποιαδήποτε ομάδα. Δεν έχει τον Κάρι αλλά έχει το alter ego του, τον επίσης μπόμπερ, Τόμπσον. Και έχει και τον εξαιρετικό Λόουρι.

Στο "2" έχει τον "βομβιστή" από το τρίποντο Τόμπσον και τον εξαιρετικό ΝτεΡοζάν με το συμβόλαιο των 100 εκατομμυρίων. Στο 3άρι γίνεται... μάχη με τον Καρμέλο να είναι ο απόλυτος σταρ, πίσω τον πολύτιμο Πολ Τζορτζ. Κοντά σε αυτούς έρχεται και ο κορυφαίος του Σικάγο, ο σκόρερ Μπάτλερ. Στο "4"ο απίστευτος Ντουράντ και ο αθόρυβος αλλά από τους κορυφαίους στο ΝΒΑ στην θέση, Γκριν. Και στο σέντερ ο ιδιόρρυθμος αλλά εξαιρετικά ταλαντούχος Κάζινς και ο άτεχνος αλλά δυναμικός Τζόρνταν. Σε μια θέση που στο ΝΒΑ πλέον δεν βλέπουμε σπουδαία ονόματα και παίκτες. Και 12ος ο ρολίστας Μπαρνς.

Μιλάμε για υπερομάδα βάση ρόστερ, ονομάτων και αξίας. Παρόλα αυτά αυτή η ομάδα δεν δείχνει ανίκητη. Η Αυστραλία πάλεψε στα ίσα μέχρι τέλους και το τελικό -10 την αδικεί. Η Σερβία από το -18 στο δεκάλεπτο επέστρεψε και έχασε το σουτ της ισοφάρισης στο τέλος. Μια Σερβία που είχε χάσει από τη Γαλλία και την Αυστραλία και μάλιστα με 15 πόντους.

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Γιατί λοιπόν η Dream Team δείχνει κοινή θνητή, δεν είναι αχτύπητη και μπορεί να χάσει το χρυσό, γεγονός που δεν έγινε καλά καλά δεκτό από τις στοιχηματικές εταιρείες; Όλα γίνονται, αν και εκτιμώ ότι κάτι λείπει από τις άλλες ομάδες για το "μπαμ" κι ας είναι χειρότερη η φετινή Dream Team από άλλες βάση απόδοσης.

Η φετινή ομάδα δείχνει ανέτοιμη και ασύνδετη. Είναι φανερό ότι η τακτική στην άμυνα και οι μορφές ζώνης ή και καθαρές ζώνες δυσκολεύουν τους Αμερικανούς στην επίθεση. Δεν είναι άλλωστε όλοι... Τζόρνταν να τους περνάνε από πάνω. Οι ΗΠΑ στο ανοιχτό γήπεδο δεν έχουν αντίπαλο αλλά αν δεν τρέξουν είναι μια κανονική ομάδα που ψάχνει τις ατομικές προσπάθειες στην επίθεση στο σετ μπάσκετ.

Ο Τόμπσον είναι εκτός φόρμας με μόλις 3 πόντους και λείπει το μακρινό σουτ που ανοίγει σκορ και άμυνες. Οι Αμερικανοί, με εξαίρεση τα 9 τρίποντα του Καρμέλο στο ματς με την Αυστραλία, δεν έχουν το απαιτούμενο - για την κλάση τους - μακρινό σουτ και τρίποντο.

Το μεγάλο τους πρόβλημα είναι και πάλι η έλλειψη ομοιογένειας αλλά και η έλλειψη προσαρμοστικότητας στους κανόνες με τους οποίους δεν έχουν μάθει να παίζουν. Πρόβλημα έχουν όμως και στην άμυνα καθώς δεν δείχνουν τον απαραίτητο - ακόμα τουλάχιστον - ζήλο και έχουν πολλά τρωτά σημεία και αδυναμίες, ατομικές και συνολικές. Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση τα κορμιά τους δεν έχουν και πολλούς καλούς αμυντικούς.

Παράλληλα έχουν πρόβλημα και στον σέντερ που λείπουν οι παλιοί παικταράδες των 30 πόντων με πλάτη. Στη συγκεκριμένη θέση υπάρχει σχετική έλλειψη και στο ΝΒΑ, γι'αυτό και μαζεύουν κάθε ψηλό παιδί από την Ευρώπη. Ο Κάζινς είναι ιδιόρρυθμος και ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο και ο Σιζέφσκι αναζητά την κατάλληλη χημεία με χαμηλότερα σχήματα και να μάθει η ομάδα του να παίζει πιο σκεπτόμενο μπάσκετ στο πέντε εναντίον πέντε.

Η ψαλίδα κλείνει αλλά...

Η ψαλίδα κλείνει αλλά η διαφορά κλάσης παραμένει μεγάλη. Όσο οι ευρωπαϊκές ομάδες έχουν πρωταγωνιστές στο ΝΒΑ, η ψαλίδα θα κλείνει ακόμα περισσότερο. Ατομικά οι παίκτες του ΝΒΑ είναι σε συντριπτικό ποσοστό σε άλλο επίπεδο, αλλά το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και παίζει ρόλο και η τακτική και η χημεία. Εδώ υπερτερούν οι ευρωπαϊκές ομάδες.

Η Dream Team δεν τρομάζει αν και βρίσκεται σε άλλο επίπεδο και σιγά σιγά οι Ευρωπαίοι πλησιάζουν. Δεν αποκλείεται να δούμε μια ήττα τους αν και οι ανταγωνιστές τους έχουν απουσίες και κάτι τους λείπει. Θεωρώ όμως ότι μόλις οι ΗΠΑ βγάλουν το "εγώ" του και βρουν τη χημεία που τους λείπει δεν θα έχουν πρόβλημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Τα... χρειάστηκαν κόντρα στους Σέρβους οι ΗΠΑ