O αναλυτικός απολογισμός της φετινής Ευρωλίγκα

Ολη η εφετινή Ευρωλίγκα στο πιάτο σας! Το πολύ επιτυχημένο φορμάτ που όμως θα πρέπει να διευρυνθεί, οι ομάδες που έκαναν τη διαφορά και πέτυχαν τους στόχους τους, οι εκπλήξεις που έβγαλαν γλώσσα στα φαβορί και οι προπονητές που αποδείχθηκαν καθοριστικοί. Αναλύει ο Σωτήρης Γεωργίου.

O αναλυτικός απολογισμός της φετινής Ευρωλίγκα

Η φετινή Ευρωλίγκα ήταν η καλύτερη όλων των εποχών κατά γενική ομολογία. Οι ομάδες έδωσαν τη μάχη τους για τα πλέι οφ και την τετράδα που οδηγεί στο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, μέχρι τέλους. Αδιάφοροι υπήρχαν αλλά δεν τα παράτησαν. Ήταν ένα κανονικό πρωτάθλημα που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον και έδειξε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος διεξαγωγής για να μην υπάρχουν αδιάφορα παιχνίδια και ομάδες που θα κάνουν συντήρηση στην 1η φάση ειδικά αν έχουν μια ατυχία με τραυματισμούς στην 2η κρίσιμη φάση θα μένουν και εκτός (βλέπε παλιότερα Ολυμπιακό).

Κάποιοι θα υποστηρίξουν την άποψη ότι υπήρχαν ομάδες αδιάφορες από τον 2ο γύρο και μετά αλλά από την άλλη μιλάμε για μεγάλα ονόματα που παίζουν για τη φανέλα. Η παραπαίουσα Μακάμπι πχ δεν έκανε το μπαμ στην Τουρκία με την Φενέρ και έστειλε το πλεονέκτημα έδρας στην Αθήνα και τον Παναθηναϊκό; Ή η Γαλατά δεν κέρδισε ολόκληρη Ρεάλ και Ολυμπιακό στο ΣΕΦ; Δεν μιλάμε καν για Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις που έπαιζαν κάθε παιχνίδι τους σαν να είναι τελικός. Ακόμα και η ουραγός Ουνίξ Καζάν λίγο έλειψε να στερήσει το πλεονέκτημα του ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ χάνοντας στο τελευταίο σουτ με τρίποντο. Συνολικά υπάρχει αίσθηση δικαίου για την τελική εξέλιξη ενώ είδαμε ωραία παιχνίδια με ανατροπές και εκπλήξεις.

ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ ΑΛΑ ΝΒΑ

Η Ευρωλίγκα αλλάζει σε όλα τα επίπεδα και είναι φανερό ότι πλησιάζει στο ΝΒΑ. Ακόμα και οι 5 διπλές αγωνιστικές που είχαμε δύο αναμετρήσεις με καπάκι παιχνίδια μέσα στην εβδομάδα, αυτό δείχνουν. Οι συνεχόμενοι αγώνες και τα υψηλά σκορ. Οι ομάδες δείχνουν μια έφεση στο σκοράρισμα πλέον και είναι σε μεγάλο βαθμό αμερικάνικες.

Αυτό το γεγονός αυξάνει το θέαμα, το σκορ και ευνοεί τις ανατροπές και τις εκπλήξεις αφού και η τελευταία ομάδα με 3-4 καλούς Αμερικανούς στη μέρα της μπορεί να κερδίσει οπουδήποτε. Η μεγαλύτερη στροφή έρχεται από την ΤΣΣΚΑ που με τον Ιτούδη στον πάγκο είναι ομάδα του σκορ μαζί με τη Ρεάλ αφού αμφότερες έχουν τις καλύτερες επιθέσεις. Και άλλες ομάδες όπως η Μπασκόνια, η Εφές, η Νταρουσάφακα και ακόμα και η Φενέρμπαχτσε στηρίζονται στο σκοράρισμα. Αυτό οφείλεται στην έντονη αμερικακανοποίηση των ρόστερ, ειδικά στις περιφερειές τους μιας και οι καλοί Ευρωπαίοι γκαρντ που παίζουν πιο σκεπτόμενο μπάσκετ μετακομίζουν πια άμεσα και από πολύ νωρίς στο ΝΒΑ.

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ

Παρόλα αυτά η Ευρωλίγκα πρέπει να βρει λύσεις σε μερικά θέματα. Για παράδειγμα, να εξασφαλίσει μεγαλύτερο κίνητρο για τις τελευταίες ομάδες. Να έβαζε πχ τον υποβιβασμό των ομάδων στο τραπέζι. Πχ οι δύο τελευταίοι, για να είναι όλοι αναγκασμένοι να έχουν μεγαλύτερο κίνητρο μέχρι τέλους, να στερούνται το δικαίωμα συμμετοχής τον επόμενο χρόνο ακόμα και αν έχουν συμβόλαιο.

Ακόμα, η διεύρυνση της διοργάνωσης. Αν είναι να έρχεται πχ μόνο ο νικητής του Γιούροκαπ, δεν υπάρχουν κίνητρα για επενδύσεις από τις άλλες ομάδες (πχ στα μέρη μας από ΑΕΚ και Άρη) και έτσι το προϊόν κινδυνεύει να τελματώσει.

Θα έπρεπε πχ να πάνε σε 18 ή 20 οι ομάδες. Αυτό αποφασίστηκε πάντως ήδη. Καλό θα είναι να γίνεται με τρόπο που θα έχει να κάνει και με πρωταθλήματα και μέσω του Γιούροκαπ. Πχ σε κάποια μεγάλα πρωταθλήματα να παίρνουν το μπόνους οι ομάδες που πήραν τον τίτλο ή τερμάτισαν πίσω απ όσους έχουν συμβόλαιο.Ή να πηγαίνουν 2 ή 3 από το Γιούροκαπ ή να έχουμε πριν το τζάμπολ της Ευρωλίγκα προκριματικά όπως στο Τσάμπιονς Λιγκ κάποιων από αυτές τις ομάδες που είχαν διακριθεί και ήταν στο προθάλαμο της συμμετοχής τους.

ΚΟΠΩΣΗ-ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ

Ενα μεγάλο θέμα που συζητήθηκε φέτος είναι η κούραση των ομάδων και οι συχνοί και πολλοί τραυματισμοί. Νομίζω όμως ότι η διοργανώτρια αφενός δεν έχει καμία ευθύνη και αφετέρου δεν έχει και λόγο να ασχοληθεί. Οι ομάδες είναι για να παίζουν και στο ΝΒΑ παίζουν κάθε μέρα.

Βέβαια επειδή έχουμε και τις Εθνικές ομάδες εδώ θα έπρεπε να φτιαχτεί καλύτερα το καλεντάρι, πρόκειται όμως για θέμα που παραμένει ανοιχτό. Για μένα θα έπρεπε να διπλασιαστούν κιόλας οι διπλές αγωνιστικές και οι ομάδες που έχουν συμβόλαια να κάνουν συντήρηση -έχοντας άλλωστε μεγάλα ρόστερ-στις λίγκες τους αφού έτσι και αλλιώς μπορούν να περιμένουν τα πλέι οφ αν έχουν μείνει πίσω. Ετσι θα προσδώσουν και μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις εγχώριες διοργανώσεις.

Για παράδειγμα αν τερμάτιζε 3ος ή 4ος ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός ή και οι δύο μαζί και η Ρεάλ 4η και το Μιλάνο και η ΤΣΣΚΑ 3οι,δεν έχουν την δυνατότητα να πάρουν τον τίτλο στα πλέι οφ έχοντας άλλωστε εξασφαλισμένο συμβόλαιο στην Ευρωλίγκα;

Οι τραυματισμοί είναι μέρος του παιχνιδιού και οι ομάδες είναι υποχρεωμένες να διαφοροποιήσουν την φιλοσοφία τους. Το μότο "δυνατές προπονήσεις και ένα καλό παιχνίδι την εβδομάδα ή δύο με την Ευρώπη" πρέπει να αλλάξει.

Η προετοιμασία πρέπει να κάνει τη δουλειά όλης της σεζόν στην αρχή και οι ομάδες να κάνουν συντήρηση πια και τακτική παίζοντας και 3 αγώνες την εβδομάδα για 5-6 μήνες.Σαφώς και θα υπάρχουν τραυματισμοί αλλά δεν υπήρχαν και παλαιότερα; Και στο ΝΒΑ που παίζουν κάθε μέρα πχ τι πρέπει να λένε; Από την μια να γίνουμε ΝΒΑ αλλά από την άλλη μην κουράζονται και τραυματίζονται οι παίκτες; Μα γι' αυτό είστε οι καλύτεροι και έχετε τόσο γεμάτα ρόστερ και όπως και στο ΝΒΑ μπορείτε να ξεκουράζετε τους αστέρες στις εγχώριες διοργανώσεις και στα εύκολα παιχνίδια της Ευρωλίγκα.

ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ είναι οι παραδοσιακές δυνάμεις που ξέραμε εξ αρχής ότι είναι τα μεγάλα φαβορί και δικαίως πήραν την πρώτη δυάδα των θέσεων. Εδώ έγινε και μία μίνι έκπληξη. Πολλοί περίμεναν ότι η ΤΣΣΚΑ θα κάνει μόνο 2-3 ήττες και όποτε θέλει μάλιστα. Μεγάλο λάθος που το είχαμε επισημάνει πολύ νωρίς. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του Ιτούδη δεν είναι αχτύπητη, αντιθέτως έχει αδυναμίες. Μια ομάδα που δέχεται 79.5 μ.ο ,έχει τρωτά σημεία και όταν δεν τραβήξει η τρομερή της επίθεση, θα πάθει την ζημιά.

Ετσι η "αρκούδα" έγραψε 8 ήττες και είχε και ματς που ...απέδρασε όπως στο Μπάμπεργκ με τη βοήθεια της διαιτησίας. Η άμυνα, η έλλειψη καλής φροντ λάιν-για το επιπεδό της και η εξάρτηση σε μεγάλο βαθμό από τον Τεόντοσιτς παίζουν το ρόλο τους έτσι ώστε η ΤΣΣΚΑ να μην τρομάζει πλέον.

Η Ρεάλ έχει πιο γεμάτο μάλιστα ρόστερ αλλά και αυτή θέλει καλύτερο κοουτσάρισμα για τη διάρκεια μιας και πήρε πολλά παιχνίδια με τη φανέλα και την ατομική κλάση κάποιων παικτών της.

ΟΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Οι ελληνικές ομάδες είχαν μπάτζετ 2ης αξίας (στα 7-9εκ) και με τη λογική αυτή ο στόχος των πλέι οφ αρχικά θεωρούνταν ως επιτυχία. Στην πορεία προέκυψε και το πιθανό πλεονέκτημα της έδρας που μάλιστα το πήραν αμφότερες, ο Ολυμπιακός 3 αγωνιστικές πριν το τέλος.

Όπως έχουμε πει όμως οι ελληνικές ομάδες έχουν χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν οι περισσότερες άλλες ομάδες. Τεχνογνωσία, εμπειρία, φανέλα, έδρα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Έλληνες της Ευρωλίγκα είναι τεχνοκράτες μιας και ξέρουν να στήνουν ομάδες από την αρχή της σεζόν με λιγότερα χρήματα στον προϋπολογισμό τους, λειτουργούν σαν ομάδες ενσωματώνοντας στο μηχανισμό τους κάθε νέο και ξέρουν να διαχειρίζονται καλύτερα απ όλους τις κακοτοπιές και τις άσχημες περιόδους και να έχουν ..."αυγά" για τις απαραίτητες μεγάλες νίκες.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

Δύο και ένας εδώ. Η Φενέρμπαχτσε είναι απογοήτευση μέχρι τώρα αλλά όλα είναι ανοιχτά ακόμα μπροστά της. Η πανάκριβη ομάδα του Ομπράντοβιτς και του Σλούκα έχασε αν και ήθελε ακόμα και πρωτιά και το πλεονέκτημα της έδρας. Κακό μπάσκετ, παίζει με το ένστικτο. "Πήρε" κακές ήττες στην έδρα της όπως από Καζάν και Μακάμπι (συνολικά 4), ήττες σε έδρες όπως το Βελιγράδι που έπρεπε να περνά μόνο με το μπάτζετ (2.5 έναντι 25εκ!), συντριβές όπως στην Μπασκόνια (86-52), διπλή ήττα από τη φίλη και συμπολίτισσα σταχτοπούτα Νταρουσάφακα.

Βέβαια, έστω και με μειονέκτημα, βρίσκεται στα πλέι οφ και μπορεί να σώσει την παρτίδα. Οι μεγάλες απογοητεύσεις όμως είναι δύο ομάδες που έχουμε συνηθίσει στα Final Four και δεν είναι άλλες από την Μπαρτσελόνα και Μακάμπι. Και η πρώτη μας ..πονά καθώς έχει και Έλληνα προπονητή (Μπαρτζώκα).

Η Μπάρτσα είχε πολλούς τραυματισμούς, στήθηκε λάθος καθώς ο Μπαρτζώκας άργησε να συμφωνήσει λόγω της καθυστέρησης των Ισπανών και έχασε παίκτες κλειδιά που θα είχε πάρει(Σίνγκλετον-Ράντολφ). Η ομάδα του ξεκίνησε άσχημα και μπήκε σε μια δίνη από την οποία δεν βγήκε ποτέ.Σε παραπαίουσα κατάσταση, αποκλείστηκε νωρίς και τα λευκά μαντηλάκια στις κερκίδες του "Παλάου Μπλαουγκράνα" βγήκαν φέτος προς όλους πολλές φορές.

Η ιστορική Μακάμπι, πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Μιλάνο το 2014, έριξε χρήμα με συμβόλαια 5εκ μαζί σε Γκάουντλοκ και Ουίμς, δύο δεινούς σκόρερ, αλλά δεν έγινε ομάδα ποτέ. Ξεκίνησε στον πάγκο με τον Εντελστάιν που δεν είναι προπονητής με ειδικό βάρος για τέτοια ομάδα. Υπήρξε έτσι γκρίνια και ήρθαν κακές ήττες. Αποκλείστηκε από τον 1ο γύρο, άλλαξε 3 κόουτς(!), παλεύει να μπει στα πλέι οφ της λίγκας της που είναι μόνιμη πρωταθλήτρια και έκλεισε τη σεζόν παραπατώντας έχοντας και απώλειες σε έμψυχο υλικό.

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ

Ομάδες που πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο και πλησιάζουν ακόμα και στο Final Four έδωσαν και φέτος δυναμικό παρών.Στο "κλαμπ" αυτό μπάινουν φυσικά η Μπασκόνια που αν και το καλοκαίρι άλλαξε τα πάντα και δεν της βγήκε η μεγάλη μεταγραφή του ΝΒΑερ Μπαρνιάνι λίγο έλειψε να πάρει και το πλεονέκτημα της έδρας. Κέρδισε δύο φορές την Φενέρ (και με 35π στην Βιτόρια), κέρδισε την ΤΣΣΚΑ αλλά και τη Ρεάλ μέσα στην Μαδρίτη!

Η άλλη ομάδα είναι η πάντα με ακριβό ρόστερ αλλά και λούζερ Εφές που "έτρεξε" τρομερό δεύτερο γύρο κάνοντας 8/9 πριν το φινάλε. Στο "κλαμπ" μπαίνει και η ακριβή σταχτοπούτα Νταρουσάφακα.

ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ

Λόγω και του επίκαιρου Survivor οι ομάδες-μαχητές είναι πάντα στις αγαπημένες μας. Αυτές είναι ομάδες που χαίρονται το παιχνίδι τους αν και έχουν μικρά μπάτζετ και ταβάνι στις φιλοδοξίες τους. Είναι όμως σε ρόλο ρυθμιστή κάνοντας πολλές ζημιές και αγγίζοντας την επιτυχία ενίοτε.

Οι ομάδες αυτές είναι η Μπάμπεργκ του Ζήση με την εξαιρετική δουλειά του Τρινκέρι που έχασε 6-7 παιχνίδια στο πόντο και έκανε και μεγάλες νίκες όπως με τον Ολυμπιακό.

Η Ζαλγκίρις του Σάρας που έφτασε 2-3 αγωνιστικές πριν το τέλος να αγγίζει το θαύμα της πρόκρισης στα πλέι οφ. Μάλιστα έκανε 8 διπλά αν και δεν έχει Αμερικανούς. Και κλασικά ο Ερυθρός Αστέρας που είναι ο ορισμός του "κλαμπ" αυτού με τη σκληρή έδρα και τον τσαμπουκά στο παιχνίδι του.

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Το τουρκικό μπάσκετ ρίχνει πολύ χρήμα και δικαιώνεται, τουλάχιστον ως προς την πορεία, αλλά όχι ως προς τις κούπες και τις πολλές συμμετοχές στα Final Four. Εφέτος είχαμε 4 τουρκικές ομάδες και οι 3 πήγαν στα πλέι οφ(μόνο η Γαλατά αποκλείστηκε). Η Φενέρ με τον κόσμο και το όνομα αλλά και τα λεφτά και τον Ομπράντοβιτς.Η Εφές που πάντα είναι μια ακριβή ομάδα και η σταχτοπούτα φέτος Νταρουσάφακα με τον Μπλατ στον πάγκο και ένα εξίσου ακριβό ρόστερ.

ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ

Αν και η Ευρωλίγκα έχει αμερικανοποιηθεί, υπάρχουν ομάδες που επιμένουν ευρωπαϊκά και δεν δίνουν τα κλειδιά στους Αμερικανούς παίζοντας πολύ ευρωπαϊκό και σκεπτόμενο μπάσκετ. Ο λόγος κυρίως για τη Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που άγγιξε τα πλέι οφ χωρίς να έχει Αμερικανούς και με το μπάτζετ της να είναι κοντά στα 2,5εκ.

Αλλά και ο Ερυθρός Αστέρας με τη σκληρότερη έδρα με 20000 κόσμο στη διοργάνωση ο οποίος είχε την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης χάνοντας την οκτάδα στο τελευταίο παιχνίδι. Επίσης είχε μόλις έναν ή δύο (ανάλογα την περίοδο) Αμερικανούς. Κοντά βάζουμε και την Μπάμπεργκ του κόουτς Τρινκέρι που παίζει πολύ σαν ομάδα του προπονητή χωρίς να έχει άμεση εξάρτηση από τους Αμερικανούς της.

ΤΑ ΦΡΟΥΡΙΑ

Τρεις ομάδες είχαν έδρες φρούρια αν και καμία δεν κράτησε το αήττητο. Ο Παναθηναϊκός έχασε μόνο από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και ας χρειάστηκε το τελευταίο σουτ σε πολλά παιχνίδια, αλλά γι' αυτό παίζει ρόλο η έδρα! Η ΤΣΣΚΑ έχασε μόνο από την Φενέρμπαχτσε στην παράταση στην Μόσχα και η Ρεάλ στην Μαδρίτη έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο μόνο από την Μπασκόνια και νωρίς νωρίς μάλιστα.

Ο Ολυμπιακός είχε 4 ήττες και κακές μάλιστα (λογικά με ΤΣΣΚΑ -Ρεάλ) και συνολικά μετά τους 3 καμία ομάδα δεν έχει λιγότερες από 4 ήττες σπίτι της.

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ

Σε αυτή την πολύ δύσκολη φετινή σεζόν, λίγοι προπονητές ξεχώρισαν. Η δουλειά του νέου Σάρας στην Ζαλγκίρις των 2,5εκ, χωρίς Αμερικανούς και με 8 διπλά τον φέρνει στη λίστα των κορυφαίων με το καλημέρα.

Κοντά του η τρομερή δουλειά και φέτος του Μαυροβούνιου Ράντονιτς στο Βελιγράδι με ανάλογες με την Ζαλγκίρις συνθήκες και παρουσιάζοντας την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης. Θετικός βαθμός για τον Τρινκέρι στην Μπάμπεργκ που ήταν και πολύ άτυχος.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος οδήγησε τον Ολυμπιακό στο πλεονέκτημα της έδρας και καθιερώνεται στην πρώτη γραμμή δικαίως. Ο Τσάβι Πασκουάλ βοήθησε να πάει με πλεονέκτημα μάλιστα ο Παναθηναϊκός στην οκτάδα ενώ ανέλαβε ένα μήνα μετά το τζάμπολ και ασφαλώς πιστώνεται μέρος της επιτυχίας.

Ο Ιτούδης πλέον είναι επίσης στην πρώτη γραμμή έχοντας μία πολύ ακριβή ομάδα αλλά δεν πήρε καλό βαθμό χάνοντας την 1η θέση με 8 ήττες στην κανονική περίοδο.

Ο Λάσο στην Ρεάλ δείχνει να βελτιώνεται αλλά μην ξεχνάμε και τι ρόστερ έχει. Δεν παίζει ανάλογα η Ρεάλ και ας είναι 1η.

Εξαιρετική δουλειά ο Αλόνσο στην Μπασκόνια και θετικός ο Περάσοβιτς στην Εφές.

Απογοήτευση για την εικόνα της ομάδας και βαση της αξίας του ο Ομπράντοβιτς στην πανάκριβη Φενέρμπαχτσε.

Ο Μπλατ επίσης με μια ακριβή ομάδα δεν πήρε καλό βαθμό και ας πήγε στα πλέι οφ. Μη ξεχνάμε τις κακές ήττες, πως έχασε με +25 στο Μιλάνοκαι ότι το ρόστερ του δεν είχε ψηλό της προκοπής.Πολύ μέτριος φέτος ο Μπλατ και επηρεασμένος από την θητεία του στο ΝΒΑ.

Στις απογοητεύσεις και ο Μπαρτζώκας που πήγε στο... μεγάλο καράβι από την τρομερή σεζόν με την Κούμπαν. Αν και έχει δικαιολογίες, δεν το κουμαντάρισε καθόλου και δεν βελτίωσε ποτέ την Μπαρτσελόνα.

Για τον Ρέπεσα στο Μιλάνο δεν χρειάζεται να πούμε κάτι, πάντα υπερτιμημένος και ιδιότροπος και επειδή έχει καλές δημόσιες σχέσεις παίρνει καλές δουλειές.

*Για τους παίκτες θα ακολουθήσει ειδική αναφορά!

News 24/7

24MEDIA NETWORK