Σκέψεις από ένα περίπατο στο ΟΑΚΑ

Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την υποχρέωση που είχε ο Παναθηναϊκός να νικήσει την Ζιελόνα Γκόρα, τα στοιχεία που κρατά από το ματς στο ΟΑΚΑ, τον... τελικό με την Ζαλγκίρις, τη Ρεάλ και τους Σπανούλη-Διαμαντίδη.

Σκέψεις από ένα περίπατο στο ΟΑΚΑ
ACTION IMAGES PRESS AGENCY

Tα γράψαμε και την Πέμπτη (10/12) τα είπαμε και στον αέρα στον Sport24 Radio στην περιγραφή της αναμέτρησης. Όταν είσαι Παναθηναϊκός και παίζεις την πρόκριση με αντίπαλο μια πολωνική ομάδα, μπαίνεις μέσα και περνάς από πάνω της... Κοινώς ρίχνεις 15-20 πόντους χαλαρά και στο ρελαντί με το έτσι θέλω και πας στην επόμενη μέρα χωρίς να πανηγυρίζεις. Ασφαλώς δεν έχεις και λόγο να πανηγυρίζεις όταν κερδίζεις με 20 και με 30 πόντους μια Ζιελόνα που δεν είναι του... πεταματού, αλλά μιλάμε για άλλη ομάδα σαν ειδικό βάρος και ρόστερ.

Ο Παναθηναϊκός μπήκε μουδιασμένα με το γνωστό του πρόβλημα στο 3αρι στην άμυνα και με τους 11 πόντους του Πόνιτκα η Ζιελόνα ήταν κοντά και τον άγχωνε, με τον Καλάθη να τον κρατά επιθετικά. Έχοντας όμως 29 πόντους σε 11' ήταν φανερό ότι το θέμα του για να καθαρίσει την πρόκριση ήταν καθαρά αμυντικό και όχι επιθετικό όπως θα φοβόταν λόγω άγχους και λόγω της πονηρής αμυντικά και περίεργης σε αγωνιστικό στιλ Ζιελόνα. Και έτσι το 29-25 έγινε 45-30 μέσα σε ένα πεντάλεπτο με την μαεστρία του Καλάθη και την ενέργεια Γκιστ και Φελντέιν και όλα τελείωσαν νωρίς που λέει και ο Ρέμος, αφού η πολωνική ομάδα δεν είχε βάθος, εμπειρία και Αμερικανούς σκόρερ για να επιστρέψει. Και καθότι την κυρίευσε και η απογοήτευση πέταξε λευκή πετσέτα και ο Παναθηναϊκός εκτόξευσε την διαφορά κάνοντας και συντήρηση σταδιακά πάνω και από τους 30 πόντους.

Αυτά κρατάμε

Τι άλλο κρατάμε από ένα τέτοιο ματς; Τα νεύρα για μια φάση και την τεχνική ποινή που δέχθηκε ο Διαμαντίδης που αποθεώθηκε και πάλι από όλο τον κόσμο στο ΟΑΚΑ. Κόσμος που δεν ήταν πολύς αν και δεν είναι άσχημο το νούμερο των 7.000-8000 θεατών δεν είναι όμως το καλύτερο αν αναλογιστεί κανείς την κρισιμότητα της αναμέτρησης και το brand του Παναθηναϊκού.

Κρατάμε και το ότι και με τον πάγκο το "τριφύλλι" δεν δέχθηκε πόντο για 7' και ότι δέχθηκε μόλις 4 πόντους στην τελευταία περίοδο. Και φυσικά κρατάμε και τις 29 ασίστ που θυμίζουν ματς ΝΒΑ! Και ότι έβαλε και τους μικρούς μέσα για αρκετή ώρα στην 4η περίοδο ο Τζόρτζεβιτς αν και δεν έπαιξε ο Παππάς που μάλλον θα είχε κάποια ενόχληση αφού χρειάζεται παιχνίδια για να βρει ρυθμό με την επιστροφή του. Προσέχουμε ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση ο Χαραλαμπόπουλος που ήταν εμφανώς "κρύος" και εκτός ρυθμού στο δεκάλεπτο που έπαιξε.

Τελικός με άλλο έπαθλο

Επόμενη μέρα; Κάουνας και ματς τελικός για την 3η θέση μετά την... καραμπόλα με τις βόμβες σε Κράνσονταρ και Βαρκελώνη, με την Ζαλγκίρις να κάνει το μπαμ με την Μπαρτσελόνα. Με αυτά και με αυτά ο Παναθηναϊκός θέλει διπλό στο Κάουνας, όχι για την πρόκριση αλλά για την 3η θέση. Που είναι ζητούμενο για να πάει σε πιο βατό όμιλο και να αποφύγει (χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για τον ίδιο καθώς μπορεί και να το ήθελε) και τον Ολυμπιακό. Συνεπώς το ματς στο Κάουνας είναι τελικός με άλλο έπαθλο. Η Ζαλγκίρις με τον κόσμο, την άμυνα και την ψυχολογία θα είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος και ας μην είναι ακριβή ομάδα.

Άλλο ένα ερώτημα είναι αν θα πάρει παίκτη. Τώρα δεν θα πάρει, είναι φανερό. Ο Παναθηναϊκός θέλει ξεκάθαρα έναν ψηλό στο 4. Για να μην έχει και το άγχος τραυματισμού. Υπάρχουν αξιόλογοι παίκτες από την Ευρωλίγκα και το Eurocup που μπορείς να τους προσεγγίσεις με το δέλεαρ της Ευρώπης που τους ανεβάζει και το κασέ.

Ρεάλ, μια... περίεργη ομάδα

Κλείνω με δύο άλλες σκέψεις. Η Ρεάλ γλίτωσε το σοκ του αποκλεισμού που θα ήταν σχεδόν βέβαιος αν έχανε στον τελικό στο Μόναχο. Πήρε όμως το ματς καθαρά με την τριάδα Ροντρίγκεζ - Γιουλ - Αγιόν και έχοντας νικήσει και την Φενέρ την περασμένη εβδομάδα στη Μαδρίτη. Θα ήταν ωραίο ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κούπα να έμενε εκτός και να μην το έβρισκαν ποτέ μπροστά τους και οι δικές μας ομάδες . Γιατί δεν παίζει καλά η "βασίλισσα"; Πως να παίξει με τον Λάσο στο μπάσκετ που δεν βελτιώνεται με τίποτα; Και πως να παίξει χωρίς πόδια και άμυνα; Πέρυσι με την άμυνα πήρε τον τίτλο και φέτος με τον Νοτσιόνι μεγαλωμένο και τον Ματσιούλις κουρασμένο και την περιφέρεια γεμάτη 30+ δεν έχει πόδια και ενέργεια.

Έτσι, γίνεται μια ομάδα πολύ περίεργη, αφού έχει την εκρηκτική περιφέρεια (που δεν αγαπούσε ποτέ την άμυνα) αλλά με τον Ρέγες στο 4-5 είναι αργή και βαριά. Και μπερδεύεται. Και πάει πολλές φορές σε στατικό μπάσκετ μιας και δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμα Τέιλορ και Τόμπκινς. Συνεπώς έχει δρόμο μπροστά της.

Προς τι η έκπληξη;

Τέλος ακούω για τις δηλώσεις του Σπανούλη για τον Διαμαντίδη. Προς τι η έκπληξη; Τα παιδιά αυτά έχουν πάρει τα πάντα, έχουν λύσει το οικονομικό θέμα και των... τρισεγγόνων τους και είναι και καλοί χαρακτήρες. Για ποιόν λόγο να μην έλεγαν καλά λόγια ο ένας για τον άλλον; Άλλωστε, όταν συνυπάρχουν τέτοια μεγάλα δίδυμα όπως παλιά Γκάλης και Γιαννάκης, μπορεί να έχει παράπονα καθαρά αγωνιστικά ο ένας από τον άλλο σε επιμέρους θέματα, αλλά αμφότεροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επιτυχία είναι από το εμείς και όχι από το εγώ και μόνο έτσι θα φορτώνουν και τους λογαριασμούς τους... Συνεπώς πολύς ντόρος για το τίποτα!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Παναθηναϊκός - Ζιελόνα Γκόρα 82-51

Ο χάρτης του Top16: Ο ελληνικός "εμφύλιος" και ο όμιλος με τα φαβορί

Δημήτρης Καρύδας: Ένα λάθος πριν τον εμφύλιο

News 24/7

24MEDIA NETWORK