Δεν "σημάδεψαν" τυχαία τον Πουλίδο
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για την περιπέτεια του Άλαν Πουλίδο και εξηγεί γιατί πιστεύει ότι δεν ήταν τυχαίο ό,τι συνέβη.
Δεν έχω κανέναν λόγο να αμφισβητήσω τις διεθνείς στατιστικές σύμφωνα με τις οποίες η περιοχή στην οποία απήχθη ο Άλαν Πουλίδο είναι μία από εκείνες που τέτοιες εγκληματικές ενέργειες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Το Μεξικό, άλλωστε, είναι από τα κράτη εκείνα που οι δείκτες βίας και παράνομών πράξεων βρίσκονται, δυστυχώς, σε πολύ υψηλά επίπεδα.
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ
Θα μου επιτρέψετε, ωστόσο, να καταθέσω την άποψή μου και τους λόγους για τους οποίους δεν θεωρώ ότι η απαγωγή του 25χρονου επιθετικού είναι όπως όλες ή άλλες και να εκφράσω τις ενστάσεις μου στα ρεπορτάζ που χαρακτηρίζουν αυτή την πράξη ως "τυχαίο" γεγονός.
Όχι, δεν πιστεύω ότι ο Πουλίδο έγινε στόχος επειδή κυκλοφορούσε με ένα πολυτελές αυτοκίνητο που γυάλισε στους απαγωγείς του, όσο κι αν είναι εύκολο ακόμη κι από αυτό το γεγονός να "μπει στο μάτι". Δεν το πιστεύω επειδή ο άσος του Ολυμπιακού δεν βρισκόταν κάπου που ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Εκεί μεγάλωσε, κάποιοι μεγάλωσαν μαζί του, άλλοι τον γνωρίζουν από μικρό παιδί κι όσοι δεν τον ήξεραν, τον έμαθαν ως μέλος της Εθνικής ποδοσφαίρου της χώρας.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, στο Μεξικό όχι μόνο λατρεύουν το ποδόσφαιρο, όχι μόνο έχουν μία από τις πιο ισχυρές Εθνικές του πλανήτη, αλλά ρίχνουν και πολλά λεφτά στο συγκεκριμένο σπορ. Το πρωτάθλημα είναι ένα από τα "ακριβότερα" της Λατινικής Αμερικής. Η πρώην ομάδα του, μάλιστα, η Τίγκρες, έχει τα χρήματα και τον τρόπο να δελεάσει ποδοσφαιριστές όπως ο διεθνής Γάλλος Ζινιάκ, ο οποίος έφυγε από τη Μαρσέιγ για να φορέσει τη φανέλα της πέρυσι τέτοιο καιρό και συνεχίζει να τη φορά.
Έχω την αίσθηση, ακούγοντας και διαβάζοντας όλα όσα έγιναν γνωστά από τη στιγμή που κυκλοφόρησε η θλιβερή είδηση, πως κάποιοι δεν "σημάδεψαν" τυχαία τον Πουλίδο. Τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που με περίσσιο θράσος τα έβαλε όχι μόνο με μία ομάδα, αλλά με μια πανίσχυρη ποδοσφαιρική Ομοσπονδία κι ένα σύστημα ολόκληρο.
ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ"
Αποτελεί κοινό μυστικό στην πιάτσα του ποδοσφαίρου ότι το Μεξικό δεν συγκαταλέγεται στις χώρες που ισχύει το "ελεύθερος ποδοσφαιριστής". Ακόμη κι αν δεν δεσμεύεσαι στα χαρτιά, με συμβόλαιο δηλαδή, θα πρέπει να πληρώσεις το "κατιτίς" για να μείνεις ελεύθερος και να συνεχίσεις την καριέρα σου όπου επιθυμείς. Αν δεν κάνεις τα χατίρια εκείνων που αποφασίζουν δεν θα περάσει το δικό σου. Κι αν επιμείνεις μπορεί να εμφανίσουν νέο συμβόλαιο –λέμε τώρα- και θα ισχυριστούν ότι το υπέγραψες.
Αν το αρνηθείς και επιμένεις, κάποιο άλλο τρόπο θα βρουν για να σε πιέσουν, να σε "σπάσουν", να σε αναγκάσουν να δεχθείς τα "θέλω" τους. Ακόμη και με τη βοήθεια των αρμοδίων που δεν θέλουν να χαλάσουν τη… μανέστρα χρόνων. Ο Πουλίδο ήταν ο ένας που τα έβαλε με όλο αυτό το σύστημα, το οποίο τον κυνηγάει ακόμη και στο "CAS", ήταν και ο ένας που έδειξε τον δρόμο σε όλους τους άλλους. Σε εκείνους που θέλουν να κάνουν κάτι ανάλογο, αλλά φοβούνται, δειλιάζουν, κάνουν πίσω αναλογιζόμενοι τις συνέπειες…
ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ
Όλα αυτά, τα ήξεραν –νομίζω- όσοι τον ώθησαν να μπει με τη βία στο αυτοκίνητό τους μπροστά στα μάτια της έντρομης συντρόφου του. Και δε νομίζω ότι το έκαναν μόνο για τα λύτρα, τα οποία όλως τυχαίως ζήτησαν με καθυστέρηση, ενώ θα μπορούσαν να έχουν μεταφέρει το αίτημά τους πολύ νωρίτερα. Άραγε αυτό ήθελαν; Μόνο χρήματα; Πολύ αμφιβάλλω!
Μήπως ήθελαν να στείλουν κι ένα μήνυμα σε όλους όσους σκοπεύουν ή σκέφτονται να ορθώσουν ανάστημα όταν θεωρούν ότι καταπατούνται τα –εργασιακά- δικαιώματά τους;
Όχι, δεν πιστεύω ότι τον Πουλίδο τον απήγαγαν πέντε τσογλάνια με όπλα που δεν τον γνώρισαν ή τον γνώρισαν και τον θεώρησαν "ιδανικό" στόχο. Όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει να απαγάγεις έναν διάσημο απ’ όποιο χώρο κι αν προέρχεται. Ιδιαίτερα όταν έχεις "πάρε-δώσε" με την αστυνομία προσέχεις ακόμη περισσότερο. Όλοι καταλαβαίνουν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις θα κινητοποιηθούν οι πάντες. Αυτό δεν το ξέρουν μόνο οι κακοποιοί, αλλά και οι Αρχές.
ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΠΑΤΑΓΟ
Το να μείνει ελεύθερος κάποιος απ’ όσους πέφτουν καθημερινά θύματα απαγωγής στο Μεξικό μπορεί να μην εμφανιστεί ούτε ως απλή αναφορά στα ΜΜΕ. Για τον Πουλίδο ισχύει το αντίθετο. Η είδηση της απαγωγής του προκάλεσε πάταγο κι έκανε το γύρο του κόσμου. Άρα η εντολή δόθηκε από κάπου πιο ψηλά. Από κάποιον ή κάποιους που είχαν τη δύναμη να αναλάβουν και το όποιο ρίσκο. Κι αυτό το "πιο ψηλά" ίσως κρατήσει για πάντα την ανωνυμία του.
Από την άλλη, προκαλεί εντύπωση πως και δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο σε κανέναν άλλο διεθνή ποδοσφαιριστή του Μεξικού; Μόνο ο Πουλίδο κυκλοφορεί με ακριβό αμάξι και ωραία παρτενέρ; Μόνο ο Πουλίδο έχει βγάλει λεφτά από το ποδόσφαιρο; Μόνο ο Πουλίδο κάνει τσάρκες σε περιοχές κακόφημες, έστω κι αν σε αυτές τις περιοχές γεννήθηκε και μεγάλωσε;
Δεν γίνεται όλοι όσοι κάνουν καριέρα στον αθλητισμό να μεγαλώνουν στο "Κολωνάκι" της πατρίδας τους! Τα φτωχόπαιδα συνήθως ασχολούνται με τη μπάλα και φτάνουν ψηλά όχι μόνο λόγω ταλέντου, αλλά λόγω της τεράστιας θέλησης να ξεφύγουν από τη μιζέρια. Σε τελική ανάλυση ο Άλαν βρίσκεται εκεί το πολύ έναν μήνα το χρόνο. Οι υπόλοιποι διεθνείς που αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα δεν θα αποτελούσαν πιο "εύκολους" στόχους;
Χωρίς διάθεση να κατηγορήσω κανέναν, αφού δεν έχω ούτε τα στοιχεία ούτε την αρμοδιότητα να το κάνω, επιμένω ότι του Πουλίδο δεν ήταν μια απαγωγή όπως όλες οι άλλες, για τους λόγους και τις σκέψεις που προανέφερα. Εύχομαι μόνο όλα όσα προηγήθηκαν να μείνουν στο μυαλό του ως μια δυσάρεστη ανάμνηση και τίποτα περισσότερο…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
