Κόουτς μήπως να δούμε και το 4-4-2...

Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος εκφράζει τις απορίες του συγκρίνοντας τα δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα που έδειξε ο Ολυμπιακός στην Κέρκυρα και αναρωτιέται μήπως ο Τάκης Λεμονής πρέπει να λύσει τα γκέμια μιας ομάδας που είναι φύσει επιθετική, αλλά και γιατί δεν ξεκίνησε ο “δαιμόνιος” Μάρκο Μάριν που έκανε πάλι τη διαφορά...

Κόουτς μήπως να δούμε και το 4-4-2...
marin romao EUROKINISSI

Εδώ και χρόνια ανήκω στην κατηγορία εκείνων που πιστεύουν ότι ο χειρότερος προπονητής ξέρει περισσότερα για την ομάδα του από τον καλύτερο ρεπόρτερ. Σέβομαι πάντα το "έκαστος στο είδος του", ιδιαίτερα από κόουτς που έχω παρακολουθήσει τη δουλειά τους και σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Τάκης Λεμονής.

Δεν μπορώ, ωστόσο, παρά να εκφράσω τις απορίες μου αναφορικά με τις επιλογές του 57χρονου τεχνικού, μιας και στο δικό μου μυαλό η κάκιστη εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο, οφείλεται αποκλειστικά σε αυτό. Παρέταξε ένα πολύ "βαρύ" σχήμα από τη μέση και μπροστά. Δεν δικαιολογήθηκε για 45 λεπτά η επιλογή του Ταχτσίδη πλάι στον Ρομαό, ενώ και οι δύο ακραίοι δεν απάντησαν με την απόδοσή τους στην ερώτηση "που είναι ο Μάριν;". Όχι επειδή ο Γερμανός μπήκε στο 46' και από τα δικά του πόδια προήλθε η ανατροπή (ασίστ και γκολ), αλλά επειδή και στα προηγούμενα ματς πρωταθλήματος ήταν από εκείνους που έκαναν τη διαφορά.

Ο Μάρκο είναι ο πιο γρήγορος, χαρισματικός και ποιοτικός ακραίος του Ολυμπιακού, από τη στιγμή που ο επίσης τεχνίτης Καρσελά παίζει ανάλογα με τα... φεγγάρια του και δικαιολογημένα είχε μείνει εκτός αποστολής μετά την απογοητευτική του εικόνα στη Λισσαβόνα. Απέναντι σε μία ομάδα που άπαντες γνώριζαν ότι θα παίξει φουλ... άμυνα, με κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και συμπαγή διάταξη, δεν έχει λογική να υπάρχει στο γήπεδο μόνο ένας παίκτης με φαντασία όπως είναι ο Κώστας Φορτούνης.

Θεωρώ, επίσης, λάθος και την παραμονή του Οτζίτζα στον πάγκο, ο οποίος δεν αγωνίστηκε ούτε ως αλλαγή, καθώς και ο Βέλγος παρότι δεν είναι στα καλύτερά του τελευταία, έχει την ικανότητα στο δημιουργικό σκέλος να λύσει τον γόρδιο δεσμό κόντρα σε αντιπάλους-σκληρά καρύδια. Εκτός κι αν τρέχει κάτι άλλο...

ΜΕ ΤΕΜΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΝΥΣΤΑ

Η εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν απλά κακή, ήταν κι εντελώς προβλέψιμη. Με τόσο χαμηλό τέμπο που προκαλούσε νύστα, χωρίς ίχνος έμπνευσης, πολύ κακές συνεργασίες, υποτυπώδες μαρκάρισμα, πολύ κακές επιλογές και άγνωστη λέξη το transition (μεταφορά μπάλας). Υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν λογικό ακόμη και μια ομάδα με περιορισμένες δυνατότητες να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της, να προηγηθεί από ένα "στημένο" και να χάσει τεράστια ευκαιρία για δεύτερο γκολ (Παμλίδης). Λαμπάδα στον Προτό δεν πρέπει να ανάψει ο Λεμονής που έσωσε το σίγουρο γκολ ενστικτωδώς με το δεξί πόδι, αλλά ο Σισέ που έμεινε πίσω, "έσπασε" το οφσάιντ και κράτησε τον επιθετικό της Κέρκυρας εντός παιχνιδιού.

Ο νεαρός Σενεγαλέζος παρότι ξεχειλίζει από ενέργεια, σκόραρε ξανά και ήταν από τους καλύτερους για μία ακόμη φορά, είναι δεδομένο πως θα κάνει κι άλλα τέτοιου είδους λάθη λόγω απειρίας, με κίνδυνο να τα πληρώσει ακριβά η ομάδα του. Από 'κει και πέρα, πάντως, ο Τάκης Λεμονής φρόντισε να διορθώσει από την ανάπαυλα τα δικά του λάθη.

Έξω ο Ταχτσίδης που έτσι κι αλλιώς περίσσευε στον άξονα, έξω και ο Πάρντο που ήταν σκιά του καλού του εαυτού, μέσα ο αεικίνητος και ορεξάτος Μάριν, μέσα και ο φιλότιμος Τζούρτζεβιτς, ο οποίος βρήκε και το γκολ (γκολάρα) που έψαχνε εδώ και τόσο καιρό. Ο Σέρβος στράικερ έχει καλά στοιχεία. Είναι γρήγορος, μαχητικός, μπαίνει στη φωτιά, μυρίζεται τη φάση. Τώρα που βρήκε δίχτυα, λογικά θα απελευθερωθεί περισσότερο από ψυχολογικής πλευράς και θα δείξει πολλά περισσότερα.

ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΑ ΓΚΕΜΙΑ

Το βασικό ερώτημα, ωστόσο, παραμένει. Μήπως απέναντι σε αντιπάλους τέτοιας δυναμικότητας και τέτοιας φιλοσοφίας, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ρισκάρει περισσότερο και να παίζει από το ξεκίνημα με 4-4-2; Με δύο επιθετικούς και ρόμβο στη μεσαία γραμμή; Με τον Φορτούνη πίσω από το επιθετικό δίδυμο, τον Ρομαό σε ρόλο "κόφτη" και τους ακραίους να συγκλίνουν περισσότερο στον άξονα, μαζί με έναν από τους δύο φορ, ώστε η ομάδα να μην έχει τρύπα στο κέντρο;

Σε τελική ανάλυση, κάποιος πρέπει να λύσει τα γκέμια. Όχι χωρίς πλάνο. Όχι να φτάσουμε στο άλλο άκρο που ζήσαμε κι επί Χάσι με φουλ επίθεση και πέρα βρέχει στην άμυνα, αλλά με πλάνο και σωστή προσέγγιση. Ο Ολυμπιακός είναι φύσει επιθετική ομάδα από τότε που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα. Δεν αρέσει σε κανέναν να βλέπει αυτό το σύνολο με τόσο κυνικό προσανατολισμό στο γήπεδο, να ψάχνει το γκολ με έναν ή δύο παίκτες, να πατάει στην αντίπαλη περιοχή μόνο ο σέντερ φορ του και όλοι να τον ψάχνουν με σέντρες "βαράτε βιολιτζήδες"...

Είναι πολύ σημαντικό, όμως, ότι ακόμη κι έτσι, με μισή ώρα μπάλας ουσιαστικά στο δεύτερο ημίχρονο, οι "ερυθρόλευκοι" όχι απλά έκαναν την ανατροπή, αλλά πέτυχαν τρία γκολ, είχαν δοκάρι κι άλλες ευκαιρίες, προκειμένου να σκοράρουν ακόμη περισσότερο (19 τελικές συνολικά).

Παράλληλα, πέτυχαν την τρίτη τους σερί νίκη για πρώτη φορά από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, γεγονός που τους επέτρεψε να προσπεράσουν τον ΠΑΟΚ και να πατήσουν ξανά στην κορυφή, περιμένοντας την αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Πλατανιά.

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι η εικόνα το τελευταίο δίμηνο είναι συνολικά βελτιωμένη κι ότι οι πρωταθλητές έχουν αρχή και τέλος, ταυτότητα και προσανατολισμό. Ωστόσο, επειδή εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, οι απαιτήσεις παραμένουν σαφώς μεγαλύτερες και υπάρχουν πολλά που πρέπει να βελτιωθούν ώστε η εικόνα να γίνει ακόμη καλύτερη και το άγχος λιγότερο στην κούρσα για την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου...

News 24/7

24MEDIA NETWORK